Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στάχτη στον άνεμο...

« στις: 17/07/06, 14:49 »

Στάχτη στον άνεμο....


Χάρες και κούφια πράγματα δεν ζήτησα ποτέ μου
στη σιγαλιά του πρέπει μου κρυβόμουν μια ζωή
και εσύ ποτέ δε μίλησες για πόθους εαυτέ μου
μονάχα αφηνόσουνα στα όχι και στα μη...

Περνάνε όμως εποχές,τα χρόνια μου κυλάνε
κι άλλο το στόμα μου κλειστό να μένει δεν μπορώ
δε θα σου πω για τα πολλά που τόσο με πονάνε
παρά για μια υπόσχεση σ’ό,τι έχεις ιερό...

Σου είχα πει πως το κορμί σαν γείρει κουρασμένο
και σ’άλλους κόσμους μόνο του κινήσει να διαβεί
δεν θέλω σε δυο μέτρα γη να μείνει βυθισμένο
γιατί δε θα’ναι μπορετώ να παίρνει αναπνοή...

Σ’ένα δωμάτιο στενό με πόρτες ασημένιες
να καίει σ’άπειρους βαθμούς ‘κει μέσα η φωτιά
και εγώ έτσι ατάραχα και δίχως να ‘χω έννοιες
στερνή φορά σαν ξένη πια να ρίχνω μια ματιά....

Ύστερα σαν με κουβαλάς σε βάζο κρυσταλλένιο
ή μέσα σε ένα τσίγκινο αν θέλεις τενεκέ
να με προσέχεις να χαρείς κι ας είμαι τιποτένιο
κι ας είμαι δείγμα σημαδιού που μένει απο λεκέ...

Εκεί που ξέρεις να με πας κι όχι σε μέρος άλλο
-στης θάλασσας την αγκαλιά που τόσο αγαπώ-
κι όταν του ήλιου το φευγιό σου δώσει το σινιάλο
άσε με αργά να σκορπιστώ κι αντίο να σου πώ...

Στάχτη στον άνεμο εγώ αυτό που ονειρευόμουν
να σμίγω κάθε λιόγερμα με κύμα κι ουρανό
και η ψυχή σ’άλλο κορμί σαν βρεί οτι αρνιόμουν
θα ‘ρθει,σαν να μ’αποζητά,να με ‘βρει στο κενό...

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σώμα-Ψυχή...

« στις: 14/07/06, 13:09 »

Σώμα-ψυχή...


Νέο φεγγάρι αρμενίζει στα νερά σου
και το χρυσό του μονοπάτι χαρακώνει
μέσα στη νύχτα η σιωπή του δυναμώνει
και για τα όνειρα κραδάζει τα δικά σου...


Μόνο οι ψύθιροι στο βάθος σκορπισμένοι
κρυφά κοιτάγματα σε σκέψεις μακρινές
μα εδώ πληρώνονται του φταίχτη η ποινές
κι αγκομαχούν οι πόθοι του οι ξορκισμένοι...


Το μοιρολόι το παλιό σου πια λησμόνα
που όλο κουβάρια μοναξιές αναμασάει
κι αυτό το κάτι που μια έξοδο ζητάει
άσε να σμίξει με τα τόσα που είναι μόνα...


Δειλά ανοίγματα παλιά πορτοπαράθυρα
κόσμος καινούργιος,άλλος,διαφορετικός
κανένας φως μου δε γεννήθηκε κακός
εκεί τον φτάνουν της ζωής όλα τα άκυρα...

.......................................................................

Όλα τα έφτιαξε ο Θεός με την ατέλεια
μα όταν το σώμα βρει ψυχή μοιάζουνε τέλεια...

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σε ποιά αγάπη ν'αφεθώ...

« στις: 10/07/06, 12:40 »

Σε ποιά αγάπη ν’αφεθώ...


