Pimami - Άπαντα

[Witchking]

Ένα από τα επίσης "καλά χέρια " που έχουν καταθέσει ικανό αριθμό δημιουργημάτων αποσπώντας θετικότατες κριτικές είναι ο Pimami.
Συγκεντρωτικά εδώ ότι μας έχει γράψει..

Το θέμα αυτό θα μένει κλειδωμένο όπως και όποιο άλλο αντίστοιχο που θα έχει ομαδοποιημένες τις δημιουργίες..
Οι κριτικές μπορούν να γίνονται κανονικά στα επί μέρους θέματα των οποίων τα λινκ παραθέτονται..
Μόλις βρω χρόνο θα ομαδοποιήσω και άλλων μελών με ικανό αριθμό στίχων. Όποιο άλλο μέλος έχει το χρόνο και τη διάθεση μπορεί να το κάνει και να μου στείλει ένα μήνυμα να το κλειδώσω...

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=9124.0

- Αργοναύτης -

Κουράστηκα δυο χρόνια στο καρτέρι
και είπα στα πελάγη ν ανοιχτώ,
εγώ με το σκαρί μου και τ αγέρι
σαν αργοναύτης θα ρθω να σε βρω.......

Η πρύμνη μου σημάδευε τον Νότο,
η πλώρη μου κοιτάει προς το Βορρά
κι ας είναι το ταξίδι μου το πρώτο,
δεν με φοβίζει η κακοκαιριά.....

Με βρήκαν πειρατές και με ρωτήσαν
γιατί ειν αγριεμένα τα νερά.
Τα τέσσερα ναυάγια που μετρήσαν,
τους είπα, είναι δική μου συμφορά....

Κάθε φορά που βρίσκω τις γοργόνες,
δε λέω ο Μεγαλέξαντρος πως ζει,
πως πάντα βασιλεύει στους αιώνες
κι αυτές μ ακούν και φέρνουν ταραχή!

Στο πείσμα σας, γοργόνες, θα τραβιέμαι
στο κύμα, στην φουρτούνα, στον Βοριά,
γιατί σας λέω αλήθεια, δεν γελιέμαι
και δε φοβάμαι να την πω ξανά......

Ταξίδεψα κι ακόμα ταξιδεύω,
δεν έχει το ταξίδι γυρισμό!
Λιμάνια και στεριές, πια, δεν γυρεύω
οι αέρηδες ας κάνουν χαλασμό!!!
                                               12-7-02

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=9111.0

Θολό τοπίο

Καπνός, τασάκι και καφές, θολό τοπίο.
Είναι που έρχεται βροχή κι όλο δεν βρέχει,
έρχονται σύννεφα βαριά και λεν αντίο,
ο τόπος την αναβροχιά δεν την αντέχει!

Λες και κοιμάται ο καιρός, τι ειρωνία...!
Οι μέρες κόλλησαν και μοιάζουνε με χρόνια.
Δεν ειν πρωτεύουσα εδώ ειν επαρχία,
πιασμένοι μοιάζουμε στου χρόνου τα σαγόνια!

Η κάθε μέρα ξεγελάει τον καθένα,
δρομάκια που γιναν στενά, γιατί ειν τα ίδια,
βιώματα, στιγμές στα πεζοδρόμια πεταμένα,
που τα μαζεύουν το πρωί για τα σκουπίδια...

Μες το δωμάτιο, καπνίζω τις στιγμές μου,
να μην τις βρω την άλλη μέρα πεταμένες...
Πού κάνω λάθος και φωνάζεις, χρόνε, πές μου
που στον αγέρα σαν καπνός , οι μέρες μου είναι σκορπισμένες?

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=9184.0

 ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ... ΛΟΓΙΑ!

Άκουσα, λόγια του νοτιά,
που φέρνανε πολλά
κύματα κι άλλων εποχών ωραία παραμύθια.
Για βράχια, χρόνια, που μιλούν,
γι αυτά που κουβαλούν,
για της θαλάσσης τον θυμό,που έγινε συνήθεια!

Άκουσα, λόγια του βοριά,
που κρύβαν μυστικά.
Ψυχρές ανάσες των βουνών και δάκρυα από χιόνια.
Για όσες βλέπουν οι κορφές
του κόσμου τις πληγές,
σημάδια που αφήνουνε οι άνθρωποι στα χρόνια!

Άκουσα λόγια της καρδιάς,
τραγούδια της φωτιάς,
που γίναν και ταξίδεψαν στο άρμα των ανέμων.
Δεν είμαι βράχος και βουνό,
μα, σαν κι αυτά πονώ,
κρυμμένος ειν στα λόγια μας της μοναξιάς ο δαίμων!

