Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pimami στις 16/08/05, 21:50
-
" ε ξ α ί ρ ε σ η . . . "
Κατά κανόνα, στο μυαλό, σχεδόν τυφλά υπακούει
-που ομολογώ πως απαιτεί λίγη κατεργασία-
μα μια εξαίρεση μικρή σήμα κινδύνου κρούει
που χρόνια τώρα κουβαλώ από την εφηβεία.
Κορμί που υφίσταται φθορά όχι από το χρόνο
που όμως δεν παύει εχθρικά να φέρεται σε μένα,
μα απ την πληγή που με πονά κι όλο τη μεγαλώνω
συνειδητά, για να μετρώ τα χρόνια τα χαμένα.
Επίθετα κοσμητικά κρέμονται στα μαλλιά μου,
στ αυτιά μου, στην καμπούρα μου και σέρνονται στο χώμα.
Στον κόσμο αυτό τρεκλίζοντας μετρώ τα βήματά μου
φτάνω τα τριάντα κι εύχομαι να έχω πολλά ακόμα.
Βηματισμός που σταθερά ανισόρροπος φαντάζει
εγκλωβισμένος σε χορό που απαιτεί κανόνες
η εξαίρεση αντιστέκεται ακόμα όσο ταιριάζει
στη "θέση" μου, που απόκτησα μετά από "αγώνες"......
Μπρος στον καθρέφτη αποτολμώ κι εγώ να με κοσμήσω
πετώντας όσα επίθετα μου δώσαν, στα σκουπίδια!
Χαίρε γλυκιά μου εξαίρεση θέλω να αναφωνήσω
που πότε πότε κυβερνάς την σάρκα μου την ίδια!!!
Φωνάζοντας επέστρεψα ξανά στην λογική μου
σε ενός ανθρώπου λογική που κάπου κάπου σπάει!!!
Ίσως θα πρέπει πιο συχνά αυτή η εξαίρεσή μου
να έρχεται ανύποπτα και να με κυβερνάει!!!
9 Αυγούστου 2005, Λευκάδα.
Δ.Μ.
-
εξαιρετικό!!!
Επίθετα κοσμητικά κρέμονται στα μαλλιά μου,
στ αυτιά μου, στην καμπούρα μου και σέρνονται στο χώμα.
Στον κόσμο αυτό τρεκλίζοντας μετρώ τα βήματά μου
φτάνω τα τριάντα κι εύχομαι να έχω πολλά ακόμα.
&
Μπρος στον καθρέφτη αποτολμώ κι εγώ να με κοσμήσω
πετώντας όσα επίθετα μου δώσαν, στα σκουπίδια!
Χαίρε γλυκιά μου εξαίρεση θέλω να αναφωνήσω
που πότε πότε κυβερνάς την σάρκα μου την ίδια!!!
εστιαζω εδω οπου θεωρω οτι ειναι και η ουσια του γραπτού σου....
μπραβο....
-
Για μία ακόμη φορά... Επιτέλους... Άργησες πολύ αλλά άξιζε το περίμενε...
Όπως πάντα.
-
προσδιοριζεις χωρις περιστροφες κατι που με τυρανναει καιρο...
Θα το βαλω στο γραφειο,να το βλεπω καθε μερα!
αν αυτη η εξαιρεση γενναει τετοια διαμαντια, "ισως θα πρεπει πιο συχνα να ερχεται ανυποπτα και να σε κυβερναει"!:):)
-
*geni: αυτές οι εξαιρέσεις σε πάνε ή στο ζενίθ ή στο ναδίρ... για να διεκδικήσεις το πρώτο πρέπει αναγκαστικά να ρισκάρεις την πιθανή πτώση σου στο δεύτερο!
*porky: θα προσέθετα και την τελευταία στροφή.
*nota: το "αγαπώ το χειμώνα" είναι πολύ καλύτερο από το "σιχαίνομαι το καλοκαίρι"... για πες μου όμως τι εννοείς? όπως πάντα άξιζε ή όπως πάντα άργησα??? :P
*** μου χαρίζετε την σκέψη πως κάποιοι ασχολούνται μ αυτά που γράφω... από μόνη της γεννάει τα επόμενα γραπτά! ;)
-
Όπως πάντα άργησες αλλά όπως πάντα άξιζε να περιμένει κανείς μια τέτοια επιστροφή. Είχες καιρό να ανεβάσεις στίχους σου και η αλήθεια είναι ξαφνιάστηκα. Και το καλύτερο από όλα είναι ότι δεν αποτελεί "εξαίρεση" στα άλλα που έχεις ανεβάσει. Πάντα απολαμβάνω τα γραμμένα σου Pim. ;)
-
Όπως πάντα άργησες αλλά όπως πάντα άξιζε να περιμένει κανείς μια τέτοια επιστροφή. Είχες καιρό να ανεβάσεις στίχους σου και η αλήθεια είναι ξαφνιάστηκα. Και το καλύτερο από όλα είναι ότι δεν αποτελεί "εξαίρεση" στα άλλα που έχεις ανεβάσει. Πάντα απολαμβάνω τα γραμμένα σου Pim. ;)
ξέρεις τι γίνεται τελικά ρε κορίτσι? η αργοπορία πάει μαζί με την αξία... (κατά κανόνα...) ;)
να σαι καλά φιλτ... ;)
-
Όπως πάντα άργησες αλλά όπως πάντα άξιζε να περιμένει κανείς μια τέτοια επιστροφή. Είχες καιρό να ανεβάσεις στίχους σου και η αλήθεια είναι ξαφνιάστηκα. Και το καλύτερο από όλα είναι ότι δεν αποτελεί "εξαίρεση" στα άλλα που έχεις ανεβάσει. Πάντα απολαμβάνω τα γραμμένα σου Pim. ;)
ξέρεις τι γίνεται τελικά ρε κορίτσι? η αργοπορία πάει μαζί με την αξία... (κατά κανόνα...) ;)
να σαι καλά φιλτ... ;)
Και κατ' εξαίρεση...
