Άλλαξα δρόμο βιαστικά μες της ζωής την ρότα
άφησα πόνο στην καρδιά και τράβηξα την πόρτα
τ΄άδειασα όλα απ΄το μυαλό εικόνες και εμπειρίες
ότι και αν έχω στην ψυχή σβηστήκαν οι ιστορίες
τα όνειρα μου βαρέθηκαν να πιάνουνε αράχνες
κουράστηκε η μύτη μου να πίνει άσπρες άχνες
το κορμί που λύγισε δεν άντεξε μπουντρούμια
άσπρη σκόνη ρούφαγα μα καήκαν τα ρουθούνια
δεν θέλω άλλο πια να παίζω τον στρατιώτη
όλα έγιναν μια ματιά και ο ήλιος στον εξώστη
κόβω τα αιώνια δεσμά στην καταστολή μου πλέω
βγαίνω λοιπόν απ΄τα άδυτα την εξάρτηση μου καίω
τα όνειρα μου βαρέθηκαν να πιάνουνε αράχνες
κουράστηκε η μύτη μου να πίνει άσπρες άχνες
το κορμί που λύγισε δεν άντεξε μπουντρούμια
άσπρη σκόνη ρούφαγα μα καήκαν τα ρουθούνια.
