Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pony στις 07/10/05, 08:49
-
Το χρώμα αυτό του φεγγαριού
πολύ το αγαπάω.
Θυμίζει τα δυο μάτια σου ,
Που τόσο λαχταράω.
Όσες φορές κι αν το κοιτώ,
Με κάνει και δακρύζω
Γιατι δεν είσαι δίπλα μου ,
Και πια δεν σε αγγίζω
Κάτω απ΄ το χρυσό του φως,
Θέλω να σε μαγέψω.
Με έναν ξέφρενο ρυθμό,
να έρθω να σε κλέψω
Θέλω ψηλά στον ουρανό
μαζί σου να πετάω.
Και σε ένα όνειρο γλυκό,
μαζί σου να μεθάω
Μεσ ΄τα χρυσά του κύμματα,
μόνο εσύ ταιριάζεις.
Σα παίρνει ο έρωτας μορφή
στο πρόσωπό του μοιάζεις...
ελπίζω τώρα να είναι καλύτερο.. οποιοδήποτε σχόλιο για αλλαγή είναι δεκτό.. :)
-
Μελό...
-
μελό δηλ. όπως λέμε καλό, ή μελό δηλ. χάλια;;.. πες καλέ, μη φοβάσαι, δεν δαγκώνω.. πόνυ είμαι όχι σκύλος.. ;D
-
Το φεγγαρι ειναι πολυτραγουδισμενο... και η χρηση της λεξης φεγγαρι τοσο πολυ ομολογω οτι δεν μου καθησε καλα...σαν ποιημα σκετο ομολογω οτι δεν μου λεει πολλα...παρολα αυτα εχει καλη δομη για τραγουδι...πιθανοτατα ντυμενο με μουσικη να ειναι πολυ πολυ καλυτερο...
-
τωρα που το λες, ούτε και μένα μου κάθεται καλά... θα κάνω μια προσπαθεια να το αλλάξω...