Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: dambo στις 22/02/05, 12:43
-
Ο ΚΥΡ ΑΝΤΩΝΗΣ
Παιξε ενα τραγουδι και για μας κυρ Αντωνη
Φερε μια γλυκεια μελαγχολια σε μας ακομη.
Μεινε κοντα μας και αυτη τη βραδυα
Ολοι μαζι να τραγουδησουμε, να γινουμε παιδια
Παρ’την κιθαρα και παιξε κυρ Αντωνη μια
Γλυκεια μελαγχολια φερνεις μα αυτη δε μας σκοτωνει
Μοιαζει αηδονι να ακουω οταν τραγουδας, μοιαζει
Εσε να βλεπω με κυκνους να πετας
Και μας παιρνεις μαζι κι εμας στα ουρανια να πεταμε
Εγω εκει ποτε δεν θα φοβαμαι.
Μοιαζει η αγαπη σου για μας με κυριακη ολοι
Σε ταβερνακι να καθομαστε σε μια γωνιτσα στου ψυρη
Να τρωμε να πινουμε μα και να γελαμε
Να κανουμε τ’ασημαντα σημαντικα κι οι αλλοι
Να κοιτανε
Μοιαζει αηδονι να ακουω οταν τραγουδας, μοιαζει
Εσε να βλεπω με κυκνους να πετας
Και μας παιρνεις μαζι κι εμας στα ουρανια να πεταμε
Εγω εκει ποτε δεν θα φοβαμαι.
-
Άν του βάλεις και μουσικούλα για να δώ πως το φαντάζεσαι στο τραγούδι, τότε θα μπορώ να κρίνω.
Ως τότε, δεν με ικανοποιεί.
-
Noμίζω οτι μόνο και μόνο απο τον τίτλο το μυαλο πηγαίνει συνειρμικά στο ομότιτλο και προυπάρχον τραγούδι του Χατζιδάκι που ερμήνευσαν με πολύ ωραίο τροπο ο Καζαντζίδης με τη Μαρινέλλα (και η Μούσχουρη).
Με μια δευτερη ανάγνωση και βλέποντας ή ακούγοντας ταυτόχρονα τους στιχους του Χατζιδάκι παρατηρείται και άλλη μια ομοιότητα.
Ο κυρ-Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή
μ’ ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ
Είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά
Αχ κυρ-Αντώνη πώς σ’ αγαπάμε και μαζί σου τ’ άστρα πηδάμε
Τις φωτιές για σένα μετράμε ώσπου να ’ρθει βροχή
Και τον θυμό σου πάντα ξεχνάμε σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή
Ο κυρ-Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί
γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί
Ότι ποτέ δεν έζησε, μες στ’ όνειρό του ζει
μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή
Αχ κυρ-Αντώνη...(ρεφρέν)
Μα ένα βράδυ ο κυρ-Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί
κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να βρεθεί
Μα ο κυρ-Αντώνης δεν θα βγει ποτέ του στην αυλή
αφού για πάντα μες στ’ όνειρό του θέλησε πια να ζει
Έχουν ίδιο θέμα και πραγματεύονται περίπου τα ίδια συναισθήματα.
-
Έχει δίκιο η Chcome , και μένα αυτό μου θύμισε όταν το διάβασα... Εκτός από τον τίτλο, συμφωνώ και εγώ ότι παραπέμπει συνειρμικά στο κομμάτι του Χατζιδάκι...
-
ναι ισως εχετε δικιο με μια πρωτη ματια ισως να παραπεμπει εκει! αλλα κατάρχην ο κυρ Αντωνης ειναι ενας Παππους που ζει! υπαρχει! δεν υπηρχε καμμια σχεση με το ηδη υπαρχον τραγουδι οταν το εγραφα αλλα τωρα που τοειδα κι εγω μπορει να εχετε δικιο καποιος που θα το δει ισως να τον παραπεμψει σε αυτο!
Ο ΚΥΡ ΑΝΤΩΝΗΣ
Παρ’την κιθαρα και παιξε κυρ Αντωνη μια
Γλυκεια μελαγχολια φερνεις μα αυτη δε μας σκοτωνει
Μοιαζει αηδονι να ακουω οταν τραγουδας, μοιαζει
Εσε να βλεπω με κυκνους να πετας
ο κυρ Αντωνης ετσι οπως το σκεφτηκα ζει υπαρχει ειναι ενας παππους που μας ενωνει και μας φερνει γλυκεια μελάγχολια!
αν τα παρατηρησετε θα δειτε οτι παντα μιλαω στον ενεστωτα! με αυτο τον τροπο προσπαθω να δειξω οτι ο κυρ αντωνης ζει!
αν το σκεφτειτε θα βρειτε τραγουδια που μας φερνουν ιδια συναισθηματα! εγω χρησιμοποιησα το ονομα κυρ αντωνης γιατι ειναι υπαρκτο προσωπο και οντως οταν τον συναντω με ταξιδευει σε αλλες εποχες στα νιατα του με τις ιστοριες του! και ηθελα να τον τιμησω με αυτο!