Γεια απο μενα... Αν κρινω απο τα λεγομενα σου και τις ερωτησεις σου εισαι αρχαριος για αυτο για αρχη θα σου προτεινα να διαβασεις αρθρα στο forum για αρχαριους για να εχεις μια γενικη ιδεα για ολα αυτα που προκειται να ακουσεις και απο μενα αλλα και απο αλλους σχετικα με τις ερωτησεις σου.
Θα προσπερασω εν ταχυ το οτι ως αρχαριος δεν ειναι πολυ καλη ιδεα να σκασεις τοσα χρηματα για μια κιθαρα, τα εχω πει τοσες φορες σε πολλα παιδια, αλλα μαλλον δεν γινεται αντιληπτη η φιλοσοφια μου...
Γενικα να ξερεις, οτι οταν δεν ξερεις τι θες απο μια κιθαρα και πως θα το βρεις αυτο, καλο ειναι να μην ξοδευεις πολλα χρηματα γιατι απλα δεν ξερεις αν αυτο που θα παρεις ΟΝΤΩΣ σου κανει.
Οι Les Paul πχ, ειναι ενα κλασσικο design που εχει μεινει αναλειωτο πανω κατω μεσα στα χρονια. Αυτο δεν την κανει ουτε την καλυτερη κιθαρα, ουτε την πιο ευκολοπαιχτη, ουτε την πιο καλη ηχητικα.
Ο ηχος καταρχην, εξαρταται κατα κυριο λογο απο τον παιχτη, τον ενισχυτη και τα ηχεια και πολυ λιγοτερο απο την οποια κιθαρα. Κατα δευτερον, δεν υπαρχει κιθαρα που να τα κανει ολα τελεια. Για αυτο και δεν θα δεις σχεδον ποτε μουσικους που εχουν μονο ενα οργανο. Καθε κιθαρα εχει τα δικα της + και -.
Για μενα η Les Paul ειναι απο τις πιο αβολες κιθαρες για παιξιμο, ειδικα αν μιλαμε για αρκετα lead παιξιμο. Το μονο cutaway, ειδικα αν δεν εχεις μεγαλα χερια, μπορει να ειναι μεγαλο προβλημα για την προσβαση στα τελευταια ταστα, το ιδιο και ο τυπος ενωσης λαιμου και μπρατσου, η ποσοτητα ξυλου σε εκεινο το σημειο (σαν ογκος). Το παχος του λαιμου εχει κι αυτο να κανει με το πως σου καθεται στα χερια η κιθαρα , τι χερια εχεις και τι στην τελικη σε βολευει να αγκαλιαζει το χερι σου. Αλλοι γουσταρουν τα πολυ λεπτα μπρατσα, αλλοι τα χοντρα κοκ.
Η ελλειψη τρεμολο σε μια ηλεκτρικη για μενα ειναι μειον. Γι ακαποιον που δεν τον ενδιαφερει να το χρησιμοποιει και που προτιμα να μην εχει να ρυθμιζει τρεμολα και κουρδισματα ομως, μπορει να ειναι θετικο στοιχειο.
Απο πλευρας ηχων, η Les Paul γενικοτερα ειναι πολυ περιοριστικη κιθαρα (ειδικα αν δεν της κανεις μετατροπες με split switches στους διπλους κτλ). Γιατι; Γιατι εχει μονο 2 διπλους μαγνητες και οι επιλογες ηχων που σου δινουν αυτοι ειναι 3: Ο καθε ενας μονος του και οι 2 μαζι. Μπορεις να βρεις πολλες κιθαρες με τον ιδιο αριθμο μαγνητων αλλα με πολλες περισσοτερες επιλογες ηχων.
Στον τομεα του ηχου, οι Les Paul τεινουν να εχουν αρκετα χαμηλομεσαια και πιο κοντρολλαρισμενα υψηλα με οτι αυτο συνεπαγεται... Εχουν καλο sustain (αρκει να ειναι σωστα ρυθμισμενες) λογω κατασκευης, και μπορουν να καλυψουν (ειδικα με αλλαγη μαγνητων) αρκετα ειδη, αλλα μην περιμενεις πολλα καθαρα σε στυλ dire straits πχ.
Απο κει και περα:
Η epiphone ειναι η εταιρια που εχει αναλαβει να βγαζει τα πιο φτηνα - non usa - οργανα της gibson. Η gibson βγαζει τα usa οργανα και ως εκ τουτου ειναι και πιο ακριβη.
Τα διαφορα μοντελα υπαρχουν για να δινουν ειτε περισσοτερες επιλογες στον αγοραστη σε θεματα χαρακτηριστικων/εμφανισης, ειτε για να προσφερουν το ονομα του κατασκευαστη σε ενα γνωστο σχεδιο (Les Paul πχ) σε φθηνοτερες τιμες, χωρις ομως να μειωνουν την αξια του "κανονικου" μοντελου.
