Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Της σιωπής και της κίνησης

« στις: 11/12/24, 00:50 »

Κάποτε έγραφα.
Πόσο ανόητος ήμουν.

Τώρα φτιάχνω σιωπή απο τον άδειο μου χρόνο και μετά περιμένω.

Πιστός στο κοινό καθήκον της κίνησης.

Λίγο αδιάφορος, ήρεμος.

Τα βράδια θυμάμαι και ονειροπολώ.
Παράγω σιωπή, βαθαίνω το Εγώ. Δημιουργώ την αλήθεια.

Το πρωί ξυπνάμε μαζί.

Εγώ, η σιωπή και μια μικρή (που αποφεύγω) αλήθεια.

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πριν την ημέρα

« στις: 19/04/23, 22:54 »

Ο κόσμος αλλάζει και μοιάζει
σαν μοίρα σκληρή και μαράζι
χωρίς ηδονή να γερνάω.
Μια ημέρα καινούρια χαράζει.
*
Μεγάλωσα πια, δεν χωράω.

*ένα πικρό χαμόγελο και νοσταλγία

3

Νέα και όχι μόνο / Απ: kithara.gr: Παρελθόν, παρόν, και μέλλον...

« στις: 21/05/19, 23:14 »

Η δική μου άποψη είναι πως δεν είναι κύκλος. θεωρώ πως το kithara.gr θα έπρεπε να κανιβαλιστεί από κάτι καινούριο...

- να εστιάσει στην δημιουργία αντί της εκμάθησης. Να προσφέρει δηλαδή έναν συνεργατικό χώρο δημιουργίας νέων κομματιών. Ένα μέσο αλληλεπίδρασης καλλιτεχνών και διερεύνησης συνεργασιών.
- από ελεύθερο φορουμ να εξελιχθεί σε κλειστό / το περιεχόμενο να αξιολογείται και να ανεβαίνει αφού εγγριθεί.
- να διερευνηθούν άλλοι χώροι (εικαστικά, βίντεο, ταινίες μικρού μήκους πχ) που μπορούν να συνδυαστούν με την μουσική και να γίνει το αντίστοιχ άνοιγμα
- να χρησιμοποιηθούν τα social media μόνο για την προβολή των έργων που προκύπτουν μέσα στο kithara.gr

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΜΠΑ

« στις: 21/05/19, 22:53 »

ΠΟΙΟΣ διαφωνώ με την κριτική σου. Τα τραγούδια αυτά αποκαλύπτουν πολλές πληγές της ελληνικής κοινωνίας. Για παράδειγμα..

- η επίδειξη πλούτου -> το απωθημένο μιας γενιάς οικονομικά στερημένης και χωρίς πολιτικό όραμα
- ο σεξισμός -> την ανώριμη αντίδραση σε αλλαγές όπως το άνοιγμα στους gay
- η παράδοση σε μια (..) αμερικάνικη υποκουλτούρα -> την άρνηση στο ευρωπαικό / ανατολικό

Είναι μια τεράστια κουβέντα.. φυσικά τα γράφω υπεραπλουστευμένα αλλά νομίζω καταλαβαίνεις τι θέλω να πω και είμαι ακόμα σίγουρος πως συμφωνείς:

Δεν φταίνε όσοι γράφουν και ακούν τέτοια τραγούδια. Φταίμε εμείς για την κοινωνία που τους φτιάξαμε.

Αυτή είναι μια ευθύνη που εγώ την παίρνω απολυτως προσωπικά.

5

Νέα και όχι μόνο / Απ: Απ: reloadable prepaid card

« στις: 29/04/19, 23:38 »

και εγώ νομίζω ότι το forum έχει να δώσει. Βραζίλη την άποψη μου στην έχω ξαναπεί

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Το Βουνό

« στις: 27/04/19, 02:44 »

Βουνά μαγικά, άδεια λιβάδια, ωκεανοί,
άστρα, φεγγάρια, στέρφα πηγάδια και ουρανοί
ονείρου μέτρο, βάρος και πέφτω,
σαν βράδυ πέφτω στην σιωπή.

