Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Αθηνά στις 29/08/05, 08:00
-
Hi guys! Επέστρεψα από διακοπούλες με νέο stuff...
Φεύγεις...
Φεύγεις και έμεινε μισό στο στόμα το τραγούδι,
παίρνεις γαλαζοπράσινες υγρές σου συντροφιές
μαζί σου κάθονται σκυφτές στο μακρινό ταξίδι,
οι μνήμες του καλοκαιριού που στοίχειωσαν στο χτες.
Αργοπεθαίνει στη σκηνή ο ήρωας του Ιούλη
και θεατρίνος γίνεται ξανά μια Κυριακή,
ζεστές οι λέξεις σου ήταν χτες μες στης καρδιάς τη φλόγα
μα πάγωσαν στα βόρεια στέκια της λογικής.
Δως μου ένα ψέμα να κρατώ να πλέκω τ' όνειρό μας
κι άσε μου μια ανάμνηση της σκοτεινής μορφής σου,
δεν είναι που θα καρτερώ το μάταιο γυρισμό σου,
είναι που θα διαλύω αργά τη σύντομη γιορτή μας.