Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pinelopi στις 28/10/05, 11:33
-
Και να 'μαι εδώ
σε μια αναμέτρηση με το χρόνο να παλεύω
τις ανυπόταχτες τις λέξεις να μαζεύω
και να μιλώ
Και να 'μαι εδώ
μέσα απ' τα χέρια μου το αβίωτο να τρέχει
νερό που αστράφτει, μου γλυστράει μα με κατέχει
κι εγώ σιωπώ
Και να 'μαι εδώ
στο χέρι η πένα έναν κύκλο να χαράζει
μα να τον κλείσει τελεσίδικα διστάζει
κι εγώ κοιτώ
Και να 'μαι εδώ
φθαρμένων μύθων σφιχτούς κόμπους να ξεμπλέκω
κόκκινο χρώμα στην παγίδα της ψυχής μου πια να βλέπω
και να ριγώ
Και να 'μαι εδώ
βήματα αργά πάνω στη γη να περπατάω
τις αποστειρωμένες ερμηνείες να πετάω
και να ρωτώ
Ποιάς δύναμης ορίστηκα εγώ τροπαιοφόρος;
Σε ποιάν αλήθεια είμαι τώρα ναυαγός;
Να πάρω ανάσα, αλλά πως; Στενεύει ο χώρος.
Μιας ξεχασμένης προφητείας με τυραννάει ο χρησμός
Ποιός δρόμος σβήνει τη φωτιά της έκρηξής μου;
Ποιός δρόμος κρύβει τη χαρά να υποταχθώ;
Ποιά νίκη θα 'ναι, άραγε, η νίκη της ζωής μου;
Σε ποιό φεγγάρι, θα γελάω, αν καρφωθώ;
Και να 'μαι εδώ
να επιβιώνω με βροχή και ερωτήσεις
κι ας μοιάζουν άστοχες μυριάδες απαντήσεις
πως να σωθώ...
Και να 'μαι εδώ
ευλογημένα στην ψυχή μου να κουρνιάζω
βότσαλο λίμνης, στο βυθό μου κουβεντιάζω
πως καρτερώ
Και να 'μαι εδώ
την πιο βαθιά μου ρίζα να σκαλίζω
ύπαρξης σχήμα στον καθρέφτη μου ορίζω
κι υποχωρώ...
-
"μέσα απ' τα χέρια μου το αβίωτο να τρέχει
νερό που αστράφτει, μου γλυστράει μα με κατέχει"
μία από τις γερές πένες του φόρουμ είναι εδώ!!!
για το δίστιχο αυτό υποβάλλω τα σέβη μου.
"να επιβιώνω με βροχή και ερωτήσεις
κι ας μοιάζουν άστοχες μυριάδες απαντήσεις"
κάποιοι άνθρωποι σε μια ερώτηση έχουν χιλιάδες απαντήσεις... άλλοι τους λεν τρελούς κι άλλοι ποιητές....
-
"Σε ποιαν Ιθάκη Οδυσσέας να γυρίσω;
Πού οι Συμπληγάδες περιμένουν να διαβώ;
Υπάρχει τάχα η Καλυψώ να τη φιλήσω;
ποιος να ναι ο Όμηρος που μ' έπλασε απο χωμα;
Ποια τα πελάγη του και πώς ν αντισταθώ;
Με μια σχεδία τους θεούς παλεύω ακομα...
...
Σε μια στεριά σου θα σταθώ, να ξαποστάσω
και στο μαντείο σου ξανά θ' αποταθώ
ένα σου βλέμμα,δηλητήριο, θ'αποσπάσω
παλι στη θάλασσα θα μπω,μη και σωθώ."
-
pinelopi ... το λατρεψα!!
-
Παρα πολυ καλο,το διαβαζα και σκεφτομουν τι ωραιο τραγουδι θα μπορουσε να γινει ;) :)
-
::)Θαυμάσιο! Μπράβο!
-
Μου αρεσε παρα πολυ... Και γω σκέφτομουν το ποσο ωραίο τραγούδι θα γινότανε... Πάντως παρα πολύ ωραίο................ Μπράβο!!!!!!
