Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pinelopi στις 11/11/05, 07:06
-
Φλέβες παλλόμενες σε άνευρο χορό
παμφάγο τέρας η απουσία, κατατρώει
όπως χυμάει στης νυχτιάς τον πανικό
Το άλφα της αγάπης τον κόσμο μου λογχίζει
αδράχτι εσύ, από το μύθο τον παλιό
που λάθος τέλος στην παραίσθηση ορίζει
Ακρίτας σε σύνορα ξένα κι ο ύπνος δεν φτάνει
κρυφά τις βαθιές μου ανάσες ρουφάει
μες των ματιών σου την απύθμενη χοάνη
Ζεστό μυαλό, ν' αμύνεται πια έχει αποκάμει
μάχη ανίερη του νου με την ψυχή
που ,φάρσα αλλόκοτη, η ανάγκη σου την κάνει
Στο ιαματικό, της λησμοσύνης σου, νερό
να βυθιστώ, απελπισμένα αποζητάω
κι από το μέλλον πια να εξαρτηθώ
Ιέρεια ταγμένη σ' έναν άγνωστο θεό
φλεγόμενες θυσίες καταθέτω
στης κάθαρσης τον πέτρινο βωμό.
Τη ζωογόνα την πυρά τροφοδοτώ
με σένα, βέλος σκουριασμένο,
που μάτωσες τη σάρκα που φορώ
Στις φλόγες σου φωτίζονται σκιές
καθώς το χάος μου μεμιας ταξινομείται
στης πλέριας λύτρωσής μου τις κραυγές
Τώρα, επιστρέφωντας σε μένα, οδοιπορώ
στους τόπους της ψυχής μου τους βραχώδεις
μακριά απ' της σαγήνης σου τον πλανερό βυθό
Δες με, στη φουσκωμένη θάλασσα μιλώ
με λόγια κύματα που αφρίζουν στον αέρα
πιο πέρα απο όσο βλέπω πια κοιτώ
Αντάρτης άνεμος τον χρόνο θρυμματίζει
σταγόνες μνήμης σκαλωμένες στα μαλλιά
κάπου μακριά, ο ορίζοντας στις άκρες του, ξεφτίζει...
-
Φλέβες παλλόμενες σε άνευρο χορό
παμφάγο τέρας η απουσία, κατατρώει
όπως χυμάει στης νυχτιάς τον πανικό
Το άλφα της αγάπης τον κόσμο μου λογχίζει
αδράχτι εσύ, από το μύθο τον παλιό
που λάθος τέλος στην παραίσθηση ορίζει
Ακρίτας σε σύνορα ξένα κι ο ύπνος δεν φτάνει
κρυφά τις βαθιές μου ανάσες ρουφάει
μες των ματιών σου την απύθμενη χοάνη
Ζεστό μυαλό, ν' αμύνεται πια έχει αποκάμει
μάχη ανίερη του νου με την ψυχή
που ,φάρσα αλλόκοτη, η ανάγκη σου την κάνει
Στο ιαματικό, της λησμοσύνης σου, νερό
να βυθιστώ, απελπισμένα αποζητάω
κι από το μέλλον πια να εξαρτηθώ
Ιέρεια ταγμένη σ' έναν άγνωστο θεό
φλεγόμενες θυσίες καταθέτω
στης κάθαρσης τον πέτρινο βωμό.
Τη ζωογόνα την πυρά τροφοδοτώ
με σένα, βέλος σκουριασμένο,
που μάτωσες τη σάρκα που φορώ
Στις φλόγες σου φωτίζονται σκιές
καθώς το χάος μου μεμιας ταξινομείται
στης πλέριας λύτρωσής μου τις κραυγές
Τώρα, επιστρέφωντας σε μένα, οδοιπορώ
στους τόπους της ψυχής μου τους βραχώδεις
μακριά απ' της σαγήνης σου τον πλανερό βυθό
Δες με, στη φουσκωμένη θάλασσα μιλώ
με λόγια κύματα που αφρίζουν στον αέρα
πιο πέρα απο όσο βλέπω πια κοιτώ
τοΑντάρτης άνεμος τον χρόνο θρυμματίζει
σταγόνες μνήμης σκαλωμένες στα μαλλιά
κάπου μακριά, ο ορίζοντας στις άκρες υ, ξεφτίζει...
εγραψες παλι
επειδη ειναι μεγαλουτσικο τονιζω αυτα που με κουφαναν τελειως
δεν ακουγα που δεν ακουγα τωρα δε βλεπω κι ολας... ;D
-
δεν ακουγα που δεν ακουγα τωρα δε βλεπω κι ολας... ;D
απίστευτο σχόλιο!!!!!!
