οταν σε λουσει ο ιδρωτας κι φωτια
κι οταν σε χαιδεψει τα μαλλια η μοναξια
τιποτα δεν ειναι πιο καυτο απ τη σιωπη
ολα στη ζωη να ξερεις ειναι δανεικα
τιποτα δε μοιαζει στο θυμο οσο εσυ
ολα εχουν χρωμα λιγο μεσα τους θα δεις
κι οσα δεν σαρεσουν τα αφηνεις σαν χαρτι
που το παει ψηλα καποιο συναισθημα οργης
<<...αφιερωμενο στην Αθηνα>>