-
Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια ;)
-
Επιτέλους διάβασα κάτι που μου άρεσε και που με έκανε να θέλω να πω μπράβο, είναι καλό. Αν μου επιτρέπεις ίσως κάποια στιγμή να κάνω μια προσπάθεια μελοποίησης.
-
Ποιός δρόμος σβήνει τη φωτιά της έκρηξής μου;
Ποιός δρόμος κρύβει τη χαρά να υποταχθώ;
Ποιά νίκη θα 'ναι, άραγε, η νίκη της ζωής μου;
Σε ποιό φεγγάρι, θα γελάω, αν καρφωθώ;
Το ξεχωρισα...τι να σχολιασω? εξαιρετικό....
-
Αν μου επιτρέπεις ίσως κάποια στιγμή να κάνω μια προσπάθεια μελοποίησης.
Ναι, φυσικά, θα μου άρεσε να το ακούσω.
Όταν και αν το μελοποιήσεις με ενημερώνεις.
Σ' ευχαριστώ.
-
Πηνελόπη, τα σέβη μου !!!
-
exairetiko...
-
Δύο μέρες τώρα το διαβάζω συνέχεια και δεν ξέρω τι να σου πρωτοπώ....
γι' αυτό θα τα συγχωνεύσω όλα σε μια λέξη.....
ΜΟΝΑΔΙΚΟ........... μπράβο σου!
-
Μου άρεσε και εμένα pinelopi. Αλλά έχω φάει ένα κόλλημα! Άκου ποια μουσική μου έρχεται στο μυαλό όσο το διαβάζω:
"Θέλω να βγω,
απ' τ αδιέξοδο αυτό θέλω να βγω
μα τους ανθρώπους τους φοβάμαι
κι είναι αλήθεια"
Κατάλαβες, αυτή η τραγουδάρα του Καρρά, που κατά τα άλλα καμία σχέση με το ποίημα σου! Μάλλον λόγω της μορφής που έδωσες στους στίχους σου μου έρχεται ο συνειρμός.
-
pascal, περίεργους συνειρμούς κάνεις ??? ;D
Ίσως επειδή εγώ στο μυαλό μου είχα εντελώς μα εντελώς
διαφορετική μουσική ούτε και τώρα που μου το λες δεν μπορώ
να το ''κολλήσω'' στο τραγούδι του Καρρά, ούτε το μέτρο δε μου βγαίνει.
-
Πολλά αινίγματα βάζεις βρε Λέοντα και μονίμως σε χάνω (και δεν ξέρω τι να κάνω, που λέει άλλο λαϊκό άσμα - μάλλον είναι η μέρα τους σήμερα).
Pinelopi μην προβληματίζεσαι καν με αυτό που σου 'γραψα! Είναι εντελώς προσωπική εικόνα...φλασιά...όπως θες πες το.
-
Παράξενη δυναμική. Έχει έναν ''κυματισμό'' συναισθημάτων και έξαρσης που γοητεύει.
Θαυμάσιο, pinelopi !
{Η υποχώρηση στο τέλος δηλώνει παραίτηση ή αποδοχή ; Θα ήθελα να μάθω τη δική σου σκέψη όταν το έγραφες. Αν θέλεις μου λες.}
fatses asteies καλή δουλειά στη μελοποίηση, μπορεί να γίνει πολύ όμορφο τραγούδι.
-
Μου αρέσει η 'κοφτή' δομή του. Σαν να σταματάς και να αρχίζεις ξανά.
Ο κυματισμός που αναφέρθηκε πιο πάνω απο τον ektor_s είναι πολύ πετυχημένος.
Μου προκάλεσε συναισθηματικά κύματα...
Συγχαρητήρια.
-
Ektor_S, αποδοχή δηλώνει, αποδοχή της πραγματικότητας :), αν και ίσως υποβόσκει πίσω απο κάθε αποδοχή και ένα είδος παραίτησης από κάτι διαφορετικό.
Σας ευχαριστώ πολύ όλους για την προσοχή σας :)
-
ίσως υποβόσκει πίσω απο κάθε αποδοχή και ένα είδος παραίτησης
Απόλυτα σύμφωνο με βρίσκεις.
Να είσαι καλά :)