Στης ψυχής μου την Ιθάκη ανιχνεύω τον καιρό
παγιδεύω την αλήθεια που κατάματα κοιτώ
Θέλω τόσο απόψε να πλαγιάσω
ένα όνειρο να πνίξω στο θυμό
Να σκοτώσω την ανάγκη που μου έκλεισε το μάτι
και φοβάμαι μόνος μου να ζω
Πως γουστάρω να σαλπάρω σ’ ένα υπόγειο μικρό
μες τη δίνη με μια πλάνη τι κι αν αποβλακωθώ
Στης ψυχής μου το ταξίδι θέλω
μόνο για την πάρτη μου να ζω
Να χαράζω στο κελί της μνήμης
τον δικό μου υπέρτατο σκοπό
Ξεσκεπάζω καταστάσεις κάθε γόρδιο δεσμό
όλα αυτά που η ανάγκη τα έχει κάνει ιερό
Δεν υπάρχει μοναξιά στη θλίψη
ένα όνειρο κι αυτό για δες τυφλό
Αν λυγίσω δεν πειράζει η σιωπή δε με τρομάζει
η σκιά μου παντα θα ‘ναι εδώ
Πως γουστάρω να σαλπάρω σ’ ένα υπόγειο μικρό
μες τη δίνη με μια πλάνη τι κι αν αποβλακωθώ
Στης ψυχής μου το ταξίδι θέλω
μόνο για την πάρτη μου να ζω
Να χαράζω στο κελί της μνήμης
τον δικό μου υπέρτατο σκοπό
Πως γουστάρω να σαλπάρω σ’ ένα υπόγειο μικρό
μες τη δίνη με μια πλάνη τι κι αν αποβλακωθώ
Δεν υπάρχει μοναξιά στη θλίψη
ένα όνειρο κι αυτό για δες τυφλό
Αν λυγίσω απ’ ανάγκη δεν πειράζει
η σκιά μου παντα θα ‘ναι εδώ
