Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pimami στις 27/02/05, 19:14
-
«υαλοθραύστης…»
Καλημερίζουν μια ζωή που χει περάσει
από σκοτάδια, από σιωπές και από πείνες,
σε έναν κόσμο που δεν έχει δοκιμάσει,
που χει στημένη την ενέδρα στις βιτρίνες…
«Μην του μιλάτε για τον κόσμο που αφήνει,
πέστε του μόνο πως εδώ δεν έχει χρέη…
σε όποια πληγή τον βασανίζει και δεν κλείνει
ας πιούμε το αίμα του γλυκά σαν αρουραίοι…..»
Μια καλημέρα από τα χείλη του ξεπέφτει
μία συγκίνηση τον διαπερνά σαν ρίγος
«…κάποτε έπινα ευτυχία σαν τον κλέφτη
και τώρα είμαι τσιφλικάς κι όχι κολίγος….»
Μα ένα χάραμα ξυπνάει τρομαγμένος
κι αναρωτιέται πώς η μνήμη του απωλέσθη,
σπάει τη βιτρίνα και φωνάζει ματωμένος:
«μοσχοβολούν οι γειτονιές βασιλικό κι ασβέστη!!!»
Κάποιο πρωί όλους ξυπνά μια απορία
«…τι ευτυχία είναι αυτή που με ταΐζουν…?»
μέχρι το βράδυ που μας στέλνουν υπνηλία
απ τις οθόνες θες δε θες που σε κοιμίζουν….!!!
Στον σύγχρονο Έλληνα.....
Καλαμάτα 27/2/2005 (σήμερα)
Δ.Μ.
-
Θαυμάσιο τραγούδι, φίλε μου και βαθύ, στην ηθελημένη απλότητά του !Συγχαρητήρια !!!
-
Έχεις πάρα πολύ ταλέντο φίλε μου. Συγχαρητήρια !
-
Με έχουν καλύψει τα σχόλια που ειπώθηκαν από bluechild kai Spilios. Πάρα πολύ όμορφο. :)
-
Έχεις πάρα πολύ ταλέντο φίλε μου. Συγχαρητήρια !
μπορεί και να 'χω.... να δούμε τι θα το κάνω όμως..... :-\
να στε καλά ρε παιδιά.... γ*** τη έμπνευσή μου γ***.... να είστε καλά που έχω ένα βήμα εδώ!!! να είστε καλά που διαβάζω όμορφα πράγματα...
ουφ!!!!
συγγνώμη για την έκρηξη!!!!!
-
Πολύ καλό όπως και πολλοί απο τους στίχους σου.
-
Δε νομίζω ότι χρειάζονται πολλά λόγια...απλά ΥΠΕΡΟΧΟ !!! :)