Άκουσα, λόγια αλλωνών,
τα λόγια των πολλών,
για κάτι βράχια και βουνά, με σίδερο φτιαγμένα,
με λέξεις διαφορετικές,
για κάτι μηχανές,
που σίδερο θα κάνουνε, τη σκέψη μου και μένα.....



*αφιερωμένο στα λόγια σας.....
στα τραγούδια σας και
στις σκέψεις μας, που καμμιά μηχανή δεν θα μπορέσει να τις κάνει ψυχρές σαν σίδερο.....
                           
                                      pimami (ΔΜ)

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=10733.0

Δεύτερη εφηβεία

θα ψάχνω πάντα στα νερά
γυρεύοντας να βρω
εκείνο το αψεγάδιαστο που το πανε γοργόνα
μα μου τυχε και βρέθηκα χωρίς να ρωτηθώ
τυφλός και να χω στο μυαλό μια ανύπαρκτη εικόνα.

Στα βράχια θα γαντζώνομαι
αρσενικών βουνών
καπνοί θα με ζαλίζουνε γνωστών αρχαίων θρύλων,
στ άσπρο χαλί θ ακολουθώ τα χναρια των θεών
των θυληκών, των αστεριών και των ξανθών των ήλιων.....

Κι ο φόβος ότι κάποτε
θα πάψω να αγνοώ,
τ αληθινό, το υπαρκτό της πολυκατοικίας,
με κάνει δίχως αντοχές και πάλι να περνώ
ακόμα μια επανασταση δεύτερης εφηβείας!

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=11946.0

Σε πτήσεις χαμηλές επιδίδεται η μύγα,
ίσως την πέτυχε λοξά το πρώτο χτύπημά μου!
Ακουσα πάλι να μου λεν: είσαι παιδί απ τα λίγα....
φαίνεται βρίσκουν σπάνια την επιδεξιότητά μου
μύγες να πλήττω, με θανάσιμα τραύματα
είμαι και γω απ τα παιδιά τα θαύματα!!!

Το χέρι μου σηκώνω για το τελειωτικό
το χτύπημα το δεύτερο, να την ισοπεδώσω....
Ξέρεις σ αυτήν την τέχνη μου ποιο ειν το μυστικό?
είναι να το χεις έμφυτο και δεν θα το προδώσω!
Πώς παίρνει κάτι αόρατο ανθρώπινες ζωές
τη απουσία σκέφτεσαι, θυμάσαι κι όλο κλαις?

Το άνω δεξί άκρο μου μετέωρο ακόμα,
μετέωρη κι η σκέψη μου, δικαίωμα αν έχω
την ιπτάμενη ζωή να ρίξω εις το χώμα,
άνθρωπος μεν μα απ του έντομου τη φύση δεν απέχω
και έτσι την απόπειρα ετούτη παρατάω,
πήρε τα πάνω της κι αυτή, πετάει κι εγώ γελάω.....
                                         3 ΔΕΚ 2001
                                        Καλαμάτα

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=12285.0

ΣΗΜΑΙΑ…


Ένα βρεγμένο βράδυ, για σημαία του,
κρατά μια αφηρημένη σκηνή
ολίγο χθεσινή,
σημερινή
αυριανή, δεν ξέρω ίσως…
αφηρημένη, λέω, όχι γιατί δεν είναι ξεκάθαρο αυτό
που απεικονίζει,
μα όπως φυσά,
το πανί τσαλακώνεται και
απαιτείται λίγη φαντασία
για να ονοματίσεις ‘κεινο που κυματίζει
στο ρυθμό του πανιού και να το πεις έρωτα.
Λίγη φαντασία
για να απορρίψεις
όλα τα συμβατικά χρώματα και να
διαλέξεις πως τούτη η σημαία είναι απλώς
θολή.
Και λίγη ακόμα ίσως
για να διακρίνεις δυο μορφές,
ανθρώπινες μάλλον,
που πετούν,
κάποτε πονούν,
κάποτε γελούν,
κάποτε κλαίνε
μα πάντοτε ζουν για να ερωτεύονται.
Με τρεις μικρές ποσότητες φαντασίας έχεις
καταφέρει να ξεδιαλύνεις
αυτή την αφηρημένη σκηνή
την ολίγο χθεσινή, σημερινή και
ελπίζω
αυριανή που
απεικονίζεται στη σημαία που
ένα βρεγμένο βράδυ
κρατά περήφανο στα χέρια του. Τέτοια
σύμβολα μόνο υπερηφάνεια γεμίζουν
τον σημαιοφόρο,
έτσι κι αυτό,
όσο αφηρημένο κι αν είναι.
Και λέω αφηρημένο,
όχι για τίποτε άλλο, μα γιατί
είναι ο κυματισμός της σημαίας
που μπερδεύει την εικόνα.
Και φυσά πολύ απόψε
το ίδιο με χθες,
με αύριο ίσως, δεν ξέρω,
όπως επίσης
δεν ξέρω
από ποιο σημείο του ορίζοντα φυσάει.
Νομίζω
απ’ το χθες προς
το αύριο φυσά
και κάπου ενδιάμεσα, στο σήμερα,
τσαλακώνονται σημαίες!