Γιατί καρδιά μου μια ζωή να με παιδεύεις
και να μη νοιάζεσαι καθόλου αν πονάω
πάντα τη λάθος διαδρομή να μου διαλέγεις
και τη σωστή σ’ένα λεπτό να τη ξεχνάω...


Ρ  Σε ποιά αγάπη ν’αφεθώ,
    σε ποιά αλήθεια να δοθώ
    να μη μοιράζομαι...
    Μεσ’τη φωτιά σου θα καώ
    το ξέρω όμως δεν μπορώ
    να μη σε νοιάζομαι...


Λέω τη δύναμη μου όλη να μαζέψω
και να σου πω ένα αντίο τελευταίο
άλλο τα ψέμματα που λες να μην πιστέψω
μακριά να φύγω να χαθώ μέσα στο ‘φταίω’...


Ρ  Σε ποιά αγάπη ν’αφεθώ,
    σε ποιά αλήθεια να δοθώ
    να μην μοιράζομαι...
    Μεσ’τη φωτιά σου θα καώ
    το ξέρω όμως δεν μπορώ
    να μη σε νοιάζομαι...


Είπα οτι δεν θα έγραφα άλλο τραγούδι αλλά δεν μπορούσα να μην το κάνω σήμερα...
Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου φίλη Χαρά...Σ'ευχαριστώ.

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Της αγκαλιάς το δανεικό...

« στις: 07/07/06, 16:08 »

Της αγκαλιάς το δανεικό...


Απόψε που το σώμα σου δεν τόλμησα να φτάσω
και σε αγγίζει μοναχά μια μνήμη μακρινή....
Απόψε θέλω και μπορώ χωρίς χέρια να πλάσω
μια ξεγνοιασιά αλλιώτικη που να ‘ναι αληθινή...


Μείνε εσύ αλύγιστη θωριά να σε κοιτάω
κι όταν στα μάτια μου θα δείς όσα δεν έχω πεί...
Τότε αγάπη ζώσε με κι άμα σου πω πονάω
της αγκαλιάς το δανεικό πάρε μου το κορμί...


Μα αν σου πω πιο δυνατά σφιξε με και αντέχω
που ‘χω χορτάσει με πληγές και πόνο την ψυχή...
Τότε αγάπη δώσε μου το μόνο που δεν έχω
της αγκαλιάς το μόνιμο-παντοτινό κορμί...


Απόψε που το σώμα σου δεν τόλμησα να φτάσω
γιατί μια σκέψη έκανα που θύμιζ' απειλή...
Απόψε φεύγω και ξέχνω,τι είχα για να χάσω?
Μονάχα ενός ψεύτικου ονείρου το φιλί...

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Του αγνώστου ποιητή...(Μέρος πρώτο)

« στις: 06/07/06, 12:28 »

Του αγνώστου ποιητή...


Ω.. άστρα  που απο ψηλά τα ανθρώπινα  κοιτάτε
και σαν ρυνίσματα χρυσού στη σκοτεινιά σκορπάτε
για πείτε μου ποιανού  Θεού τα μυστικά φυλάτε;

Ω... φως χλωμό του φεγγαριού που ‘σαι στη νύχτα μάτια
κι αστράφτεις στου ορίζοντα τα τέσσερα κομμάτια
για πες μου σαν ποιού άρχοντα να κρύβεις τα παλάτια;

Ω... ήλιε χίλια χρώματα που λάμπουν σαν γεννιέσαι
κι όπως σε φέρνει η ανατολή στη δύση αποκοιμιέσαι
για πες μου για ποιάν αφεντιά νύχτα να βγείς αρνιέσαι;

Ω... ουρανέ που σώματα και μύθους φυλακίζεις
κι απλώνεσαι δίχως αρχή και τέλος δεν γνωρίζεις
για πες το μου με μοίρας ποιάς ταγή να μας ορίζεις;

Ω... ποιός Θεός,ποιός άρχοντας,ποιά αφεντιά,ποιά μοίρα
στολίζει και παραφυλά του κόσμου μας τη γύρα;
Τόσους ρωτούσα και ρωτώ μα απάντηση δεν πήρα...