Βουβή αδερφή, δίχως κλιμάκων την λογική.

Σώμα από ξύλο, στήλη υδραργύρου σπονδυλική
ράχη του Κόσμου, σύμπαντα εντός μου, προοπτική
του βάθους, ο έρως φυγής σημείο σε φυλακή.

Συνείδησή μου, θλίψη βαριά μου και ενοχή.

Ζήνωνος βέλος που στο κενό μου

και ισορροπεί.

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: δικαιοσύνη

« στις: 19/01/19, 17:24 »

Βλέπω μεγάλη διαφορά στην ποιότητα ανάμεσα στις δύο στροφές.
Η πρώτη είναι καταπληκτική, περιέχει συμπυκνωμένο νόημα και εικόνες. Η δεύτερη στροφή θεωρώ ότι δεν είναι καλή.

Νομίζω ότι θα ήταν ολοκληρωμένο ποίημα αν έλειπε τελείως η δεύτερη στροφή. Στην πραγματικότητα η πρώτη είναι τόσο καλή ώστε ο,τι γράφεις στη δεύτερη έχει ήδη εννοηθεί..

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ενα τραγουδι για τον Γιουρι Μπουρντανοφ και την 18χρ

« στις: 17/10/18, 22:58 »

Πάνε σχεδόν δέκα χρόνια που έγραψα βιαστικά τους στίχους για την ιστορία του Γιουρι Μπουντανοφ (πόσα λάθη και πόσο ανώριμη γραφή!!)

Το επαναφέρω καθώς τυχαία έμαθα την συνέχεια της ιστορίας..

Στις 3 Αυγούστου 2018, ο Γιουσουπ Τεμερκανοφ πέθανε μετά από βασανιστήρια σε φυλακές τις Σηβηρίας. 

Ο Τεμερκανοφ είχε καταδικαστεί σε 15 χρονια.

Δολοφόνησε τον Γιούρι Μπουντανοφ παίρνοντας εκδικηση για την Ελζα...

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΤΑΙΝΙΑ ΤΡΟΜΟΥ

« στις: 23/08/18, 17:33 »

όντως, με τη σωστή μουσική θα γινόταν πολύ ωραίο τραγούδι.

well done.

10

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Κάποιοι Ερημίτες (Ο δρόμος της ευτυχίας)

« στις: 13/01/18, 22:25 »

Μουσική από τον Αλέξανδρο Χ,


Στίχοι από εμένα

https://youtube.com/watch?v=G4ydM9F1E_E?t=37

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Περαστική

« στις: 08/07/17, 01:00 »

Ανατολή χαμένη.
Καφές χωρίς μυρωδιά.
Και δύση διακριτική,
χωρίς σημασία.
(Όπως το βάδισμα ενός κοριτσιού).
 
Σαν δύση διακριτική, σε μιαν άγνωστη χώρα.
 
Σαν τραγούδι που φτάνει στην τελευταία στροφή του.
Μια πορεία χωρίς καμία σημασία μα επώδυνη,
òσο το αδιάφορο βάδισμα ενός κοριτσιού.
 
Μια μνήμη πληγή.

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΡΟΖΑΚ

« στις: 12/05/17, 01:09 »

Πάντα στο πέρα
κι όλο μπλεγμένος,
έχω πολλές, πολλές δουλειές.

Μια κάποια μέρα
κι ενδεχομένως
μια στις επόμενες φορές.

Περνάν ημέρες,
περνάν και οι νύχτες
κι όπως αλλάζουν οι εποχές

σφιχτά δεμένος,
σπουδάζω χάρτες
για τις επόμενες ζωές.

Πάντα στο πέρα
κι ενδεχομένως
μια στις επόμενες ζωές.

Ερωτευμένος,
ξενιτεμένος,
πρόζακ κι αλάτι στις πληγές.