Καλαμάτα, Ιανουάριος 2004.   Δ.Μ.

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=12069.0

Γκαζόζα

Οι ακροβασίες του μυαλού,
ανάμεσα στο χθες μου και στο τώρα, θαρρείς και ξαπλωμένος σε μια αιώρα,
προσμένουν το σκοινί που θα κοπεί
μυαλό και σώμα να βρεθεί
στους χώρους του τρελλού....
"Δεν σου ταιριάζει..." μονολογώ.
Μα τι τρελλό, τι λογικό
ποιος το ορίζει, ποιος το ξέρει?
Και βέβαια όχι εγώ! Κι οι φυσαλίδες
στο ποτήρι είναι αστείες, τι μ αυτό...?
                                   
                                   ....σ ένα πακέτο τσιγάρα
                                               Καλαμάτα 10/2003.

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=12717.0

Θυσία

της στιχουργίας ο δαίμων
επίθεση επίμονα
μου κάνει μες το θέρος.
Με πιώμα και παυσίπονα
παραμιλάει ο έρως
που μες τη ζέστη σβήνει.
Σαν το θεριό παλεύει
την άνοιξη να φέρει,
αντίθετα στους νόμους
της φύσης, κι ας το ξέρει,
την ψάχνει μες τους δρόμους
σ άλλα ημισφαίρια εκείνη...

Σε ηλιοστάσιο θερινό
είναι απόψε ο πόνος
και κάθετα χτυπάει
τον αποκρούω μόνος
και πιο πολύ πονάει
και στα σημεία κερδίζει!
Παραμιλάω με στίχους
στης λάμπας το αχνό φως
κι αυτό που μ' εκδικιέται
ή διάολος ή Θεός
θαρρώ πως δε νικιέται
στίχους-στοιχειά χαρίζει!

Αχολογάει η λάμπα
κι αυτή μαζί με μένα
ολονυχτίς φωτίζει
κι αντάμα με την πένα
τις λέξεις μου σκαλίζει
με πείσμα στο χαρτί.
Με κοροιδεύει η νύχτα
του έρωτα η μάνα
με ονόματα τον ντύνει
"Σοφία", "Χριστίνα", "Γιάννα"
κι απάντηση δεν δίνει
στα αιώνια τα γιατί!!!

Δεμένες με κλωστίτσα
οι μνήμες, με μαεστρία
δίχτυ μεγάλο πλέκουν
και γίνεται θυσία
κι απέναντί μου στέκουν
γυναίκες απ το χθες.....
Ιέρειες ντυμένες
γελούν και με κοιτάζουν
κοιτώ και τις θυμάμαι
για θυσία με ετοιμάζουν...
Πονάω και λυπάμαι
εμένα, όχι αυτές......!
                                            1/7/2004
                                          Καλαμάτα          Δ.Μ.

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=12678.0

Τελικά... για ποιον να γράψω?
ξέχασέ το, δεν θα κλάψω!
ίσως δεν γράψω τίποτα ετούτη την φορά.....
Κάποτε έγραφα για εκείνη
που αρρώστια είχε γίνει
κι ότι ποτέ δεν το μαθε ήταν η συμφορά....

Κάποτε έγραφα για μένα
τα μέσα μου τα συγχησμένα
κι αφού δεν ετρελάθηκα να λες πάλι καλά!
Κάποτε έγραφα για όλους
του κόσμου σας τους ρόλους
κι όσοι τα είδαν είπανε: φίλε δεν πας καλά.....

Έγραψα για την απουσία
δίχως να δίνω σημασία
που δεν σταυρώνω ούτε γάτα θηλυκιά...
Τελικά πού καταλήγω?
Θα διάβασετε σε λίγο
πως η γκοφρέτα που φαγα ως τώρα ήταν γλυκιά!

Και μου ρθαν κάτι πλάνα
για μπάλα στην αλάνα
όταν θυμήθηκα που παίζαμε μικροί...
Μα η ζωή περνάει
και κείνο που πονάει
είν η γκοφρέτα που γινε από γλυκιά πικρή!

