Θέλοντας να συνεισφέρω στο ξεκαθάρισμα και ακολουθώντας το παράδειγμα του MACISMISIAS:
1)
Εάν θες της κοινωνίας μας να εύρεις τον κανόνα
μηχανικό ανάλογο πάρε τον Παρθενώνα
Οι αναλογίες είν' ο κανών δια το όλο στήσιμο
κι η βία είναι η λάξευση του μάρμαρου, το χτίσιμο.
R:
Via της βίας, φίλε μου, η βία είν' το μέσο
Κομπράντε τώρα, κοπρενέ, κατάλαβες? Μη χέσω....
Αν βία είχαν για οδηγό οι τεχνίτες της ζωφόρου
δεν θα υπήρχε παντελώς η αξία αυτού του δώρου
κι αν δεν τηρούσαν εντολές, κανόνες του Φειδία
η βία τους στο μάρμαρο θα έφερνε αηδία.
Via της βίας, φίλε μου, η βία είν' το μέσο
Κομπράντε τώρα, κοπρενέ, κατάλαβες? Μη χέσω....
Σπασμένα μόνο θα έβλεπες μαρμάρου κομματάκια
όπως το σπίτι Παλαμά αφήσαν τα "παιδάκια".
Via της βίας, φίλε μου, η βία είν' το μέσο
Κομπράντε τώρα, κοπρενέ, κατάλαβες? Μη χέσω....
(Ελπίζω το μικρό ρεφρέν να μην παρεξηγήσεις
είν' άξεστο, μα εκλιπαρώ φτο να κατανοήσεις
είναι πιασάρικο αρκετά κι αν μελλοποιηθεί
από μεγάλο πλήθος θα μου τραγουδηθεί:
Via της βίας, φίλε μου, η βία είν' το μέσο
Κομπράντε τώρα, κοπρενέ, κατάλαβες? Μη χέσω....)
2)
Tο θέμα δεν θέλω να υποστεί καμμιά λογοκρισία
διότι υπάρχει φίλε μου μεγάλη ακρισία
θα απαντάω εφεξής μονάχα με στιχάκια
τραγουδιστά ή και πεζά ψωροποιηματάκια
R Ι:
Στον τίτλο μας θα μείνουμε τον κεντρικό
και αν το σβήσουνε θα έχουν άδικο.
Όπως γνωρίζεις την ρίμα δα την θέτω μ' ευκολία
κι εσύ το ίδιο - ξέρω εγώ Wink από την παραλία -
θα κάνουμε ανάλυση σ' αυτήν την κοινωνία
με όπλο ή ενάντια, δια via την βία.
R Ι
Σε πολλά είμαι σύμφωνος, μα η βία είναι το μέσον
κι όχι ο κανόνας. Εάν θες τούτο το πράγμα δέξων.
Αλλέως δεν θα έχουμε προς τι να συζητήσουμε
και παραδείγματα πλείονα έχω να ψηλαφίσουμε.
R ΙΙ:
Via την βία, έχουμε ανία
μην έρθει και η άνοια
και δέσει η παράνοια!
Κι ως λέει ο Karman όλοι εμείς οι βέροι Αθηναίοι
από τους Αρβανίτες ως τους Μαραθωνομάχους
κατέχουμε πολλά κιλά τρέλας τε μα και άγχους
πολλά δε ανεχόμενοι μα και πολύ γενναίοι.
R II
Και εάν ο οποιοσδήποτε θα ηδύναντο να γίνει
σε άλλη πόλη, με τας αυτάς ίδιας συνθήκας νέος
κι αν στης πρεμούρας φλέγετο το δυνατό καμίνι,
και πάλι δεν θα ήτανε Πολίτης Αθηναίος.
R III
Στην Αθήνα δεν θα βρεις
μια στιγμή για να την βρεις.
3)Ίδια ρίμα - Άλλο ποίημα.
Που πηγαίνεις ανθρωπάκι
λαμπερό ξερομποτάκι?