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Άνθρωπο δε βουλήθηκα...

« στις: 04/07/06, 22:28 »

Άνθρωπο δε βουλήθηκα


Άνθρωπο δε βουλήθηκα ποτέ μου ν’αγαπήσω
ούτε κομμάτι απο γη νοστάλγησα ποτέ
στου ουρανού τη γειτονιά χίλιες ζωές θα ζήσω,
αστέρι με εβάφτισε το στόμα σου,θνητέ...

Τι ξενυχτάς κάθε βραδιά με τους συλλογισμούς σου;
Γύρισε δες με να σου πω το μέγα μυστικό,
είναι η στράτα σου μικρή,να το χωράει ο νούς σου
να αγαπιέσαι ν’αγαπάς κι άσε τα τι και πώς...
   
Φέγγω,αγγίζω,τραγουδώ της σκοτεινιάς τη χάρη
μέσα μου όμως μοναξιά κι απέραντο κενό
αν νόμισες οτι μπορώ να ζω χωρίς φεγγάρι
λάθος εσυλλογίστηκες μα δε θα σου το πω...

Έτσι για να τελειώνουμε πρίν πάρει να χαράζει
σου είπα λόγια πιο πολλά απ’οτι είχα σκοπό
παράξενο μη σου φανεί που ‘χω και εγώ μαράζι
και στα ψηλά και χαμηλά έχουμε καημό...

Άνθρωπο δε βουλήθηκα ποτέ μου ν’αγαπήσω
κι αν θες να μάθεις το γιατί είναι πολύ απλό.
Ήξερα ειν’αδύνατον για να τον αποκτήσω
κι έτσι ουράνια σώματα λατρεύω και σιωπώ...

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ανάμνηση...

« στις: 02/07/06, 12:07 »

Ανάμνηση...


Θολή ανάμνηση του χθές που με ζαλίζεις
μια άλλη εγώ στη θάλασσα σου κολυμπούσα,
μια άλλη ύπαρξη που πια δεν με ορίζεις
γυμνή απο όλα τα όνειρα μου που φορούσα...


Απο μακρία,για το καλό μου,σ’αγναντεύω
τόσο καθάρια και γαλήνια που φοβάμαι
φοβάμαι μήπως εισ’εκείνο που γυρεύω
που μια ζωή μ’έχει απ’το κρίμα στο λυπάμαι...


Αυτή η κατάντια όλο γυρνάει και με τυλίγει
μα απο καιρό λογαριαζόμουν ξεγραμμένη
κι όσοι στ'αλήθεια μ’αγαπάνε είναι λίγοι
πάνω στη χούφτα μου τη μια χαρακωμένοι...


Τώρα τι μένει απ’τα λίγα που ζητούσα
χρόνια ερείπια του πριν μου αυταπάτες
και εσύ το ξέρεις πια καλά πως αν μπορούσα
θα σε μισούσα και θα ζούσα τις αγάπες...

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ....

« στις: 30/06/06, 08:23 »

....

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δ....

« στις: 28/06/06, 09:16 »

....

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ο παραβάτης της ζωής...

« στις: 26/06/06, 08:06 »

Ο παραβάτης της ζωής....


Το σώμα αυτό το σκοτεινό ποιός να το έψαξε
και τι γυρεύοντας στο μαύρο του να μάθει
τόσα σκιρτήματα και πόθους μέσα έθαψε
μήπως αγάπης συμφορά ποτέ του πάθει...


Βογγάει μόνο και κρυμμένο στην κατάντια του
στων ξεχασμένων παραδείσων το κιτάπι
μα αυτό που τόσο λαχταράει μες τα μάτια του
φέγγει  παράξενα στης λήθης το γινάτι...


