Στην άδεια του έρωτα φαρέτρα
μη ψάχνεις της αγάπης βέλη
δεν ήπια απ’ των φιλιών το μέλι
κι αν θέλεις το καημό μου μέτρα.
Ψάχναν κυψέλες τα μελίσσια,
δίχως νερό οι αλυκές μου,
τα Σάββατα κι οι Κυριακές μου
με σπρώχαν σε άδεια ερημονήσια
κι εγώ κατάμονος κι αλήτης
νύχτα τη νύχτα σκαρφαλώνω
στη λησμονιά σου ξεσαλώνω
και περπατώ σαν ερημίτης.
Στην άδεια του έρωτα φαρέτρα
κρέμασα τα όμορφά μου νιάτα
και πριν σου πω νωρίς σταμάτα
φεύγεις και ρίχνεις μαύρη πέτρα
2. 10. 07