Έρχεται το καλοκαίρι
πάρε το μαγιό στο χέρι
θες να κολυμπάς, μαθαίνω
τα κορδόνια σου τα δένω
μα το στριγκ από μετάξι
βάλε άλλον να το ψάξει.
Άκουσα πως ο νομάρχης
του διαόλου προσωπάρχης
έβγαλε απ' το τσιπάκι
το μεγάλο διαμαντάκι
Να τον βάλεις τιμωρία
τι τεράστεια αλητεία
Μα σε χάνω, μου γελάς
με δουλεύεις, ειν' αλήθεια
στ' όνειρό μου με φιλάς
μα στον ξύπνιο.... κολοκύθια.
4)
Αυτό που θεωρείς γι' αλήθεια
είναι όντως παραμύθια
που στα έχουνε σερβίρει
για να μην υπάρχει απείθεια.
Κι έτσι και εσύ δεν ψάχνεις
ότι δίνουνε τα χάφτεις
κι όταν ψάχνεις για το σώμα
βάζουν "τρ" και είναι στρώμα.
Και αυτοί δεν ασχολούνται
-έχουν άλλα να δονούνται-
και εσύ γίνεσ' ωραίος
φέρελπις και "θαραλέος".
5)
Ωχου!!! Δυό ώρες περίμενα απάντηση να γράψεις
στόχο το είχεις φίλε μου την νύχτα μου να κάψεις
και όσο εγώ έγραφα για "αλήθεια" στο Λιλάκι
είχες εσύ μου φαίνεται τον νου σου στο... πουλάκι.
Τρυγόνια δυό επιζητάς να πιάσεις μ' ένα σμπάρο
μα δε σου κάνω την χαρά, εγώ απαιτώ καπάρο
κι αν διακαώς επιθυμείς σελίδες να γεμίσεις
δεν μπαίνω σ' αυτό το κουπί με τις παρεξηγήσεις.
6)
"Οι καλικάντζαροι μπορεί να είναι και κακοί?"
ρωτήσανέν με σήμερα τα έξυπνα παιδία
Θέλει παιδιάστικο μυαλό συγχρόνως και παιδεία
ώστε να έχ' η σάτιρα χρειά πολιτική.
Πρέπει να δεις τα πράγματα απ' όλες τις απόψεις
και να τα παίρνεις από μπρος μαζί και από πίσω
σαν του καπέλου το κοντό ή το μακρύ το γείσο
και τις προκαταλήψεις σου ως βούτυρο να κόψεις.
Μ' αν ψάχνετε ολημερίς να βρείτε την ουσία
σ' όλα τα τεκτενόμενα στα μυστικά τα τόσα
δεν ξέρω άμα φτάσουνε του κόσμου όλα τα γρόσα
για ν' αγοράσουν την ζωή που βάζει απουσία.
7)
[Βάγια μου μην ανησυχείς, νάθινγκ δεν πάει χαμένο
με βρίσκεις σ' όλα σύμφωνο, δικό σου, αναμμένο
(ή αναμένω? τι να πώ! Σ' αυτήν την διαρχία
μπορεί τα λάθη να περνούν ωσάν βωμολοχία)
τα λόγια να σκληρήνουνε, να φτάσουν ως το κόκκαλο
κι ύστερα νάδω ποιος τολμά να σε ειπεί και "φρόκαλο".]
Τον Λάμπρο μας τον εκτιμώ ωσάν το νούμερο ένα
τιμή που την εξέλαβε και από τον Κανένα
κι αν κάποιοι λέν' πως η τιμή άλλη τιμή δεν έχει
ρώτηστε τον καθρέφτη τους (μα εκείνος πέρα βρέχει).
Αυτό που με εξίταρε είναι πως "η κουράδα"
έγινε είδος περιοπής, δεν πήγε στον Καιάδα.
