Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Theoektos στις 20/08/05, 10:11
-
Η πόλη μου
Είναι η πόλη μου βουβή από παλιά
Κρύβει το γέλιο στα νερά της και στο χώμα
Βλέπει τους κάμπους και τα δέντρα από ψηλά
Και σιωπηλά χειμώνες περιμένει ακόμα
Είναι η πόλη μου μικρή σαν το παιδί
Που θέλει βήματα να κάνει μα όμως πέφτει
Και σαν τη μάγισσα παλιού παραμυθιού
Όλο κοιτάζει σ’ ένα ψεύτικο καθρέφτη
Στέκει η πόλη μου κατάρτι και πανί
Πάνω σε βράχο κρεμασμένη μα δε φεύγει
Γύρω οι άνεμοι φυσάνε σαν τρελοί
Μ’ αυτή ταξίδια κι ουρανούς τα αποφεύγει
Μένει μονάχη σα μια μάνα με παιδιά
Που πάντα ανοίγει δροσερή την αγκαλιά της
Μα εκείνα άρπαξαν της λήθης τα φτερά
Κι έχουν πετάξει σ’ άλλες πόλεις μακριά της
Οχι λάθη πάντα λάθη
-
καλως τον ...για να σε ανακαλυψουμε και σενα 8)
εχεις καλο χερι!
-
Να' σαι καλά. Είναι πρώτες προσπάθειες...
-
Αρκετά καλό φίλε...συγχαρητήρια... ;)Keep going...
:)
Υ.Γ. μ'αρεσε και η εριεττα... ;D ;D ;D
-
Την έφαγε ο μαύρος κάδος.... :D
-
η πόλη σου είναι το πιο αξιόλογο από αυτά που μας "έδειξες"... άπό μένα καλώς όρισες!
-
Να σαι καλά. Υπάρχουν κι " άλλοι τόποι" αλλά είναι στην αναμονή διότι βρίσκονται σε καλά χέρια για να μελοποιηθούν.
-
πραγματικα πολυ ομορφο:)
-
Και εμένα μ'άρεσε. Ωραίες εικόνες.
-
Καλώς ήρθες κι απο μένα :)
-
Καλώς μας ήρθες!!! Αρκετά καλό θα έλεγα και ειδικά για τα πρώτα βήματά σου... (όπως προείπες!)