Κάποτε έγραφα.
Πόσο ανόητος ήμουν.
Τώρα φτιάχνω σιωπή απο τον άδειο μου χρόνο και μετά περιμένω.
Πιστός στο κοινό καθήκον της κίνησης.
Λίγο αδιάφορος, ήρεμος.
Τα βράδια θυμάμαι και ονειροπολώ.
Παράγω σιωπή, βαθαίνω το Εγώ. Δημιουργώ την αλήθεια.
Το πρωί ξυπνάμε μαζί.
Εγώ, η σιωπή και μια μικρή (που αποφεύγω) αλήθεια.