                                         Καλαμάτα, 2001.

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=12426.0

      Ίσως μετά.....
Σ ένα υπόγειο βαγόνι,
η αναπνοή μου σε ζυγώνει
κι ώσπου να φτάσουμε στο τέρμα
δε θα προλάβουμε το γέρμα
κι ώσπου να βγούμε απ το σκοτάδι
δεν θα χω ήλιο για σημάδι.
Πάνω στον βράχο του Ταινάρου
στο φως ενός σβησμένου φάρου
και κάπου μέσα στην Αθήνα
σ αναζητώ σε μια κουζίνα
ίσως, απόψε, δεν αντέξω
τον ίδιο ρόλο για να παίξω!

Σένα τραπέζι περιμένει μία πληγή δοκιμασμένη
δεν έχω τι άλλο ν αγοράσω κ στα παζάρια πάω πάσο
κι αφού τα λάθη μου πληρώσω ίσως μετά
                                να σε προδώσω....

Σένα τοπίο εν κινήσει
ένα φιλί θα δώσει λύση?
μες το βαγόνι αυτού του κόσμου
πάντοτε αλλάζει ο ουρανός μου
πότε βροχής τοπίο γκρίζο
κι άλλοτε ήλιος για να ελπίζω.
Δεν κάνει ο έρωτας διακρίσεις
κι αν μπεις στον κόπο να δακρύσεις
αυτό το φίδι δεν μερώνει
κι αν άλλη μέρα ξημερώνει,
σαν δηλητήριο ο καφές μου
μια δοκιμή στις αντοχές μου.

Στην άλλη στάση θα κατέβω κι αν κάτι απ τη ματιά σου κλέβω,
για να βρω δρόμο να βαδίσω και την πληγή μου ν ακουμπίσω
στου παζαριού σου το τραπέζι, με τα φιλιά
                                 κανείς δεν παίζει.....

                                            19/4/2004
Αθήνα-Καλαμάτα
                                                      Δ.Μ.

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=12852.0

Βροχή ( ένα παράπονο που ντρέπομαι να πω )

Μέσα στα χάδια του Νοτιά και στα φιλιά του Οκτώβρη
με γέννησε η μάνα που την είπανε βροχή
κι έτσι βρεγμένος περπατώ μετρώντας αν αντέχω
κρυμμένη βαρυχειμωνιά να έχω στην ψυχή!

Δύο χειμώνες έφταναν για να μου αλλάξουν δρόμο
και στα σοκάκια του έρωτα κρυφά να περπατώ
εκείνη που ήρθε δίπλα μου στ αλήθεια μ αγαπούσε
και για ομπρέλα μου έμαθε τραγούδι να κρατώ.

Κι αν από τότε πέρασαν τα χρόνια, δεν την ψάχνω
ας έχει φύγει μακριά ακόμα τραγουδώ
κι αν πάντα βρέχει μέσα μου σταγόνα δεν με παίρνει
μα έχω ένα παράπονο που ντρέπομαι να πω…

Γυναίκες ήρθανε πολλές, με πήραν απ το χέρι
το δάκρυ τους μου χάρισαν και μ είπαν ποιητή
μα αυτός είναι ένας κεραυνός που μακριά τις διώχνει
και δεν τον άντεξε καμιά και μου έμεινε η βροχή!


                                                                             Καλαμάτα 14-12-2004
 Μια ηλιόλουστη Πέμπτη του Δεκέμβρη… Δ.Μ.

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=14542.0

Μα τι ζητάς μεσ' τον καπνό του πρωινού μου του τσιγάρου?
Μα τι ζητάν τα δυο σου χείλη στο φλυτζάνι του καφέ...?
Μα τι ζητά το πεταγμά σου στο φτερούγισμα του γλάρου
μα και το χρώμα των ματιών σου μες στης θάλασσας το μπλε?

Είναι που λέω κάθε βράδυ στα όνειρά μου
αυτά που κάποτε φοβόμουν να σου πω....
κι αν κάποια μέρα θα ξανάρθει η σειρά μου
έμαθα πια και δεν θα ξαναφοβηθώ......

Μα τι ζητάει η φωνή σου στα πουλιά που κελαιδάνε?
Μα τι ζητάει τ άρωμά σου μεσ' στους κήπους του Μαγιού?
Το γέλιο σου στις γειτονιές που τα παιδιά χαμογελάνε?
Μα πίστεψέ το, σε ξεχνάω και ας βρίσκεσαι παντού!!!

