Ποιά είναι η πιο δύσκολη ταστίερα Ηλ. Κιθάρας;;

[Guitar Fan]

μέχρι στιγμής οι Stratocaster με έχουν δυσκολέψει πιο πολύ από όλες.
και στα μπαρέ και sto finger streaching.




εσείς τι εμπειρίες έχετε;;

[noe13]

με διαφορα τα πολυ λεπτα της ιμπανεζ...ποναω μετα απο 10'

[cigaret13]

 Όντως η τάση χορδών της Στρατ με τα Γκιμπσονοειδή, με ίδιες χορδές, είναι μεγαλύτερη (λόγω της μεγαλύτερης απόστασης του nut με τον καβαλάρη) οπότε συνεπάγεται και πιο "σκληρές" χορδές σε αίσθηση. Από την άλλη όμως παίζουν πολλά πράγματα ρόλο....το πάχος των χορδών, το πάχος και το σχήμα (U, V, C κ.τ.λ) του μπράτσου, το μέγεθος των τάστων και το είδος βερνικιού που είναι βαμένο αυτό. Και φυσικά πρώτο απ'όλα το set up του οργάνου! Παίζει ρόλο βέβαια σε τι έχεις συνηθίσει και τι βολεύει εσένα...... Προσωπικά το καλύτερο-γρηγορότερο-ανετότερο μπράτσο το έπιασα σε μια PRS custom 22, όχι την SE αλλά την άλλη την καλή... Χειρότερο σε μια Ibanez...πολύ ψεύτικο βρε παιδί μου..

[johnjohn]

μια που δεν είχε σημαδιά θέσης ούτε πάνω ούτε στο πλάι,πραγματικά με δυσκόλεψε 

[panixgr]

μέχρι στιγμής οι Stratocaster με έχουν δυσκολέψει πιο πολύ από όλες.
και στα μπαρέ και sto finger streaching.




εσείς τι εμπειρίες έχετε;;

D profile.... σημερα παω γιατρό

[saved]

Περαστικα αδερφε.Ελπιζω ο "βατραχος" να κανει καλη δουλεια

[panixgr]

Περαστικα αδερφε.Ελπιζω ο "βατραχος" να κανει καλη δουλεια

για πες σκηνικό, τι είναι ο βάτραχος?

Στην Αχίλλειο πτέρνα είχα ένα τραυματισμό στον τένοντα, από πέρισυ τέτοιο καιρό, Νοέμβριο για την ακρίβεια λόγω ενός αγώνα 10χλμ με ανηφόρες, και με ταλαιπωρούσε, μέχρι που τον Ιούνιο χειροτέρεψε, πήγα σε ένα αθλίατρο , αυτόν του Παναθηναϊκού, υπέρηχο , διέγνωσε αρκετά σοβαρή τενοντίτιδα (ο ένας τένοντας 2πλάσιος απο τον άλλο λόγω φλεγμονής) και έκανα φυσικοθεραπείες, περίπου 10 επισκέψεις (laser, πυκνωτές, βελονισμούς, ότι μπορείς να φανταστείς!) , αποτέλεσμα --> πρήξιμο, πόνος μηδέν! Ισα ίσα που κάτι ελαφρά τραβηγματάκια θυμίζουν το τι πέρασε.
Λέω να πάω στον ίδιο, λογικά σε 1-2 επισκέψεις θα είναι ΟΚ.

Ο πόνος σε μένα προέρχεται απο το "παλιό" ροκάδικο/μπλουζάδικο στυλ παιξίματος όπου ο αντίχειρας βγαίνει πάνω απο το μπράτσο/μανίκι και αγκαλιάζει την ταστιέρα, και ιδίως στα μπέντς. Εκεί στην άρθρωση η πάνω ακμή της ταστιέρας "κόβει" το δάκτυλο και πονάει... Το είχα χρόνια αυτό αλλά πάντα βελτιωνόταν απο μόνο του. Μου συμβαίνει στην Les Paul μου και στην 7-χορδη. Με τα λεπτά/στενά μπράτσα κανένα πρόβλημα.

Οταν αλλάζω το στύλ σε μοντέρνο, δηλ ο αντίχειρας στο ίδιο επίπεδο με τα μπροστά δάκτυλα, προφανώς δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αλλά και πάλι δυσκολεύομαι στα μπέντς.

[saved]

Ανεκδοτο βγαλμενο απο την ζωη ειναι,που εχει γινει λογοπαιγνιο.Οπως οι τουρνες και οι "σμπροξες"