Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Iroukos στις 07/10/05, 16:43
-
τα ακροδάχτυλα μου τα νιώθω κρύα
κάνει τόσο κρύο απόψε κι όμως μέσα μου νιώθω να καίγομαι
οι άγγελοι έχουν στήσει χορό, και πάλι είμαι καλεσμένη.
κάπου μέσα στο δασός πλάθετε το Όνειρο της ευτυχίας
πλάσματα μικρά τόσα δα που σου χαρίζουν το χαμόγελο!
όλα τα ξωτικά μέσα σε μια χούφτα χρυσαφένιου φωτός
σε γεμίζουν παιχνίδι και σκανδαλιά!
κρύβεσαι πίσω από τις αχτίδες του ήλιου, γελάς, παίζεις
εδώ δεν ακούγεται το κλάμα, η λύπη δεν ζει εδώ
ο πόνος έχει χάσει το δρόμο και η ζήλια δε θέλει να έρθει!
ζυμώνει καθαρή η αγάπη μικρές πέτρινες καρδιές και τις κάνει όμορφες
τις πλάθει, τις δημιουργεί, τους δίνει ένα σχήμα μοναδικό
καμία δε πονάει, όλες είναι κατακόκκινες τώρα πια γεμάτες ζωή!
πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος εδώ...
πόσο θα θελα να ζήσω έτσι συνεχεία
είθε μια μέρα να γίνει & αυτό!
αφιερωμένο καρτουνάκι!