Κοιτάζω γύρω μου και δεν σε συναντάω,
έμαθα να μαι μοναχός τόσο καιρό
παρέα από τη θύμισή σου δε ζητάω,
καλά περνάμε η μοναξιά μου και εγώ!!!

                                                         κάπου στο 2000.....
                                                              κάπου στο νότο.......              Δ.Μ.


Υ.Γ. μακάρι να μπορούσατε να το ακούσετε κιόλας... (οι τεχνικές μου γνώσεις στα θέματα διαδικτύου είναι νηπιακές)
πρόκειται για το τραγούδι που σφράγισε το τέλος μιας 2ετούς περιόδου δημιουργίας που πήγαζε από έναν μεγάλο και, φυσικά, ανεκπλήρωτο έρωτα.....
Το λέω σουξέ γιατί όταν το παίζω στην κιθάρα το τραγουδούν οι ακροατές
(φίλοι)...
Σοφία να σαι καλά...........

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=14607.0

 ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΟΣ  1

Σε μια κούπα με καφέ, η σκέψη μου χωράει
γουλιά-γουλιά και ο καφές γίνεται κατακάθι
η κάθε σκέψη που περνά και μια άλλη γεννάει
κι αν είναι απόλαυση ο καφές η σκέψη ειν αγκάθι!

Τραγούδια φτιάχνω κι απορώ
πώς είναι γεννημένα?
Στο κατακάθι του καφέ
είναι καλά κρυμμένα!

Μες του τσιγάρου τον καπνό, η σκέψη μου πλανιέται
λίγο αέρα καθαρό η σκέψη μου ζητάει,
κάθεται μόνη, ξενυχτά, πονά και δε μιλιέται
για κάποιον έρωτα παλιό που πίσω δεν γυρνάει...

Οι έρωτες είναι ζωντανοί
και δεν γνωρίζουν χάρο
γυρεύουν σώμα και μορφή
σε κάθε μου τσιγάρο!!!

                                                    Δ.Μ.   Καλαμάτα, 21/10/2004

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=14140.0

- 4 άνεμοι -

Χτύπησα την πόρτα του Βοριά
από πείσμα και μόνο,
για να βγω στο καταχείμωνο
να νιώσω πως κρυώνω
βροχή και χιόνι να γευτώ
και να καθίσω να σκεφτώ
ποιος άνεμος στ αλήθεια μου ταιριάζει,
                                                              μα δεν πειράζει......


Της Ανατολής χτυπώ την πόρτα
με κρυφή λαχτάρα,
να δω τον ήλιο να έρχεται,
μια φωτεινή σφαλιάρα
να δεχτώ και να καώ
με το παράθυρο ανοιχτό
να βρω ποιος είναι ο ουρανός που με φωνάζει,
                                                                    μα δεν πειράζει.....
                           
Στου Νότου σήμανα το σπίτι
να φύγω σε ταξίδι
σε άλλους τόπους μακρινούς
να πιω νερό και ξύδι,
τη γεύση μου να ξαναβρώ
που χει μπουχτίσει με καπνό
να δω ποιος λίβας με τρομάζει,
                                                μα δεν πειράζει......

Το σύνορο της Δύσης το περνώ
το χθές μου να ανταμώσω,
τις μέρες που στα πέλαγα βουτήξαν,
-το σήμερα να σώσω-
ήλιους που χάθηκαν να βρω
στιγμές που έφυγαν, σε ποιους τόπους φωλιάζουν,
                                                            και με πειράζουν.....


23/11/2003
Καλαμάτα          Δ.Μ.                 

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=14950.0

Σπέρνει ο χειμώνας υποσχέσεις,
για να θερίσει ο Μαγιάτικος ο ήλιος, επιτέλους!
Και ανάλογα τι σπόρο θα διαλέξεις,
διαόλους θα ταίσει η σοδειά σου ή αγγέλους.....

Τη γη σου και τα μάτια σου
κι ούτε μια τόση σπιθαμή να μην την αμελήσεις...
Και ξέρε, τα κοιτάπια σου
χωρίς αμαρτωλούς λογαριασμούς να μην τα κλείσεις!

Γυρνάει ο μύλος που υπακούει
στο πρόσταγμα του ποταμού και του άνεμου του αλήτη
Μαζί του και ο χρόνος που χει χούι
να παρασέρνει τις ζωές στο μόνιμο το σπίτι.

Στο πέρασμα τ' αδίστακτου του χρόνου
γυρίζουμε ανεμόμυλοι, τρελά, μέχρι να σπάσει
η αντέννα μας και, δίχως ίχνος πόνου,
αποφασίσει ο καιρός, στερνά, να ξεκουράσει!

