Όταν το πρέπει γίνεται θέλω,
όταν το λάθος γίνεται αρχή,
όταν η μνήμη γίνεται μέλλον
η καλημέρα γίνεται ευχή.
Όταν η μέρα γίνει σκοτάδι,
όταν η νύχτα λάμπει στο φως,
τότε η ματιά σου θα γίνει χάδι
και η κάθε σκέψη, πόνος κρυφός.
Τα μάτια κλείνω και σε αθωώνω
γιατί έχεις φύγει, έχεις χαθεί,
κρατώ στο χέρι λίγο απ' το χρόνο
που στην σκιά σου έχει χυθεί.
Όταν τα θέλω γίνονται ελπίδες
και οι ελπίδες γίνουν φωτιά,
τότε τα χέρια βγάζουν λεπίδες
και τεμαχίζουν τη μοναξιά.
Όταν η μέρα χωρά στο γκρίζο,
όταν η νύχτα αιμορραγεί,
μες τη ματιά σου εγώ δακρύζω,
και σου χαρίζω όλη τη γη.
Τα μάτια κλείνω και σε αθωώνω,
γιατί έχεις φύγει σε άλλη εποχή,
σκάβω και ανοίγω ρωγμή στο χρόνο,
σε ξαναφτιάχνω απ' τη αρχή.