Ετσι τα διαφορα faded, studio κτλ μοντελα, ειναι απλα αντιγραφες των κανονικων με ορισμενα "φτηνοτερα" στοιχεια, οπως ελειψη maple καπακιου (αυτο παιζει ρολο και στον ηχο αλλα για σενα αυτη την στιγμη αυτα ειναι ψιλα γραμματα), φτηνοτερο πιθανως hardware, ξυλα κοκ.
Στην πραγματικοτητα θα δεις οτι ακομα και μια "φτηνη" κιθαρα με ορισμενες μετατροπες (ηλεκτρικα και hardware) μπορει να κοιταξει ανετα στα ματια τα πολυ ακριβοτερα "κανονικα μοντελα" κι αυτο γιατι στις πιο ακριβς σειρες, αυτο που κυριως πληρωνεις ειναι (εκτος απο το ονομα του κανονικου μοντελου) η προσοχη που δινεται στην λεπτομερεια, στην ποιοτητα, στον ελεγχο γενικα του οργανου πριν φυγει απο το εργοστασιο καθως βεβαια και το θεμα εμφανισης, αφου μπορει το Α κατηγοριας μαονι να ειναι ιδιο ηχητικα με το Γ κατηγοριας (πχ) αλλα εμφανισιακα δεν εχουν σχεση μιας και το Α εχει ωραια "νερα" που με μια ωραια διαφανη βαφη θα φανουν (αν καποιος ενδιαφερεται για κατι τετοιο πχ).
Οποτε, καλυτερο και χειροτερο ειναι θεμα υποκειμενικο οπως καταλαβαινεις. Αν βλεπεις την κιθαρα σαν επενδυση, τοτε οι Gibson ειναι καλες γιατι δυσκολα χανουν την αξια τους σαν μεταχειρισμενες λογω ονοματος. Αν βλεπεις την κιθαρα σαν το μεσο μεσω του οποιου θα μπορεις να εκφραζεσαι, υπαρχουν και αλλες πολλες κιθαρες που κανουν ισως και καλυτερα την δουλεια μιας Les Paul και πολλα αλλα που η Les Paul δεν μπορει να κανει.
Για να το καταλαβεις αυτο ομως θα πρεπει να εχεις αποκτησει καποια πειρα με αρκετα οργανα ωστε να καταλαβεις τι προσφερει το καθε οργανο και τι απο αυτα τελικα εσυ ΟΝΤΩΣ θες και τι οχι.
Για αυτο επανερχομαι και λεω, οτι μιας και εισαι αρχαριος, καλο θα ηταν να παρεις μια φτηνοτερη all around κιθαρα που θα μπορει να παιξει λιγο απο ολα ανετα, να δωσεις και καποια χρηματα για εναν καλο ενισχυτακο (γιατι απο τον ενισχυτη θα παιρνεις τον ηχο σου, οχι απο την κιθαρα) και θα εισαι οκ. Θα ψαχτεις με τον εξοπλισμο σου, θα αποκτησεις πειρα, θα μαθαινεις, θα τον αλλαζεις συνεχεια, οποτε οταν θα νιωθεις οτι οντως ξερεις τι θες, μπορεις να πας και να τα σκασεις γι ατην κιθαρα που οντως θα σου κανει και οχι για αυτην που απλα βλεπεις συχνα απο rockstars κτλ να "κινειται".
Δεν λεω οτι οι Gibson και γενικοτερα οι Les Paul ειναι κακες κιθαρεςμ καθε αλλο, απλα λεω οτι μην εχοντας καποιες βασικες γνωσεις περι τεχνικων θεματων, ειναι λιγο ρισκο να ριξεις τοσα χρηματα σε μια κιθαρα που γενικοτερα δεν θα την χαρακτηριζα ουτε ευκολοπαιχτη, ουτε ελαφρυα, ουτε με μεγαλη ποικιλια ηχων.
Υ.Γ. Οι μονοι και οι διπλοι μαγνητες δεν εχουν καμια σχεση με το ποιοι συμφερουν. Απλα βγαζουν αλλον ηχο, οχι οτι οι μεν ειναι καλυτεροι απο τους δε σε καμια περιπτωση. Και οχι τα κλειστα καπακια ειναι διπλοι μαγνητες με καπακι για λογους εμφανισης και οχι μονοι. Υπαρχουν βεβαια και οι P90 που ειναι ενας μαγνητης κατι αναμεσα σε μονο και διπλο και εχει και το αντιστοιχο μεγεθος, αλλα δεν νομιζω να εννοεις αυτους...
