ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ
Ανοίξανε οι ουρανοί και βρέχει θλίψη
είναι και η μούσα που έφυγε και μου χει λείψει
είναι και η φρίκη παμψηφεί που αθωώνεται
και που του δίκιου η πρεμιέρα ματαιώνεται
Είναι που του Αύγουστου η θάλασσα είχε θάνατο
και η συνείδηση το μαύρο ,το επάρατο
είναι που πνίξαν τον Σεπτέμβρη μου στα κύματα
και που ''ωσαννά'' λένε στους θύτες μου , τα θύματα
Είναι που αγκάθια έχουν φυτρώσει σε ότι χάιδεψα
και που πεθάναν οι αυταπάτες μου και ορφάνεψα
είναι που όλα όσα φοβόμουνα γεννήθηκαν
μα για πατέρα σθεναρά με αποποιήθηκαν
Α.Π.
