Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pinelopi στις 02/10/04, 23:52

Τίτλος: Με άγνωστο παραλήπτη
Αποστολή από: pinelopi στις 02/10/04, 23:52
Σηκώνω το βλέμμα στον άδειο ουρανό
άστεγες λέξεις κι εγώ αερικό

Απλώνει ο χρόνος, σκορπάει ο νους
αιώνια η θυσία που ζει στους λυγμούς

Ποιά μοίρα χυδαία προστάζει ζωή
εντός των ορίων , με άκαμπτη οργή;

Στον κόσμο που ορίζω, αφήστε ουρανοί
θνήτο μου το σώμα μα άγρια η ψυχή

Χώρο να υπάρξω, στο φως να εκραγώ
να με ναρκοθετήσω και ν' αποκαλυφθώ

Ο θάνατος έρπων, ομίχλη λευκή
ζητάει μαζί μου ν' αναμετρηθεί

Ταξίδι εντός μου, εικόνες κυρτές
το πνεύμα ανελέητο, οι νύχτες υγρές

Τα χέρια μου ασπίδες ακούραστα κάνουν
τα λόγια μου τόξα, ποτέ δε Σε φτάνουν

Δώσε μου τόπο να ζήσω στο φως
να υπάρξω εναντίον σου, αν είσαι Θεός

Να ελπίσω, να ορίσω, να καταργηθώ
σαν αίρεση αν πείσω, να συγχωρεθώ

Τίτλος: Re:Με άγνωστο παραλήπτη
Αποστολή από: raspid στις 03/10/04, 17:20
wraio wraio, bravo!
Τίτλος: Re:Με άγνωστο παραλήπτη
Αποστολή από: Modmor στις 03/10/04, 18:18
απίθανο
Τίτλος: Re:Με άγνωστο παραλήπτη
Αποστολή από: Mithradir White Wizard στις 03/10/04, 19:29
euge  ;)
Τίτλος: Re:Με άγνωστο παραλήπτη
Αποστολή από: atzolina στις 04/10/04, 01:42
Μελωδικό και γεμάτο εικόνες !!! :)
Τίτλος: Re:Με άγνωστο παραλήπτη
Αποστολή από: pinelopi στις 05/10/04, 23:07
Σας ευχαριστώ

Λιοντάρι και Κωστή και....όσα κι αν προστεθούν τι θ' αλλάξει; Διαλέγω το Εσύ που όπως και το Εγώ δεν χρειάζονται το περίγραμμα των ονομάτων για να υπάρξουν, εξάλλου κι εμένα το όνομά μου δεν είναι Πηνελόπη, οι ''έξω απο δω''  :) με φωνάζουν Κατερίνα.

Ευχαριστώ που άφησες τις σκέψεις σου να ''ταξιδέψουν'' κουβαλώντας τις δικές μου αποσκευές.

Έτσι συμβαίνει με κάθε τι που δημιουργείται χωρίς να έχει συγκεκριμένο σκοπό, χωρίς να είναι ''αγοραίο''. Εκθέτει , κι αυτός που εκτίθεται , για να μπορεί να το κάνει θα πρέπει να είναι ή υπερβολικά αδύναμος ή πολύ δυνατός ή αδιάφορος ή αλαζόνας, κι εγώ ακόμα (κι ίσως ποτέ) δεν με έχω ''τοποθετήσει'' κάπου, ίσως γιατί μετατοπίζομαι αδιάκοπα :)

Είναι απο το ταξίδι που λέγαμε...κάθε φορά καινούριοι δρόμοι, καινούριες στάσεις, άλλοι τόποι....κι αυτή η ενδοχώρα...κάθε ανάσα κι ένας γαλαξίας...που να προκάμεις να σταθείς...
Όμορφο ταξίδι, μακρινό κι απρόβλεπτο.Μπορεί να σ' εκτινάξει, να σ' αφανίσει, να σ' αναιρέσει στη στιγμή, να σε ξαναγεννήσει. Ο κίνδυνος αυτού του ταξιδιού μπορεί να κάνει τα πάντα να συμβούν, κι αυτή είναι η καλύτερη διαφήμισή του ;)

Δεν θα ''ανταπαντήσω'' σ' όλες τις εύστοχες παρατηρήσεις σου (αν και ο πειρασμός είναι μεγάλος) γιατί θα ξεφύγουμε απο το θέμα και ο χώρος που μας φιλοξενεί δεν είναι κατάλληλος για μακροσκελείς αναλύσεις τέτοιου είδους.

Μίλησέ μου για τους συμβολισμούς.