Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: atzolina στις 21/08/05, 15:59
-
Εγώ, το πρώτο φιλί της μέρας
κεντώ τη νύχτα σου, με μοναξιάς κλωστή.
Εγώ, διπρόσωπος αέρας
σε σκορπίζω και σε τυλίγω με ζωή.
Εγώ,
στο κόσμο, το πρώτο κλάμα σου
το τυχερό σου και το τραύμα σου.
Εγώ, ο θάνατος
πόθος σου αθάνατος,
και γκρεμός και ουρανός σου.
Εγώ, ο εαυτός σου.
Εγώ, στο νανούρισμα το χάδι
ξυπνώ του εφιάλτη σου, τ΄ ανήμερο θεριό.
Εγώ, διπρόσωπο σημάδι
σε βυθίζω και σε βγάζω στον αφρό.
-
ωραίο...καλή συνέχεια..
-
Επ κοριτσι...αυτο ηταν πολυ-πολύ καλό ;)
-
εσυ...... εσυ......τα κανεις ολα ....:sing
γεια σου αστειρευτη ατζολι
-
... παρόλο που τα προσωπικά μου γούστα τείνουν στα πιο "μαύρα" και τα πιο "δουλεμένα" τεχνικά, δεν μπορώ παρά να εκφράσω τα σέβη μου φιλτάτη ξανθή !!! ;) ... Μου άρεσε πάρα πολύ ... :D
... που χάθηκες εσύ ? .... /nEwBiE 8)
-
(σχολιο διαγραφηκε)
-
Ε νταξ καλό είναι.......μην παίρνεις κι αέρα!
-
Φίλτατη ξανθή, όπως σε αποκάλεσε και ο συνφορουμίστας ανωτέρω :D,
τα σέβη μου, είναι πραγματικά πολύ πολύ καλό ;)
-
(σχολιο διαγραφηκε)
-
Απλά, μ άρεσε ιδιαίτερα ! Ξεχωρίζει και...μπράβο Αντζολί !