Κάτι μου λες., μα δε σ’ ακούω…
Αυτό το κύμα που χτυπά
με θόρυβο στην αμμουδιά
το παίρνει μακριά μου…
Πες το μου πάλι, παρακαλώ…
Μ’ αυτός ο γλάρος, τι ζωηρός!!!
Πετάει, φωνάζει σαν τρελός…
Δεν έφτασε στ΄ αυτιά μου…
Έλα, ξανά απ’ την αρχή…
Μα τι αέρας ξαφνικός!!!
Πως άλλαξε έτσι ο καιρός!!!
Ν΄ ακούσω μ’ εμποδίζει…
Πες το μου τώρα ,να σε χαρώ…
Στάσου, βαρκούλα μου, πιο κει…
Βαρκάρη, αυτή η μηχανή,
στ ‘ αυτιά μου τυμπανίζει…
Γράψ’ το στην άμμο να το δω…
Αφού ν’ ακούσω δε μπορώ…
Τι άλλο πια μου μένει!!!
Παιδάκι, πρόσεχε που πας!!!
Όχι , την μπάλα μην πετάς
στη λέξη που είν’ γραμμένη…
Τι ατυχία είν’ αυτή!!!
Έλα και πες το μου στ’ αυτί,
μα πες το άνθρωπέ μου…
Τι είπες?? Μ’ ΑΓΑΠΑΣ?
?
Και τόση ώρα δε μιλάς???
Και γω σ΄ αγαπώ, καλέ μου…
