Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Mithradir White Wizard στις 03/03/05, 20:52
-
Ξαπλωνω και κοιταζω το ταβανι
κι σκεψη μου σκαλωνει εκει ψηλα
εκει που κανει η λαμπα τα δικα της
παρεα με τον φιλο της σοβα
χαμογελα στο μπαρ του κομοδινου
το καδρο με φλερταει σιωπηλα
σαν ηλιος στο απολυτο σκοταδι
το ονειρο εμφανιζεται δειλα
το χρωμα σου αφηνει αυτην την αυρα
στα γραμματα σου οι λεξεις μου γελουν
μα ολα θα τελειωσουν και το ξερω
οταν τα ξυπνητηρια θα χτυπουν...
-
Αχ, ενώ το ξεκίνησες καλά, στο τέλος μου το χάλασες... Καταραμένα ξυπνητήρια!
-
Μ' αρέσουν πάρα πολύ οι εικόνες σου. :)
Δεν ξέρω αν μπορεί όμως να λειτουργήσει η παρομοίωση στο σημείο όπου λες:
σαν ηλιος στο απολυτο σκοταδι
το ονειρο εμφανιζεται δειλα
Εδώ πέρα πρέπει να εννοείς την ανατολή του ήλιου.. που σιγά σιγά εμφανίζεται το φως του..
Γιατί δεν νομίζω πως το φως του ήλιου μπορεί να χαρακτηριστεί "δειλό".. επειδή είναι πολύ λαμπερό.
-
Μ'αρέσει πολύ ο τρόπος που παρουσιάζεις το θέμα σου !!!
Με ένα ''χρώμα'' ζωγραφίζεις τόσες εικόνες !!!
Εύγε !!! :)
-
Υποκλίνομαι στην πραγματικότητα που για μένα περιγράφεις τόσο όμορφα.
-
Υποκλίνομαι στην πραγματικότητα που για μένα περιγράφεις τόσο όμορφα.
...σευχαριστω φατσα