1η δημοσίευση του 2005
καλή χρονιά παιδιά!!!!!
Άλλαξε μάσκα η ζωή και πιο όμορφη μου μοιάζει
σαν πέρασα απ της φωτιάς την κόκκινη δαγκάνα.
Φύγαν της θλίψης οι σκιές, της λύπης η παγάνα
κι είπα ν΄ αρχίσω να γελάω σ΄ αυτό που με τρομάζει.
Άλλαξα και του γάτου μου το μαύρο το κασκέτο,
αυτό το μαύρο δεν του πάει, είναι σαν το δικό μου.
Άλλαξα και συνήθειες, δεν είμαι πια του δρόμου,
κι αυτό τον τούρκικο καφέ τον πίνω τώρα σκέτο.
Στο δρόμο όταν περπατώ φωνάζω καλημέρα
και κρύβω την ασχήμια μου συχνά χαμογελώντας,
ρίχνω ένα βλέμμα πίσω μου και τρέχω τραγουδώντας.
Ποιος τάχα με ανάγκασε να ζήσω εδώ πέρα.
Μην είναι κρίση αλλόκοτη, ιδέα απ΄ το μυαλό μου,
αυτός ο κόσμος δεν μπορεί άλλο να με αντέξει.
Κι αν άφησα το γάτο μου μονάχο του να παίξει
είναι γιατί προσπάθησα να βρω τον εαυτό μου.