Αν είμαι μύλος που γυρνά
στο πέρασμα του χρόνου, του νερού και του αγέρα
ας είναι η δική μου η σοδειά
ετούτες οι αράδες που σκαλίζω κάθε μέρα!

Κι αν είναι τα κοιτάπια μου
γεμάτα αμαρτίες και ιστορίες όλο χρέη
με άλεσμα τα κομμάτια μου
πληρώνω, κι όλο βρίζω τον καιρό που όμως δεν φταίει!!!

                                                       22 Φευρουαρίου 2005!
                                                        Καλαμάτα.   

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=14989.0

«υαλοθραύστης…»


Καλημερίζουν μια ζωή που χει περάσει
από σκοτάδια, από σιωπές και από πείνες,
σε έναν κόσμο που δεν έχει δοκιμάσει,
που χει στημένη την ενέδρα στις βιτρίνες…

«Μην του μιλάτε για τον κόσμο που αφήνει,
πέστε του μόνο πως εδώ δεν έχει χρέη…
σε όποια πληγή τον βασανίζει και δεν κλείνει
ας πιούμε το αίμα του γλυκά σαν αρουραίοι…..»

Μια καλημέρα από τα χείλη του ξεπέφτει
μία συγκίνηση τον διαπερνά σαν ρίγος
«…κάποτε έπινα ευτυχία σαν τον κλέφτη
και τώρα είμαι τσιφλικάς κι όχι κολίγος….»

Μα ένα χάραμα ξυπνάει τρομαγμένος
κι αναρωτιέται πώς η μνήμη του απωλέσθη,
σπάει τη βιτρίνα και φωνάζει ματωμένος:
«μοσχοβολούν οι γειτονιές βασιλικό κι ασβέστη!!!»

Κάποιο πρωί όλους ξυπνά μια απορία
«…τι ευτυχία είναι αυτή που με ταΐζουν…?»
μέχρι το βράδυ που μας στέλνουν υπνηλία
απ τις οθόνες θες δε θες που σε κοιμίζουν….!!!

                                                                               Στον σύγχρονο Έλληνα.....
Καλαμάτα 27/2/2005  (σήμερα)
Δ.Μ.

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=15203.0

 Ένας ποιητής μικρός....

Ένας ποητής μικρός
που διαβαίνει μες τα χρόνια
κυνηγά παντού το φως
θάβει λέξεις μες τα χιόνια
περπατά μονάχα εμπρός
ένας ποιητής μικρός, μες του έρωτα τα αλώνια.

Τραγουδάει στις σκιές
και φωτίζει τα σκοτάδια.
Πλέει μέσα στις φωτιές
πάντα ξάγρυπνος τα βράδυα.
Μπρος στα πέλαγα ορθός
κάποιος ποιητής μικρός, φτιάχνει με χαρτί καράβια.

Ένας ποιητής μικρός
στις χαράδρες τραγουδάει
τον φοβίζει ο ουρανός
όταν μοναχός μιλάει
κάποιος ποιητής μικρός
είναι τόσο μοναχός κι ο αντίλλαλος πονάει.

Ένας άνθρωπος μικρός
παίζει σκάκι με τις μέρες.
είναι βασιλιάς αυτός
στρατιωτάκια δίχως σφαίρες
χώρος δίπλα του κενός
ένας βασιλιάς μικρός, άδειο στέμμα μες τις φτέρες.

Ένας ποιητής μικρός
μεγαλώνει κι αγριεύει
όσο είναι μοναχός...
Τα στιχάκια του παιδεύει και τα κύματα ημερεύει...
     
                                                    Αθήνα,  29 Μαρτίου 2000.

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=15440.0

"Φουρτούνα..."

Ψάξε... από τις θάλασσας τα στήθη θα διαβάσεις
τα λόγια που 'κρυψα βαθιά και μαρτυράει το κύμα.
Λέξη το κάθε βότσαλο που σέρνει η φουρτούνα
με μόνο φως τ' απόμακρο, στιγμιαίο του φάρου σήμα!

Ένα τραγούδι γνώριμο θα μουρμουράει η αύρα
καθώς θα γλύφει τα σκοινιά που με κρατούν δεμένο
επάνω στο κατάρτι σου. Σκληρή η τιμωρία...
σπίτι μου οι πέντε θάλασσες, με το πανί σκισμένο...

Κάνεις κουμάντο στο σκαρί και το σκαρί σ' εμένα
κι ακολουθώ, δίχως βουλή, δεμένος στο κατάρτι.
Μετράς τα μίλια κι αγνοείς ποιος ο προορισμός σου
κι εγώ βλέπω στα μάτια σου του θυσαυρού το χάρτη!