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Greek Z

« στις: 30/12/16, 15:30 »

Σε γενικές γραμμές μου αφήνει την ίδια γεύση που μου άφησε και η προηγούμενη ιστορία σου. Για να είμαι ειλικρινής δουν μου άρεσε (ΟΚ υποκειμενικό αυτό) και συμφωνώ πως είναι λίγο - πολύ "γνωστά" όλα αυτά. Το κακό με το "εναλλακτικό" είναι πως αν δεν είναι πολύ ποιοτικό χαλάει τελείως η συνταγή ακόμα και αν η αρχική ιδέα είναι καλή ( και νομίζω έχεις καλές ιδέες).


Σε σχέση με την "ποιότητα" σαν αναγνώστης θα έκανα τις εξής παρατηρήσεις


- γενικά όπως και στο άλλο κείμενο σου: οι κλισέ σκηνές δεν ταιριάζουν σε "διαφορετικά" κείμενα. Σήμερα η χρήση για παράδειγμα σαδομαζοχιστικών σκηνών είναι κάτι εντελώς mainstream στην pop τέχνη. Μετά, η σκηνή με το ουίκσι... (η οποία btw υπάρχει και στο άλλο κείμενο) είναι υπερβολικά "γνωστή". Θεωρώ για να γράφεις τέτοιου είδους κείμενα θα έπρεπε να αποφεύγεις την χρήση τέτοιων στοιχείων.


- στους διαλόγους καλό είναι να ξεχωρίζουν οι προσωπικότητες. Δεν μπορεί "αυτή" και "αυτός" να εκφράζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Αυτό έχει να κάνει και με το βάθος του χαρακτήρα.


- γενικά σε τέτοιου είδους κείμενα προσπάθησε να μην θυσιάζεις το βάθος του χαρακτήρα για την οικονομία του λόγου. Για παράδειγμα (και πέραν των διαλόγων) η σκηνή που συναντιούνται:


στο σχόλιό του "είναι υπέροχο" ο διάλογος που ακολουθεί εξυπηρετεί το ευφυολόγημα. ίσως ο χαρακτήρας της θα είχε περισσότερο βάθος αν "αυτή" γελούσε ψεύτικα πριν (και χωρίς να) ειπωθεί το ευφυολόγημα. Ή σε μια διαφορετική εκδοχή όπου δεν καταλαβαίνει ή προσποιείται  ότι δεν καταλαβαίνει "που το πάει" αν απαντούσε στο σχόλιο "είναι υπέροχο" απλώς κάνοντας ένα σχόλιο και αυτή για τον πίνακα. Σε κάθε περίπτωση θα άφηνε να σκιαγραφηθεί κάτι για τον χαρακτήρα "της" και θα έδενε με την συνέχεια. (για παράδειγμα μια γυναίκα που είναι εκεί για να "του" πουλήσει θα έπρεπε να περιμένει το πλησίασμα του και να είναι αρκετά πονηρή για να καταλάβει "που το πάει" λέγοντας "είναι υπέροχο")


BTW τα παραδείγματα δεν τα δίνω για να σου πως πως θα έπρεπε να γράψεις αλλά για να μιλάω συγκεκριμένα... ειδικά το βάθος του χαρακτήρα είναι θέμα μεγάλης συζήτησης νομίζω όμως ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ.


Συνέχισε να μας στέλνεις τα κείμενα σου πάντως εγώ τα βρίσκω ενδιαφέροντα...

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: - Κωνσταντίνος - Χάρηκα, Ιάκωβος

« στις: 29/12/16, 15:54 »

- εντυπωσιακή, ενδιαφέρουσα ιστορία με αρχή μέση και τέλος. Πολλά υπονοούμενα και χώρος για διαφορετικές ερμηνείες.


- υπερβολική και λάθος χρήση επιθέτων. Το "φτηναίνουν" και χαλάνε το κλίμα που προσπαθείς να φτιάξεις.
"...γυμνασμένα μπράτσα..", "...εφαρμοστό και ξεκούμπωτο μέχρι το δασύ στήθος γαλάζιο πανωφόρι του..")


- πολλές κλισέ εικόνες που επίσης εμένα τουλάχιστον με χαλάνε πολύ.
(" ...Άδειασε το ποτήρι του βιαστικά και βγήκε...", "...αόρατο από την ομίχλη πλακόστρωτο...", "...χλωμό φως του γραφείου του...")


