Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Lalena στις 05/04/05, 22:11
-
(Η σκόνη τύλιξε με το γκρίζο της πέπλο τις αναμνήσεις.
Το φεγγάρι ξάπλωσε νωχελικά στα σεντόνια του ουρανού.
Κι εγώ στο μπαλκόνι καρτερώ ακόμα τη διάφανη μορφή σου.
Το σιωπηλό χαμόγελο τις πίκρες που αψηφά...)
Θα με περιμένεις;
Κάποια μέρα θα γυρίσω κοντά σου,
θα ξεδιπλώσω όλες εκείνες τις μαύρες σου σελίδες
και θα τις χρωματίσω.
Μελωδίες θα γεμίσω τη θλίψη σου,
αγάπη τη σιωπή σου.
Θα έχεις όμως την υπομονή;
Ο χρόνος κυλά βουβά πίσω από το προσωπείο του.
Και σένα δε σου πρέπει αιώνια να σταθείς.
Μπορείς ωστόσο να το κάνεις;
Κι όταν οι ώρες γίνουν χάρτινες
και το σκοτάδι βιαστικό,
τότε θα στο ξεπληρώσω.
Θα γυρίσω κοντά σου,
θα ξεδιπλώσω όλες εκείνες τις μαύρες σου σελίδες
και θα τις χρωματίσω...
-
ομορφο!!! Ομηρουλη?? κατι μου θυμιζει..
-
Πολύ ωραίο. Μαγικό!
-
Πολυ συμπαθητικο... Κριμα που στερειται μετρο και ριμα.
-
Βασίλη....
αρχίζεις να μου θυμίζεις τον Ιάσωνα Τριανταφυλλίδη! χο, χο, χο! ;D ;D ;D :P
Giteana
-
Πολύ καλό - δυνατό