Στο στερνό σκουριασμένο ταξίδι
άπνοος ο καιρός , μουδιασμένος
οι προπέλες γυρίζουνε ήδη
η άγκυρα σηκωμένη και ο κάβος λυμένος
Στην προβλήτα η μούσα χορεύει
γελαστή και κουνάει το μαντήλι
αδιάφορα η καμπάνα σημαίνει
ένα αντίο παντού , και μία θλίψη στα χείλη
Το ποτήρι είναι ένα άδειο , το μπουκάλι γεμάτο
μια σειρήνα του λύνει τα δεσμά απ' το κατάρτι
τον φιλάει στο στόμα ,''άντε γεια και άσπρο πάτο''
και του γράφει εκείνη την πορεία στον χάρτη
Α.Π.
