Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Anastasis στις 14/02/05, 19:16
-
Ας ήτανε για μια στιγμή
γέρο να σταματούσες
Όσα άκουσες
κι όσα έχουν δει τα μάτια σου
να μου τα ξιστορούσες
Άδικα σε παρακαλώ.
Όση σοφία κουβαλάς
τόσο κι εσύ δειλιάζεις.
Είν' τέτοια η κατάρα σου
ποτέ δεν ησυχάζεις.
Μήπως είσαι θνητός;
Ξεμπροστιάσου γέρο.
Θνητός που ξέφυγε θανάτου
μήπως νεκρός που τυραννιέται
απο αμαρτία που κυνηγάει τα παιδιά του
Μ' αυτό που περισσότερο
καταραμμένε γέρο
σ' εσένα με πειράζει
πως ότι αφήσω πίσω μου
μικρό μπροστά σου μοιάζει.
-
Φίλε Αναστάση.
Χωρίς να πω πως εντυπωσιάστηκα, διέκρινα πάντως αυτό το "κάτι τις" που ξεχωρίζει!
Θάθελα νάβλεπα κι άλλο σου δείγμα γραφής, αν δε σου κάνει κόπο.
Μ΄ ένα : μπράβο... ;)
-
Σ' ευχαριστώ που παραθέτεις την άποψη σου.Υπάρχουν μερικά ακόμα αν κοιτάξεις.
-
εγω θα πω οτι εντυπωσιαστηκα! ειναι πολυ καλο!
ακριβως αυτο που πιστευω για το χρονο! εχει ξεφυγει θανατου!
εικονα! πραγματικα χιλια μπραβο!
-
.
-
Υπέροχο. Μου αρέσει που του μιλάς.
-
Θα συμφωνήσω με τον Spilio, πως υπάρχει ''κάτι'' στα γραπτά σου που ξεχωρίζει.
Μου αρέσουν και τα θέματά σου και ο τρόπος που τα προσεγγίζεις.
Δεν είναι επιφανειακός. :)
-
Πολύ ενδιαφέρον! Ανάμικτα συναισθήματα θαυμασμού και οργής... (νομίζω)
Με μπερδεψε λιγο το "μπρος σου μικρό πως μοιάζει". Μηπως ειναι καλυτερο το "μικρό μπροστά σου μοιάζει";
-
Και πάλι Μπράβο.
-
"Όση σοφία κουβαλάς
τόσο κι εσύ δειλιάζεις." - Ωραίο.
-
Βασίλη έχεις απόλυτο δίκιο γι αυτό και το διορθώνω αμέσως.
Σε ευχαριστώ πολύ.