- θα προτιμούσα γενικά τον λόγο πιο κοφτό και ρεαλιστικό. για παράδειγμα αντί του
"χοντροκομμένα ερωτόλογα που το αηδιαστικό υποκείμενο προσπαθούσε να ψιθυρίσει φτύνοντας προς το αφτί της." το
"ερωτόλογα που αυτό το αηδιαστικό υποκείμενο ψιθύριζε φτύνοντας στο αυτί της"


Βέβαια μπορεί απλώς να μας τρολλάρεις... Μου κάνει εντύπωση πάντως και κάτι ακόμα. Γράφεις πολύ σπάνια και τα κείμενά σου ενώ έχουν πάντα κάτι το ενδιαφέρον έχουν χαρακτηριστικά τεχνικά λάθη που φαίνεται να μην διορθώνεις όσο περνάει ο καιρός...


Προβληματίστηκα σχετικά με το αν έπρεπε να σχολιάσω ή όχι.. Anyway είσαι ενδιαφέρουσα περίπτωση και ελπίζω να καταλαβαίνεις πως ο,τι γράφω το γράφω με καλή πρόθεση...

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ευπαλίνειο όρυγμα

« στις: 22/11/16, 01:36 »

Τυράννου πρόσχημα, μια διαταγή:
Κάτω απ’ την γη.
Γεωμετρική
υπερβολή.
 
Μες στο σκοτάδι το φτυάρι κρατώ
Παραπατώ…
Κι έχει καιρό
Που κυοφορώ
Ένα οχυρό.
 
Δέκα χρονάκια με αναστολή,
Μόνη απειλή.
Η αποστολή,
Πιο αναπνοή…
 
Τραύμα αμφίστομο
Μνήμη βουνό
Σοκ σηπτικό.
Και το μυαλό
Μηχανικό.

Κέντρο μου αδύνατό
Και άκρη του Εγώ
που ακροβατώ.
Σε ένα μυαλό
Μηχανικό.

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

« στις: 19/11/16, 03:35 »

Δεν μπαίνω στην λογική να απαντήσω σε όλα όσα λέτε γιατί πραγματικά βαριέμαι.

Θα πω μόνο αυτό και τελείωσα:

Ρίξτε μια ματιά  στην ενότητα "Δικοί μας στίχοι και ποιήματα"

Τα 9 στα 10 κείμενα έρχονται από δύο άτομα τα οποία σχεδόν καθημερινά ανεβάζουν και από ένα (σόρρυ κιόλας) τελείως αδιάφορο κείμενο. Άλλωστε.. καταλαβαίνετε υποθέτω ότι κανείς δεν μπορεί να έχει 4 φορές την εβδομάδα έμπνευση...σωστά?

Αφού λοιπόν τσεκάρετε λίγο την κατάσταση στην ενότητα προσπαθήστε να καταλάβετε ποιος διώχνει τον κόσμο από το φόρουμ.

Θα δεχόταν ένας ταλαντούχος άνθρωπος να ανεβάσει το κείμενο του σε ένα χώρο γεμάτο "spams" oπου χαϊδεύουμε ο ένας τον άλλον και στην πιο light αρνητική κριτική έχουμε δράματα και μαλλιοτραβήγματα? Όχι. Για αυτό αν δεν το καταλάβατε ακόμα έφυγαν ΟΛΟΙ και έμειναν ουσιαστικά δύο (σχετικά καλοί τεχνίτες) spammers. Αυτό που κάνετε είναι ντροπιαστικό. Δεν σέβεστε τον εαυτό σας? Είναι δυνατόν να απαγορεύετε την κριτική?

Και ναι, έχετε καταφέρει με αυτή την γελοιότητα να κάνετε μια ενότητα στην οποία δεν θέλει να συμμετάσχει κανείς. Δεν το βλέπετε?

Τέλος πάντων καθίστε και αποθεωθείτε μεταξύ σας (χόμπι των μετρίων). Πολύ ασχολήθηκα, θάψτε με με την ησυχία σας ούτε τα κλάματα θα βάλω ούτε θα αρχίσω να απειλώ ότι θα φύγω ούτε τίποτα.