Και κάπου-κάπου ξεδιψώ τα χείλια μου με αρμύρα
που 'ναι το μόνο θυληκό που μ' ακουμπάει στο στόμα...
Μα κάλλιο στο ταξίδι σου, ελεύθερος-δεμένος,
κι όχι λυτός και ξέμπαρκος και ναυαγός στο χώμα!

                                                           17 Ιανουαρίου 2004
                                                            Καλαμάτα       

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=15581.0

  "Παρακάλι"

Είχες τη γεύση του Νοτιά
κι είναι τα χείλια μου αρμυρά
γιατί σ' είχα φιλήσει.
Είχες το χρώμα της βροχής
κι εγώ ένα μαύρο σύννεφο
που σ είχα κουβαλήσει...

Για την βροχή μη μου μιλάς
μου είχες πει και πάλι...
Δε σ άκουσα και βράχηκε
κι αυτό το παρακάλι!

Μάτια που γίναν ποταμός
κι εγώ γελώ στις εκβολές
μια μέρα του χειμώνα.
Έχω έναν έρωτα γυμνό
ντυμένο μόνο λέξεις
σε φανερή κρυψώνα...

Τον έρωτά μου μην πουλάς
σ ένα φτηνό παζάρι,
αυτά που νιώθω έχω για βιος,
κάνε μου αυτή τη χάρη!!!

                                 Φθινόπωρο 2004, Καλαμάτα.          Δ.Μ.

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=15928.0

 " Η Τ Τ Α "

Αν μου 'στειλε η άνοιξη εσένα
θα τα δεχτώ τα δώρα της,
Επάνω, στης βροχής, τα μουσκεμένα
νομίζω, είναι η ώρα της!

Μα μες του ήλιου την πυρά ν αποτεφρώσω
στιγμές και όνειρα κομπόδεμά μου που είναι
δεν μπορώ..... ούτε το χθες μου να προδώσω
και στου παλιού μου εαυτού το πλάι μείνε!

Παιχνίδι παίζει η άνοιξη, που ξέρω...
το γεύομαι για χρόνια:
ήττα με περιμένει κι υποφέρω
στης νίκης την υπόνοια....

Σε δεύτερο ενικό και πάλι ομιλώ.
Μιλάς, γελάς, πονάς, ζητάς κι αναρρωτιέσαι
Του Λίβα το πρωί σαν γίνεται θολό
και πάλι θα ηττηθώ κι εσύ δεν θα μιλιέσαι!

                                                      Καλαμάτα, 26 Μαρτίου 2005! .Δ.Μ.

(από κάποιον που ψάχτηκε
για μια γυναίκα που βρέθηκε,
που μες το ψάξιμο χάθηκε
γιατί "να ψάχνω" βαρέθηκε!!!)                                               
 
 

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=17114.0

« ν ί κ η »



Αγαπάω τα απογεύματα τα Απρίλη
που ένα άρωμα τυφλά ακολουθώ,
που μια λέξη δραπετεύει απ τα χείλη
με ανακούφιση μαζί και στεναγμό
Με τον πρόωρο ερχομό η Πασχαλιά
μου χαρίζει άνθη από πορτοκαλιά
κι είμαι ένας ηττημένος που η άνοιξη μου λέει πως νικώ!!!

Ένα σούρουπο θαρρείς με κυβερνάει
σε μια πόλη που χει βάλει γιορτινά
είμαι κάποιος που την ήττα του γλεντάει
στ’ ανθισμένα περιβόλια του Νοτιά
και το αχ! που μου ξεφεύγει
τη συνάντηση αποφεύγει
με το δάκρυ, που ποτίζει της αυλής μου την μικρή πορτοκαλιά!!!

Ένας έρωτας τους στίχους μου στοιχειώνει
για ένα πλάσμα που δεν βρίσκω πουθενά
μια σκλαβιά ζητάω να μ’ ελευθερώνει
όταν η άνοιξη στα μάτια με κοιτά
είναι δέντρου η μορφή της
έχει βγει ο αποσπερίτης
κι έχει η νύχτα συμφωνήσει: «είσαι ένας ηττημένος που νικά»!!!


                                                                   10 Απριλίου 2005
                                                                    Καλαμάτα   Δ.Μ.

                       ...μετά από ένα ποδοσφαιρικό απόγευμα δίπλα στα περιβόλια της πόλης!