Εκεί στο ξέφωτο του ονείρου που αφέθηκε
κάνει μετάνοιες και τάμα στο Θεό του
έτσι απλά είπε θα φύγει κι όμως δέθηκε
μ’αυτό το κάτι που δε νόμιζε δικό του...


Παίρνοντας πάλι την ευθύνη για το είναι του
γελά χλευάζοντας αυτά που έχει χάσει
‘Τίποτα όμορφο δε ζει μετά το γίνε του
και εγώ τη λέξη ομορφιά έχω ξεχάσει’...


Ξαπλώνοντας ξανά πάνω στις στάχτες του
μεθά τη θλίψη του με ψέμα κι αυταπάτη
περνά ανέπαλα η παράνοια τους φράκτες του,
-στερνή σου νύχτα της ζωής σου παραβάτη...

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ακροβατώ...

« στις: 22/06/06, 14:08 »

Ακροβατώ

Τρέχω με τα μάτια κλειστά
μπροστά μου αν βρεθείς δεν θα ξέρω
και έχω όλα  τα φώτα σβηστά
ούτε  για σένα απόψε δεν υποφέρω.

Ρ:Ακροβατώ σε σχοινί τεντωμένο
   εδώ και τώρα τη ζωή μου ζητώ
   απο καιρό το εγώ μου χαμένο
   και αν σου μοιάζει με τρέλλα, εντάξει παρανοώ!!!

Στιχάκια που ‘χα χρόνια μισά
θα τα μαζέψω σε τραγούδι γραμμένα
μη μου ζητήσεις να στα πω δυνατά
τα έχω κρυμμένα κι είναι μόνο για μένα.

Ρ:Ακροβατώ σε σχοινί τεντωμένο
   εδώ και τώρα τη ζωή μου ζητώ
   απο καιρό το εγώ μου χαμένο
   και αν σου μοιάζει με τρέλλα, εντάξει παρανοώ!!!

Ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ
ποιός είναι ο θύτης και ποιός ο χαμένος
μα ένα πράγμα μπορώ να σου πω
 δε θα ‘μαι πάντα στη γωνιά μαζεμένος.

P: Ακροβατώ σε σχοινί τεντωμένο
    εδώ και τώρα τη ζωή μου ζητώ
    απο καιρό το εγώ μου χαμένο
    και αν σου μοιάζει με τρέλλα, εντάξει παρανοώ!!!

...ΚΑΙ ΤΙ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΑΝ ΠΑΡΑΝΟΩ!!!

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σε καράβι

« στις: 20/06/06, 15:24 »

Σε καράβι...


Μπάρκαρα σε καράβι αρματωμένο
χθές βράδυ που φυσούσε ο βοριάς
εδώ και χρόνια με καλεί το πεπρωμένο
μα απ’το σχοινί που ‘μαι δεμένη με τραβάς...

Φεύγω, σε θάλασσες καθάριες να αρμενίσω
να πιω αλμύρα να μυρίσω λευτεριά
όσα με πίκραναν στα βάθη να τα πνίξω
να ανασάνει η ψυχή απ’τα λουριά...

Εδώ που η φωνή μοιάζει με ψέμα
που δεν ακούς παρά το κύμα που κτυπά
σκορπιέται άηχο το κλάμα μου για μένα
ποιός έχει τάξει μια ζωή να με νικά?

Μπάρκαρα σε καράβι αρματωμένο
του είπα δύση και μου είπε ανατολή
είναι αυτό λοιπόν που χρόνια περιμένω?
Σαν έχεις λίγα σε φοβίζει το πολύ...

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Υπέρβαση

« στις: 19/06/06, 09:00 »

Υπέρβαση...


Να σε κοιτάξω δυνατά μες τη ψυχή σου
να βρω δρομάκια μέσα σου να περπατώ
κι όποτε θέλεις έλα κάνε με δική σου
εγώ δικό μου σ'έχω κάνει από καιρό.