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

« στις: 18/11/16, 21:56 »

Πάλι δράματα... λοιπόν έγραψα μια μεγααααάλη απάντηση προσπαθώντας να σου μιλήσω


- για την αξία της αρνητικής κριτικής
- για το πόσο σημαντική είναι η συμβουλή του "φιλτραρίσματος"
- για την ουσία του πράγματος - την αναπαραγωγή κοινότοπων θεμάτων


Λίγο πριν ποστάρω την απάντηση τα έσβησα όλα. Κάνε ότι θέλεις. Σου είπα ψέματα λοιπόν. Καταπληκτικό το ποίημα σου.


Συνέχισε έτσι.

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

« στις: 18/11/16, 01:01 »

Εγώ θα παίξω τον ρόλο του κακού :p


εκτός από τα αρκετά προβλήματα στο μέτρο θα πρότεινα να φιλτράρεις λίγο περισσότερο τα κείμενά σου... το συγκεκριμένο θεωρώ ότι σήμερα, το 2016 είναι ο ορισμός του κοινότοπου.  Πέρα από την προσωπική έκφραση καλό είναι να σκεφτόμαστε και τον αναγνώστη... Πραγματικά θεωρείς ότι έχουν κάτι να δώσουν αυτοί οι στίχοι? Πόσες μα πόσες φορές έχω διαβάσει (και μεταξύ μας ασύγκριτα καλύτερα εκφρασμένο) τον ίδιο προβληματισμό σχετικά με την γιορτή του Πολυτεχνείου!!!

Δώσε μας να διαβάσουμε ο,τι έχει (κάποιο) νόημα. Όχι ο,τι γράφεις. Τελικά τα κείμενα κρίνονται από το νόημα και όχι από την ομοιοκαταληξία.


Όλα αυτά στα λέω φιλικά ακριβώς επειδή πιστεύω ότι μπορείς να γράψεις και για αυτό θυμώνω με εσένα και όλους τους ταλαντούχους ανθρώπους που αναλώνονται σε ανούσια πράγματα.... αντί να ανεβάζεις ένα ποίημα κάθε 3 μέρες που θα το ξεχάσουμε αμέσως αφού το διαβάσουμε, δούλεψε και ανέβασε ένα ποίημα αντίστοιχο του ταλέντου σου μια φορά τον χρόνο...!!!

19

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μακριά από την Βαβυλώνα

« στις: 12/11/16, 12:41 »

Είναι ακόμα μακριά η Βαβυλώνα,
πίσω απ' την άκρη του επόμενου χειμώνα
έχουμε άλλες δυο ζωές κι έναν αιώνα
στο δρόμο του αύριο μια πρόχειρη κρυψώνα.

Τόσες ζωές, τρεις εποχές κι έναν αιώνα
είναι ακόμα μακριά η Βαβυλώνα.

Και αν είναι οι πύργοι οι ψηλοί στην Βαβυλώνα
από χαρτί, λίγο γυαλί και τόσο αγώνα
όρθιοι να ναι σαν φρουροί μέσα στα χρόνια
κι ο ουρανός αν δείχνει αστέρια και μπαλόνια.

Σε ποίο χαρτί ζωγραφιστή μιαν ανεμώνα,
είναι ακόμα μακριά η Βαβυλώνα.

Κι αν είναι ακόμα ζωντανή στην Βαβυλώνα,
αν έχει δώρα στην ποδιά, αν έχει εγγόνια
αν τ΄απογεύματα της μένουν πάντα μόνα
και αν με θυμάται σαν μητέρα και σαν νόνα.

Πόση ψυχή, να ακολουθεί τα χελιδόνια
είναι ακόμα μακριά η Βαβυλώνα.

Κι αν είναι αλήθεια ότι την λένε Βαβυλώνα,
αν έχει χώρο και για εμάς και αν ακόμα,
κρατάει το χτες στην αγκαλιά όλο συμπόνια,
αν έχει μάτια παιδικά και αν έχει στόμα

τι τραγουδά όταν βραδιάζει στον κοιτώνα,
είναι ακόμα μακριά η Βαβυλώνα.

