παιδια δημοσιευω πρωτη φορα σε αυτο το θεμα,ποτε δεν ειχα σκεφτει να ανεβασω το συγκεκριμενο ποιημα το οποιο ειναι και το πρωτο μου ,αλλα εξαιτιας ενω φρι θα το κανω
Το ποιημα "μιλαει" για το ολοκαυτωμα στα καλαβρυτα και εχει γραφτει πριν 4 χρονια για εναν διαγωνισμο...
Πριν από πολλά χρόνια,χαράκτηκε μια ιστορία.
Μέσα σε λίγα χρόνια,χαράκτηκε μια νέα πορεία.
Ο πόνος μας έγινε πείσμα σας,
το πείσμα σας μεγαλύτερος πόνος μας.
Ο θάνατός σας, η ζωή μας.
Ο πόνος σας η ροή μας.
Οι άνθρωποι χωρίστηκαν.
Οι καρδιές σκορπίστηκαν.
Και με μια σκέψη βρέθηκαν ακόμα πιο μακρυά
Σκέφτηκαν...,μίλησαν...,κοίταξαν...,άκουσαν;
Σίγουρα ΕΚΕΙΝΟΙ άκουσαν!
Τα μόνα όργανα που λειτουργούσαν πάνω τους ήταν
το αφτί τους και και το ντουφέκι τους....
άκουγαν και... εκτελούσαν.
ΕΚΕΙΝΟΙ σκέφτηκαν; Τον πόνο της καρδιάς,σίγουρα όχι.
ΕΚΕΙΝΟΙ κραύγασαν; Από τον πόνο της ενοχής,σίγουρα όχι.
ΕΚΕΙΝΟΙ κοίταξαν; Τα αθώα μάτια ΑΥΤΩΝ, να τους ρωτούν;
Και με το χρώμα του αίματος να ζωγραφίζεται
στο πάτωμα ένα <<Γιατι;>>.
Όχι γιατί με σκοτώνετε..., αλλά...γιατί;