Κάτω απ' τις όπλες των αλόγων
σκιές του μέλλοντος λασπώνουν,
κραυγές θρυμματισμένων λόγων
για το συμφέρον καμαρώνουν.
Κάτω απ' τους τάκους των αρμάτων,
ξυπνά το αίμα και ουρλιάζει
για την αλήθεια των θυμάτων
μέσα απ' το ψέμα θα φωνάζει.
Μέσα απ' τα μάτια των αγίων
και των τρελών που γράφουν στ' άστρα
και απ' τις ρωγμές των υπογείων
θα πέφτουν ματωμένα κάστρα.
Πίσω απ' τις γρίλιες των θαυμάτων,
κρύβεται ο χρόνος που τρομάζει,
ο βρυχηθμός των καθαρμάτων
θα σημαδεύει ό.τι αλλάζει.
Ρίχνω τα μάτια μου στο χώμα,
ντρέπομαι, πνίγομαι, πονάω,
μέρες πολέμου βλέπω ακόμα,
γιατί έχω μάθει να ξεχνάω.
Ρίχνω τα μάτια μου στο χώμα,
υποκριτής και πλανεμένος,
μέρες πολέμου βλέπω ακόμα
μέσα στα πάθη μου κρυμμένος.
