Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: atzolina στις 23/08/05, 15:43
-
Κόντρα στο παλιόκαιρο σου
αυτό το βλέμμα το καθαρό σου.
Έχεις Θεό.
Η πρόσοψη μπογιατισμένη
μα, από κάτω ,αλήθεια μένει.
Έχεις Θεό.
Στα άγρια τα κύματα σου
ένας βυθός μαργαριτάρια
και στα χλωμά σου τα φεγγάρια
φως, τα μυστικά σου.
Έχεις Θεό.
Ενάντια στη Κόλαση σου
του Παραδείσου η αυλή σου.
Έχεις Θεό.
Η επιφάνεια σκληρή σαν πέτρα
μα, από κάτω , βελούδο μέτρα.
Έχεις Θεό.
Στα λόγια σου τα παγωμένα
χιλιάδες πυρωμένες λέξεις
και στις πιο θολές σου σκέψεις
φως, ψυχής κρυμμένα.
Έχεις Θεό.
-
wow
-
Πολύ καλό! Απ΄τα λίγα!
-
Χμμμμ δε μπορώ να αποφασίσω....κάτι δε μου κολάει
-
(σχολιο διαγραφηκε)
-
Ενώ μ' αρέσουν πολύ τα νοήματά σου (παρά το άμμετρο και όλα αυτά τα τυπικά με τα οποία είμαι κομπλεξικά κολλημένη!) αυτό το "Έχεις Θεό"...δε μου κάθησε καθόλου καλά. Συμπληρώνει τέλεια αυτό που θέλεις να πεις, αλλά μάλλον θα το προτιμούσα ως επίλογο.
Θα μου ηχούσε δηλαδή καλύτερα αν το διάβαζα μία φορά στο τέλος.