Γραμμή στην μοίρα, χαραγμένη Βαβυλώνα
μιας δυναστείας σου τον πρώτο της κανόνα
μιαν ηττημένη στο αγώνισμα χελώνα
ακολουθώ σε ξένη γη χιλιάδες χρόνια.

Μία ζωή επί στιγμές, μα ελπίζω ακόμα.

Όταν χαράζει, όταν γυρνούν τα χελιδόνια
βλέπω ψηλά στον ουρανό μια Βαβυλώνα.


Πόση ψυχή, να ακολουθεί τα χελιδόνια
με συντροφεύει σαν ευχή μια Βαβυλώνα.

20

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στεναχωρημένος

« στις: 24/10/16, 21:33 »

Τον έδειρα, τον μάλωσα,
βαριά καρδιά το φέρνω
πρωί - πρωί τoν άφησα
και στεναχωρημένο.


Η μέρα μοιάζει ατέλειωτη,
τα χέρια μου μου τρέμουν,
μου λεν πως πάει, τελείωσε
μα δε καταλαβαίνουν.


Μισό - μισό το φταίξιμο,
μισώ τον εαυτό μου
σαν άντρας να μην φέρνομαι,
να χάνω το μυαλό μου.


Δεν είμ' αυτός, εγώ καλός
και τι, σιγά το πράγμα
μα το 'κανα, το μάλωσα
και πλάνταξα στο κλάμα.


Μισός καλός, μισός κακός,
κι ολόκληρος θλιμμένος,
ντροπή βαριά, παράπονο
και στεναχωρημένος.

21

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το παλιο το τζιν

« στις: 09/10/16, 22:11 »

Ποιέ, σε καταλαβαίνω... κάτι με τράβηξε στο κείμενο σου και είπα να του αλλάξω τα φώτα, δηλαδή απλά να σβήσω. Γιατί? Έτσι!! Γεια.

Σαν πιστο σκυλι μενεις εκει και με περιμενεις.
Αφου στο ειπα πως δεν θα γυρισω.
Εχω βολευτει και στο κατω κατω θα επρεπε να εχεις γερασει.
Οχι πως δεν μου λειπεις.
Μα αν γυρισω δεν θα εχω καμια δικαιολογια πια.


Εκεινο το τζιν.
Πεθαινω να σε δω να το φορας.

22

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ηλεκτρικό Φως

« στις: 20/06/16, 13:03 »

Έδυσε ό ήλιος, είναι οι δρόμοι σκοτεινοί
πίσω απ'τα σίδερα ανάψαν λίγα φώτα
μικρό δωμάτιο κι έχε απάνω το κλειδί
στη σιδερένια
της πόλης που έπεσε την πόρτα.


Βαριά η ανάσα και το δείπνο μυστικό
στριφτό κ αμίλητο καπνίζει το τσιγάρο
σαν ένα γέλιο κάπου κάπου παιδικό
σκοπό που μένει
"κι άλλη μια" για έναν φαντάρο.


Υγρά τα βλέφαρα σε αυτήν την ερημιά
μυρίζει γάτες καi σκουπίδια το κρεβάτι
ποιος έχει χάρτη και ποιο χέρι φυλαχτά
καρδιά ποιος έχει
να χτίσει θάλασσες και φράχτη.


Είναι τα άστρα σαν κι εσένα μακρινά
σαν ιστορία, πιο παλιά και από τους δύο
το ίδιο βράδυ σαν να ταν τότε μια φορά
θεάτρου αυλαία
σαν σχολειό και χειρουργείο.


Έδυσε ό ήλιος, είναι οι δρόμοι σκοτεινοί
πίσω απ'τα σίδερα ανάψαν λίγα φώτα
μικρό δωμάτιο, κρύος διάδρομος ψυχή
κορμί φωτιά
καίει φωτιά
μπρος στου παράδεισου την σφαλισμένη πόρτα.

23

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ένα τραγούδι για την Evelyn McHale

« στις: 22/05/16, 15:05 »

Ωπ, τι έχουμε εδώ?


