Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ερεβος στις 13/09/05, 04:29
-
Έμεινα μονάχος σιωπηλός ακροβάτης
Χρώματα σε μαύρο μέσα
Τρελοί κύκλοι που πετούνε
Το χρόνο αδικα με στροβιλισμό φονεύουν…
Το είδωλο μου χάνεται αργά στο τζάμι
Ο σκύλος τα σκουπίδια σκίζει
Κι αφήνομαι απλά κι ηδονικά
Στης νιότης μου την άρτια δυσωδία
Τρίζει το κάθισμα κι ο Βαρδάρης περιτρέχει
Ο καθάριος συριστικός του ήχος τα αυτιά μου βασανίζει
Το μέτρο αλλάζουνε τα κρύα δάχτυλα μου
Και μια μαντηλοφορούσα στο κουτί κεντα.
Ωρες μοναξιάς, ώρες σιωπής, θανάτου ώρες…
Ναι, ήρθες πάλι στο κατωφλι μου
Σου γέλασα ψυχρα, μα εσυ δε μ’ απεκρίθης
Είναι απόψε άραγε η μέρα?
Ή θα δειλιάσεις πάλι και ξανά
Το διάβολο στην κόλλα μου θα σπείρεις?
-
ερεβουλη.... :o τι ειναι αυτό?
-
ερεβουλη.... :o τι ειναι αυτό?
ποιο απ' όλα? ;D
-
Υποκλινομαι...Φιλε με ταραξες!Μπραβο!!!
-
ποιο απ' όλα? ;D
αυτ...που εγραψες...με σαλταρισες....
-
Καταπληκτικό... τι να πώ . Πολύ δυνατό.
Στιγμή μεγάλης εμπνευσης είχες και καλά έκανες και την εκμεταλλέυτηκες έτσι. ;)
-
Καλά κουμπάρε...με έστειλες..τρομερό... :o :o ;)
-
πω ρε π....η μου... ???.....δεν καταλαβα χριστό...
αλλα πολυ μαυρο και ψυχοπλακωτικο ειναι .....και ως γνωστον ....
..πολυ τα γουσταρω τα μαυρα.... ;D...
-
Νομίζω πως φωνάζουν έρεβος οι στίχοι......
-
εγραψες...
-
Ευχαριστω ολους για τα σχολια σας... ;)
-
Ένα ψυχόδραμα σε μερικές γραμμές.
Απόγνωση ανάκατη με ειρωνία.
Αυτό ένιωσα πως ''μιλάς''.
Και το ''μίλησες'' δυνατά.
Μου άρεσε .
(Δείλιασε τελικά, έτσι δεν είναι;)
-
(Δείλιασε τελικά, έτσι δεν είναι;)
Δειλιασε και δειχνει πως θα δειλιαζει καιρο ακομα...Καλο η κακό δεν ξερω. Ευχαριστω φιλε για το χρόνο και τα σχολια σου.