Και για να δέσω πιο καλά το νόστιμο γλυκό
κάνω με στίχο ελεύθερο ποίημα σατιρικό:
Κομφετί
γαϊτανάκια στις πλατείες
Απόκριες λένε
Τόσα κρυμμένα μυστικά
τόση αηδία στις κόγχες τους
ξερνούν δάκρυα
κίτρινα
σε χλωμούς ρυθμούς, με όργανα κάποιας ξένης μέρας.
"Δως μοι τούτον τον ξένον" θα κραυγάσουν στο τέλος
φορώντας τις μάσκες.
Απόκριες.....
γδύνονται την μάσκα του παρελθόντος Χρόνου
Tην ομορφιά μπορείς να βρεις και σε σκουπίδι' ακόμα
ως το ποιόν, το μέγεθος και ως ταξινομήσεις
μα έαν κάποιους ενοχλεί των σκουπιδιών η βρώμα
φοβάμαι πως επάνω τους την μυίγα θ' ακουμπήσεις.
9)
Εγώ θα σου πετώ βόμβες διασποράς
κι εσύ θα μου πετάς φωτοβολίδες
κι εγώ θα λέω σ' όλους: "είν' οβίδες
είδες κι εσύ τις λάμψεις. Δεν τις είδες?"
Κάπως έτσι συμβαίνει
κι ο λαός σου πεθαίνει
πείνα και φυλακή
ο αγών όμως μένει.
10)
Στα νιάτα μου κυριαρχούσε το σύνθημα: "Μας γ**ήσατε τους δρόμους, σας γ**άμε εμείς τους νόμους" και καθώς φαίνεται τους παραγ**ήσαμε διότι η σημερινή νεολαία κλείνει τον φαύλο κύκλο με το αντίστροφο σύνθημα: "Μας γ**ήσατε τους νόμους, σας γ**άμε εμείς τους δρόμους".
11)Για τους μεγάλους
Για όλα εκείνα τα παιδιά που γνώρισαν την βία
που ο μπαμπάς τους έφυγε με άλληνε συμβία
που γνώρισαν από νωρίς τον φόβο του θανάτου
που τους δήλωσαν πως μια ζωή θα είναι από κάτου
μα και γι' αυτά που πίστεψαν πως θα 'χουν προστασία
κι έμαθαν, αποτέλεσμα είναι σε συνουσία:
Καθώς τον δρόμο σου τραβάς μετά απ' τα παραμύθια
πολλοί θα θρουν για να σου πουν πως "δεν υπάρχει αλήθεια,
κανείς κοντά σου δεν θα 'ρθει ότι κι αν λες"
Σώπα μωράκι μου, μην κλαις.
Ότι "η αγάπη χάνεται σε βρώμικα σεντόνια
κι αν υπάρχει, που στάθηκε όλα αυτά τα χρόνια?"
Πως "δεν χωρούν αναστολές"
Σώπα μωράκι μου, μην κλαις.
Πως
"Κανείς δεν θάρθει να σου πει πια είν' τα όριά σου,
να σ' αγκαλιάσει, να δεχτεί ότι ποθεί η καρδιά σου"
Σε αδειοσύνης θα σε ρίξουν φυλακές
Σώπα μωράκι μου, μην κλαις.
Πως
"Άλλοι γεννήθηκαν λευκοί και άλλοι έχουν χρώμα
κι από τα γεννοφάσκια τους ακολουθεί η βρώμα.
Δεν είναι ίδιες όλες οι φυλές"
Σώπα μωράκι μου, μην κλαις.
Μην κλάψεις και μην φοβηθείς
πάντα θα υπάρχει μια γωνιά να κρατηθείς.
Και θα γιατρέψουν τις ουλές
σώπα μωράκι μου, μην κλαις.
12)
και μετά από τον ποπ
κάθενα κορίτσι θέλει
να του πιάσουν τσιφτετέλι
πήδες πήδες πήδες πήδες
πήδηξες μα δεν τις είδες
ήτανε ελπίδες χτες
σήμερα είναι αρπαχτές
Εμφάνιση μηνυμάτων