Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: mystic στις 17/10/04, 01:43
-
Στα Μαύρα
Βράδυ και πάλι, στο ίδιο γραφείο
μαζί μου τρομάζω και θέλω να φύγω
η σκέψη μου τρέχει στο κυπαρίσσι
τον εαυτό μου να βρει που έχει χαθεί
Ρεφ.
Μαύρη μαυρίλα σ'ένα άδειο κελί | x2
όλη η ζωή μου μια παλέτα κενη |
Για χρόνια χαμένος μέσα στο πλήθος
το χρώμα μου έχασα για κάποιο σκοπό
Μόνο μια ανάμνηση, μια εικόνα θαμπή
θυμίζει τι ήμουν... πως και γιατί
Ρεφ.
Μαύρη μαυρίλα σ'ένα άδειο κελί | x2
όλη η ζωή μου μια παλέτα κενη |
-
Ωραίο είναι αλλά... μαύρη μαυρίλα; :-\ Σαν να κοροιδέυεις τους Γενιά του Χάους ακούγεσαι (ή μάλλον διαβάζεσαι).
-
Κι εμένα αυτό το μαύρη μαυρίλα μου χτυπάει κάπως, στους κατά τα άλλα πολύ όμορφους στίχους...
-
Εμένα πάλι μου άρεσε πάρα πολύ...αν το μελοποιήσεις (εσύ ή κάποιος άλλος) με κάποιο δυνατό ρυθμό...και να βγεί ροκάκι θα μου άρεσε παάααααααααρα πολύ!!
Είναι το καλύτερο για τις down στιγμές του καθενός...να το βάζει να κλαίει και να ξεσπάει!!!-άποψή μου-... ;) :) :) :) :) :) :) :) :) 8) :P
-
Τους γενιά του Χάους δεν τους έχω ακούσει ποτέ... Δυστυχώς όποτε προσπαθώ να γράψω στίχους μου βγαίνουν έτσι... μαύροι... χωρίς να το επιδιώκω :-\ Σας ευχαριστώ πάντως για τα καλά σας λόγια !! :)
-
πρώτη φορά διάβασα κάτι δικό σου κ μου άρεσε πολύ!!!
μου άρεσε πάρα πολύ...! κ πιο πολύ αυτή η μαυρίλα..!!!!του πάει,σου πάει...δεν ξέρω αλά βγαίνει πολύ καλό έτσι, δεν θα ήταν ωραίο πιο light!
η πρωτελευταία στροφή μ αρέσει πολύ...!
όσο αφορά τη μουσική,θα μου άρεσε 1 ροκ-μπαλάντα...!!!
-
Μαύρη μαυρίλα σ' ένα άδειο κελί... ;)
Το μόνο που δεν μου άρεσε (με την ταπεινή μου άποψη) είναι η λέξη παλέτα.