- ευχαριστώ για τον χρόνο και τα σχόλια σας
- το τραγούδι δεν είναι ένα μοιρολόι και το θέμα του δεν είναι η αυτοκτονία. Δεν καταλαβαίνω πως προέκυψε αυτή η συζήτηση.
- συμφωνώ απολύτως με το σχόλιο του ΠΟΙΟΣ. Ο κάθε ένας έχει δικαίωμα να επιλέγει τι του αρέσει και τι όχι και να εκφράζει την γνώμη του. Φυσικά και ο καθένας έχει την οπτική του.

24

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ένα τραγούδι για την Evelyn McHale

« στις: 21/05/16, 17:04 »

Η Έβελυν ρεμβάζει μέσα στην λαμαρίνα
στο σίδερο βουλιάζει, τα μάτια της κλειστά
ωραία κοιμωμένη για πάντα είκοσι τρία,
μικρή μου ονειροπόλα χωρίς την υποψία
του αίματος η εικόνα απ' το σαράντα εφτά


της πιο μεγάλης τέχνης θυμίζει την ουσία -
να ζεις και να πεθαίνεις από έρωτα, τυφλά
στο όνειρο να πέφτεις χωρίς αμφιβολία
ογδόντα έξι ορόφους μέχρι το πουθενά.
Εκεί που η ενοχή σου, αθώα εφηβεία
σε σπρώχνει και σε σέρνει και σε στριφογυρνά.


Η Έβελυν ρεμβάζει μέσα στην λαμαρίνα
στο σίδερο βουλιάζει, τα μάτια της κλειστά
ωραία κοιμωμένη για πάντα είκοσι τρία,
μικρή μου ονειροπόλα χωρίς την υποψία
του αίματος η εικόνα απ' το σαράντα εφτά


σε πρώτο πλάνο η αγάπη, στο βάθος η εξουσία
χιλιάδες κόσμους, νύχτες και θάλασσες μακριά
οι μάρτυρες διαλέξεις για μια φωτογραφία
πιστεύουν σαν τους όλους ότι τα γερατειά
θα σου άρμοζαν αλήθεια γεροντική ανία
χαπάκια, μπίνγκο, πάνες και διουρητικά.


Μα Έβελυν ρεμβάζεις μέσα στην λαμαρίνα
στο σίδερο βουλιάζεις τα μάτια σου κλειστά
ωραία κοιμωμένη για πάντα εικοσι τρία,
μικρή μου ονειροπόλα χωρίς αμφιβολία
τα όνειρα του κόσμου κατάντησαν φθηνά.

25

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Θηλάζω νύχτες

« στις: 29/04/16, 01:24 »

ivikos σε παρακολουθώ πολύ καιρό (χρόνια) και όπως όλοι εδώ αναγνωρίζω τις ικανότητές σου.. Όμως επειδή πιστεύω ότι ειδικά σε ανθρώπους που εκτιμάμε πρέπει να ασκούμε και κριτική θα ήθελα να σου προτείνω να "φιλτράρεις" περισσότερο τα έργα σου. Αν και κατά κανόνα είναι τεχνικά άρτια (και διαβάζονται ευχάριστα) η θεματολογία και το μοτίβο επαναλαμβάνονται πάρα πολύ συχνά. Δύο πάντα πρόσωπα και στην πραγματικότητα ένα συνεχές παράπονο ή σχόλιο από εσένα προς εκείνη. Αναφορές στο παρελθόν χωρίς όμως κάποιο ιδιαίτερο συμβολισμό και γενικά επαναλήψεις... Κάποιες φορές το αποτέλεσμα είναι καλό απλά επειδή έχεις καλή τεχνική όμως θεωρώ ότι δεν γράφεις σε στιγμές "έμπνευσης" αλλά μηχανικά ανακατεύοντας την ίδια συνταγή... Θα μας έδινες πολύ πιο όμορφα πράγματα απλά αν "έκοβες" περισσότερο.. και ίσως αν τσαλάκωνες την τεχνική σου..



Φιλικά, ε?