Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pimami στις 29/10/04, 15:14
-
Οι ακροβασίες του μυαλού,
ανάμεσα στο χθες μου και στο τώρα, θαρρείς και ξαπλωμένος σε μια αιώρα,
προσμένουν το σκοινί που θα κοπεί
μυαλό και σώμα να βρεθεί
στους χώρους του τρελλού....
"Δεν σου ταιριάζει..." μονολογώ.
Μα τι τρελλό, τι λογικό
ποιος το ορίζει, ποιος το ξέρει?
Και βέβαια όχι εγώ! Κι οι φυσαλίδες
στο ποτήρι είναι αστείες, τι μ αυτό...?
....σ ένα πακέτο τσιγάρα
Καλαμάτα 10/2003.
-
Στου χάους την τάξη θα είσαι εντάξει
Αρκεί να μη στάξει σταγόνα στιγμής
Εκείνη η σταγόνα που κρύβει αιώνα
Και γίνει του αγώνα αιτία ρωγμής
Στο χρόνο αιώρα, στο χώρο μια χώρα
Ανέλπιστα δώρα, αναίτιες πληγές
Φουσκάλες που σκάνε και στ’ άπειρο πάνε
Γιατί δεν ρωτάνε, αστείες φυγές
Το νόημα, το νήμα, μετέωρο βήμα
Παράλογο ποίημα κρυφής λογικής
Σκοινί που ξεφτίζει και λιώνοντας τρίζει
μια πτώση ορίζει μετά μουσικής
-
ψαχουλευοντας τους στιχους του pimami ανακαλυψα 2 διαμαντια... ;D
ή αλλιώς
πως ενα ποιημα γεννα ενα άλλο....
να στε καλά... ;)