Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Ιανός στις 11/10/05, 12:33
-
Αδέρφια, έγραψα χτες ένα τραγουδάκι...
Το ξέρω πως δεν είμαι πολύ καλός και το σκέφτηκα πολύ πριν σας το στείλω, αλλά, μια που είμαστε "ομότεχνοι", πείτε μου τη γνώμη σας.
"Να μου μιλάς, να μ' αγαπάς"
Θυμάμαι που σου είχα πει
πως είν' ο κόσμος θλιβερός
και συ μου γέλασες γλυκά
και γέμισες τη νύχτα φως
Refren
Να μου μιλάς, να μ' αγαπάς,
να μ' ανασταίνεις
Να μη μ' αφήνεις μοναχό
να μ' υπομένεις
Σκοτάδια οι αλήθειες μου,
τα ψέμματά μου φωτεινά,
μες στου κορμιού σου τις γραμμές
μοιάζουν ασήμαντα όλα αυτά
(Refren)
Σου' λεγα ζούμε μοναχοι,
δεν είν' ο κόσμος μαγικός,
στο στήθος σου μ' ένα φιλί,
ξύπνησε ενας μικρός Θεός.
(Refren)
-
το ρεφρεν σου στην αρχή μου θυμίζει ένα στοιχακι απο ένα ποιηματάκι ενός φαντάρου.. :).. εμένα μου άρεσε.. :)
-
Αν και δεν ξερω το ρυθμο μου θυμιζει το ρεφρεν λιγο το να μ'αγαπας του σιδηροπουλου. Κατα τα αλλα πολυ καλο μου αρεσε
-
:) :) :)πολυ καλο για τα δικα μου γουστα.