Το νήμα της γαλήνης
κομμένο από καιρό,
το μάτι της σελήνης
δακρύζει στο νερό.
Μαχαίρια και φαρμάκια
και μίσος στις ψυχές,
της θλίψης τα σαράκια
κυκλώνουν σαν οχιές.
Συντροφική ευθύνη
και μάτια φλογερά,
κανείς δεν έχει μείνει,
μονάχα νοερά.
Ονειρικές διαστάσεις,
σε ατέλειωτη σκουριά,
χωρίς επαναστάσεις
και οράματα βαρειά.
Της μέρας οι ιππότες,
της νύχτας εραστές,
ταξιδεμένοι πότες,
αμίλητοι στο χθες.
Κιθάρες και μπουζούκια
και ιέρειες του χορού
σε ονειρικά κουτούκια
διαχρονικού καιρού.
Σημαία και παγίδα,
ναυάγιο στην καρδιά,
μια κίτρινη σελίδα
με αρχαία μυρωδιά.
Σημαία και παγίδα
και κόμπος στο λαιμό
για όλα αυτά που είδα
και αυτά που δεν θα δω.
