Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pimami στις 05/03/05, 14:54
-
-Κουνούπια...-
Κουνούπια, βουίζουν, γύρω μου
οι μέρες
που πήραν τη μορφή τους...
Εφορμήσεις κατακόρυφες τολμούνε
στους αιθέρες
κι εγώ απέναντί τους...
Σημάδια μου αφήνουνε
στο δέρμα
και μοιάζει κόσκινο...
Κουνούπια, που όταν γεύονται
το αίμα,
σημάδι αφήνουν κόκκινο!
Οι μέρες μου κι οι ώρες κουνουπάκια
τόσα δα
κι εγώ γυρεύω λύση...
Σκοτώστρες επιστράτευσα μαζί
με χημικά
όλες να τις διαλύσει......
Καλαμάτα, 1 Απριλίου 2002. Δ.Μ.
-
Δεν είναι από τις καλύτερες στιγμές σου !!!
Έχεις αποδείξει ότι μπορείς και παραπάνω !!!
-
Θα συμφωνήσω με την atzolina..
-
Αν και πρωτοτυπο...το πρωτοτυπο δεν ειναι παντα δυνατο...
συμφωνω πως εχεις γραψει και καλυτερα....Αλλα δεν πειραζει να τα δοκιμαζουμε όλα.... ;)
-
Ήταν ιδιαίτερη η στιγμή που γράφτηκε... Μια περιπέτεια υγείας κρύβεται πίσω από τα λόγια αυτά... Ο λόγος που δημοσιεύτηκε ήταν αυτός ακριβώς που βλέπω στις απαντήσεις σας! Το ότι διαβάζω τα σχόλια που περίμενα να διαβάσω με χαροποιεί ιδιαίτερα! :)