Λόγια της νύχτας
που τα σκόρπισε ο αέρας της αυγής.
Γλυκιά μελωδία
που χάθηκε στον ήχο της σιωπής.
Όμορφο όνειρο
που κρύφτηκε στη σκιά του εφιάλτη.
Μεγάλος έρωτας
που δε κατάφερε ποτέ να γίνει αγάπη.
Και ξανά...στο τίποτα
σε μια ανούσια μέρα
και ξανά...στο τίποτα
...μοναξιά μου,καλημέρα.
Χάδι σελήνης
που,όμως, κάηκε στο φως του ήλιου.
Φιλί ζωής
που χάθηκε, μες στα νερά του Νείλου.
Ταξίδι όμορφο
που έμελε να είναι το τελευταίο.
Μεγάλος έρωτας
που δε με έμαθε...αγάπη να τον λέω.