(για την ιστορία: Καλαμάτα-Πανσερραικός 1-2   )

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=16870.0


" Στη στροφή "

Νύχτα... Ιούνιος... το έτος...? ποιόνε νοιάζει...?
κι αν πεις πως είναι καλοκαίρι, τι μ αυτό!
πάνω στην ίδια τη στροφή πατώ το γκάζι
στους ίδιους δρόμους τα φανάρια χαιρετώ...

Νύχτα, Δεκέμβρης  ήταν πέρυσι θυμάμαι,
ήμουν στο ίδιο δρομολόγιο ξανά
που είχα πει το καλοκαίρι πως φοβάμαι
μήπως με βρει μες τα σοκάκια τα στενά...

Κλείνω τα μάτια, προσκεφάλι το τιμόνι,
σταματημένος στη στροφή μου τη γνωστή...
Λέω να φύγω μη βρεθεί κανα καμιόνι
και δεν προλάβω να χαρώ την εποχή!

Περνούν τα βράδυα, σαν κι εμένα, που περνώ
στους ίδιους δρόμους και τα ίχνη μου ζητάω.
δεν μ έχουν μάθει στη ζωή να περπατώ,
μα, με το αμάξι τις στιγμές να προσπερνάω!!!

Αυγή κι ακόμη στη στροφή να περιμένω
να δω τον ήλιο και αυτού του πρωινού
Ιχνη τυπώσαν, οι στιγμές, πατώντας φρένο,
πάνω στην άσφαλτο και φύγανε γι αλλού.....

                                                                    Μεθώνη Μεσσηνίας 1/7/2001    Δ.Μ.

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=16923.0

Φονικό"


Στο χρώμα της ανατολής
παιδεύω το μυαλό μου
και στους κινδύνους μιας στροφής
ξημερώνομαι…
Στον τόπο μου απ τα βουνά
ο ήλιος ξεπροβάλλει
προσμένοντας τα πρωινά
εξοντώνομαι….

Μια περιπλάνηση αστρική
όταν με βασανίζει
μαζί με την ποιητική,
αεροβατώ….
Κι έτσι η νύχτα, μυστικά,
κατάντησε και φόβος
αφού δεν ξέρω τελικά
να πετώ…

Τόπο πιάνει το ξόρκι μου
επάνω σ ένα πάλκο
και οι καινούργιοι όρκοι μου
άσμα λαϊκό…
Της νύχτας γίνομαι αδερφός
μα και αδελφοκτόνος
διαπράττοντας στο πρώτο φως
το φονικό…

                                                   Καλαμάτα, 8 Μαίου 2005. Δ.Μ.
Υ.Γ. Αντιγονάκι*, μην τρομάζεις.... 
(*η αδερφή μου..... )                   

[Witchking]

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=17061.0

"ΜΟΥΣΚΙΔΙ....."

Πώς το τραγούδι αρχινάς και τι μου κρένεις,
που το χαλάζι σημαδεύει το κεφάλι σου?
Πού έχεις μάθει τα στιχάκια σου να υφαίνεις
και παίρνεις φόρα στο γκρεμό, 'συ και το χάλι σου....

Πώς το χαμόγελο διαγράφεται στη φάτσα
κι έχεις κουράγιο να γλεντάς με την κιθάρα σου?
της ζωής το πάλκο σε χορταίνει με στραπάτσα
κι εσύ να καίγεσαι μαζί με τα τσιγάρα σου....

Ξάφνου μιλάς για τη βροχή κι ευχαριστιέσαι
στο σκαλοπάτι ακουμπισμένος και να στάζεις....
ανάποδε άνθρωπε!!! στον ήλιο δε μιλιέσαι
κι η άνοιξη όταν σε καλεί εσύ νυστάζεις...

Σ' ένα δωμάτιο σκοτεινό μετράς σκυμμένος
σε πόσους στίχους θα χωρέσει η ιστορία σου,
σε ένα χάρτινο βυθό ναυαγισμένος,
κάθε σου ανάσα είναι και μια αμαρτία σου....

Μπρος στην οθόνη αγανάκτηση, βρισίδι,
ένας λαός που προσκυνάει μία μπάλα.
πάλι ξεκίνησε βροχή κι είναι μουσκίδι
το βιος σου, εσύ και τα όνειρά σου τα μεγάλα!!!

                                                      Καλαμάτα, Μάιος 2005.     Δ.Μ.
(Παρασκευή και δεκατρείς και ένας στίχος
μου κατεβαίνει στο μυαλό σαν πεφταστέρι
και από τα λόγια μου τρυπιέται ο άδειος τοίχος
τι κάνω μέσα στο γραφείο κανείς δεν ξέρει.....)     .... σε μια περίεργη βάρδια!