-
Φωνάζοντας επέστρεψα ξανά στην λογική μου
σε ενός ανθρώπου λογική που κάπου κάπου σπάει!!!
Ίσως θα πρέπει πιο συχνά αυτή η εξαίρεσή μου
να έρχεται ανύποπτα και να με κυβερνάει!!!
Να είναι που έτσι το έχω κι εγώ μέσα μου που
τόσο με ''έσφιξε'' αυτό το τετράστιχο;
Όπως και να είναι ''έγραψες'' πάνω στην αλήθεια
με λόγια δυνατά :)
-
Μ'αρέσουν τα θέματα σου! Πάντα έχεις κάτι καινούριο, ολοκαίνουριο να πεις.
Αν και αυτό είναι το στυλ γραψίματός σου, αυτό το ποίημα μου φάνηκε ένα κλικ περισσότερο πυκνογραμμένο, σε σημείο να πρέπει να διαβάσεις κάποια σημεία ξανά για να καταλάβεις τις επαναλαμβανόμενες αντιθέσεις.
(πχ στη 2η στροφή: Κορμί που υφίσταται φθορά όχι από το χρόνο
που όμως δεν παύει εχθρικά να φέρεται σε μένα,
μα απ την πληγή που με πονά κι όλο τη μεγαλώνω
συνειδητά, για να μετρώ τα χρόνια τα χαμένα.
Νομίζω ότι ήθελε 2 ματιές παραπάνω! Μόνο και μόνο για να ρέει ευκολότερα ο λόγος.
-
η αληθεια ειναι οτι κι εγω το διαβασα καμια 10ρια φορες μεχρι να βγαλω ακρη...και δεν ειχα πιει ουτε μια ??? ::)
αψογο!!
-
Απολαμβάνω την ποιότητα του πνεύματός σου και την άρτιά σου τεχνική ! Νάσαι πάντα καλά !
-
Πάρα πολύ ωραίο πραγματικά.....!
-
pinelopi: πίστεψέ με, το ίδιο σφύξιμο ένιωσα κι εγώ όταν γράφτηκε.
pascal: στην τρίτη ματιά ψάξε και για ψεγάδια... ;)
alex68: κι εσύ στην εντέκατη, αφού πρώτα πιεις ρακί... ;)
Spilios: καλώς ήρθες! κι εσύ να σαι καλά!
ikaros19: ;)
να είστε όλοι καλά!
-
Μου άρεσε πολύ…. Γιατί;…. Δεν ξέρω… Ίσως γιατί βγάζει προς τα έξω αυτό που τόσο έντεχνα, αλλά και τόσο βάρβαρα καμιά φορά, καταφέρνουμε να κρύψουμε μέσα μας. Το ρόλο του θύματος που κρατάμε για τον εαυτό μας… Και που προσπαθούμε, συχνά με επιτυχία, να τον πείσουμε ότι του ταιριάζει κιόλας! Όχι γιατί έτσι είναι, ούτε γιατί κανείς θεωρεί τον εαυτό του ανεπαρκή, αλλά γιατί έτσι είναι πιο εύκολο να αυτοδικαιολογήσουμε τα λάθη μας δίχως τύψεις και να δώσουμε χάρη στον εαυτό μας που στάθηκε λίγος στο να υπερασπιστεί ..τον εαυτό του, να παλέψει για τα θέλω του, να διεκδικήσει τα όνειρα του! Και τότε εμφανίζεται στη γωνία μια ….εξαίρεση… ,διαφορετική στη ζωή του καθένα, που μας υπενθυμίζει πως η ζωή δεν είναι αλλού, είναι εδώ! Είναι η ζωή που δεν ψάχνει το τέλειο-που να το βρει άλλωστε!-, απλά αναζητά το πιο Ανθρώπινο. Μια ζωή που κρύφτηκε φοβισμένη…τα κοσμητικά… ,που γερνάει γοργότερα απ’ ότι μεγαλώνει, που θέλει να σταθεί μπροστά στον καθρέφτη και να διεκδικήσει χρωστούμενα με επίθετα-κοσμήματα κι όχι κοσμητικά… Σ’ ευχαριστώ Δημοσθένη…
(Όσο για το α’ πληθυντικό, τα λέω σε μας μήπως και τα ακούσω κι εγώ…..)
-
Μου άρεσε πολύ…. Γιατί;…. Δεν ξέρω… Ίσως γιατί βγάζει προς τα έξω αυτό που τόσο έντεχνα, αλλά και τόσο βάρβαρα καμιά φορά, καταφέρνουμε να κρύψουμε μέσα μας.
Σ’ ευχαριστώ Δημοσθένη…
κάποιος έχει γράψει για μια δεύτερη ζωή που κρύβεται απ την πρώτη μα έχει τόσα να μας πει.... ;) κάποια monalizagreen νομίζω... την ξέρεις?
εγώ ευχαριστώ!