Ρ  Βγαίνω απο μέσα μου τα ρούχα μου τινάζω
    βάζω τελεία στο γιατί και στο εγώ
    μ'ένα τετράστιχο σκορπώ τον εαυτό μου
    ταξίδεψε με,φύλαξε με σ'αγαπώ...

Βάλε το χέρι σου κι άγγιξε την καρδιά μου
να σου μιλήσει περιμένει πάντα εδώ
είμαι βιβλίο διάβασε κάθε πλευρά μου
κι αν μένει χώρος γράψε μου μ'ένα στυλό.

Ρ Βγαίνω απο μέσα μου τα ρούχα μου τινάζω
   βάζω τελεία στο γιατί και στο εγώ
   μ'ένα τετράστιχο σκορπώ τον εαυτό μου
   ταξίδεψε με,φύλαξε με σ'αγαπώ...

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Όταν χαράζει

« στις: 16/06/06, 09:31 »

ΟΤΑΝ ΧΑΡΑΖΕΙ


Μες τη δική μου τη μικρούλα την ακτή
οι θάλασσες του κόσμου ξεχιλείζουν
τυλίγει φεύγοντας το κύμα σαν χαλί
θύμισες κι όνειρα που πια δε με γεμίζουν.

Ρ  Γαλήνεψε ψυχή μου να χαρείς
   είναι ωραία η ζωή όταν χαράζει
   γεννιέται η μέρα κι ότι θέλεις το μπορείς
   το χθες το σήμερα το αύριο αλλάζει.

Ταξίδι έκλεισα για σένα μην αργείς
κι όλα τα πρέπει και τα μην στην άκρη άσε
μέχρι το τέλος κάθε τέλους να διαβείς
και την αρχή κάθε αρχής να μη φοβάσαι.

Ρ  Γαλήνεψε ψυχή μου να χαρείς
   Είναι ωραία η ζωή όταν χαράζει
   Γεννιέται η μέρα κι ότι θέλεις το μπορείς
   Το χθες το σήμερα το αύριο αλλάζει.

Είναι καράβι η στιγμή και με βουλιάζει
Μα σαν θα έρθει το πρωί όλα τα αλλάζει...

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ταξίδεψε με

« στις: 14/06/06, 13:01 »

Ταξίδεψε με...

Συντροφιά μου κάνει ο άνεμος που νιώθεις
σαν ξημερώνει ο Θεός και έξω φυσά
ένα ταξίδι μόνο ζήτησες και το’χεις
και ας μου έμειναν τα λόγια σου μισά.

Απλώνω, χάνομαι σε λόγια και εικόνες
τρέχω με φόρα κι όλο πέφτω στο κενό
βρέχει και γέμισε το τζάμι μου σταγόνες
δεν έχω λέξεις πως φοβάμαι να σου πω.

Ρ :Ταξίδεψε με αφού το θες,ταξίδεψε με
     δεν είμαι νότος αλλά γίνε μου βοριάς
     σε κάθε σκέψη του μυαλού παγίδεψε με
     μέσα σου κρύψε με και πάω όπου πας.

Έχω παρέα μου τη νύχτα και τ’αστέρια
αφού εσένα δεν σε έχω τώρα πια
μα κι αν μου κάρφωνες με το φιλί μαχαίρια
πάλι θα άπλωνα τα χέρια στη φωτιά.

Απόψε γίνομαι προορισμός και έλα
δώσε μου λόγο να πιστέψω την καρδιά
δε θέλω άλλο να πονάς μονάχα γέλα
μη μου μιλήσεις μόνο πάρε με αγκαλιά.


P :Ταξίδεψε με αφού το θες,ταξίδεψε με
     δεν είμαι νότος αλλά γίνε μου βοριάς
     σε κάθε σκέψη του μυαλού παγίδεψε με
     μέσα σου κρύψε με και πάω όπου πας.