Σου έχω πει, θα τα διαβάζεις αργά και προσεκτικά...είδες τι έπαθες; ;D
-
Την ωρα που διαβαζα αυτο το ποιημα σου,η σκεψη, το μυαλο μου, αρχισαν τις ερωτησεις, " υπαρχουν τοσες ομορφες λεξεις που για να συνεχισουμε να λειτουργουμε πρεπει να μας τις διαβαζεις πιο συχνα, και σιγα σιγα να της μαθαινεις", δεν ειναι υπερβολη και σε καμια περιπτωση ενα απλο κοπλιμεντο, ειναι τα μονο λογια και ο μονος τροπος για να σου δειξω οτι στου μυαλου μου την Ενδοχωρα ολες αυτες οι λεξεις, οι σκεψεις ηταν και ειναι κρυμμενες, ισως με καποια ερεθισματα σαν τα δικα σου( αλλα και καποιον αλλων, εδω μεσα) ξαναθυμηθω παλι, ποσο πλουσια ειναι η ελληνικη γλωσα...Τον θαυμασμο μου !!!
-
ΝΤΕΡΟΣ, οι λέξεις είναι απλώς το ''όχημα'' , το εργαλείο για να επικοινωνήσεις -κοινωνήσεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου στους άλλους.
Η ελληνική γλώσσα πράγματι είναι πάρα πολύ πλούσια και βοηθάει τους επίδοξους συγγραφείς να εκφράσουν με μυριάδες τρόπους τα της δικής τους ενδοχώρας.
Όταν χρησιμοποιείς τις λέξεις σαν εργαλεία έκφρασης και όχι σαν εργαλεία εντυπωσιασμού και μόνο , τότε εκπληρώνεις τον σκοπό της επικοινωνίας.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που εκτιμάς πως το έχω κατορθώσει :)
-
Με παρέσυρες σε ένα ταξίδι με όλα τα στοιχεία της φύσης. Νερό, φωτιά, αέρας, γη. Τα στοιχεία της φύσης και τα στοιχειά της ψυχής. Είναι δυναμικά γλαφυρή η περιγραφή όλων αυτών (στοιχείων και στοιχειών) , αρμονική και πολύ πετυχημένη. Υπέροχες εικόνες σε εσωτερικούς και εξωτερικούς κόσμους. Κυρίαρχο στοιχείο ολόκληρου του ποιήματος η διάχυτη ένταση.
Συγχαρητήρια!!
-
"... με όλα τα στοιχεία της φύσης.
Νερό, φωτιά, αέρας, γη.
Τα στοιχεία της φύσης και τα στοιχειά της ψυχής..."
Χμ , χμ , από ό,τι διαβάζω τα ξέρεις και αυτά Κατερίνα δεύτερη εσύ .
< η Κατερίνα τού ποιήματος και δικαιούται να είναι αλλά και είναι πρώτη :) >
Φιλία από εμένα αφού την αγαπάς και τη διαβάζεις .
Το ίδιο κάνω και εγώ ...
-
Προσεγμένες λέξεις που συνθέτουν εκπληκτικές εικόνες. Κλασσική μουσική ήρθε στο νου μου καθώς το διάβαζα. Στο τελευταίο στιχάκι η προοπτική του ορίζοντα πολύ δυνατή σαν εικόνα και σαν συναίσθημα.
Γενικά πολύ γεμάτο, κάθε στροφή έχει πολύ 'υλικό' μέσα. Τα 'χώρεσες' όμως θαυμάσια. :)
-
κάπου μακριά, ο ορίζοντας στις άκρες του, ξεφτίζει...
Ξεφτιζει...αμα δεν ξεφτιζε θα 'χαμε πνιγεί διπλά.
Υπεροχο ποιημα...
-
Ναι, τα στοιχεία της φύσης και τα στοιχειά της ψυχής, Κατερίνα_ , δεμένα σε άλυτους κόμπους, ακριβώς αυτό... :)
Κωστή, :) :)
Ektor_S, φαίνεται να ''χώρεσε'' το υλικό; Ψευδαίσθηση είναι... :-\
geni, κι ένας πνιγμός φτάνει.... από θάλασσα ...κι ακόμα χειρότερα... από ουρανό... :)
Σας ευχαριστώ πολύ
-
...υποκλίνομαι.....
-
Ektor_S, φαίνεται να ''χώρεσε'' το υλικό; Ψευδαίσθηση είναι... :-\
Γέννημα των ψευδαισθήσεων η ποίηση pinelopi...
-
Στα μεγάλα κέφια της η χαρισματική σου η πένα !!!
-
FSL, Σπήλιο...με τιμούν τα λόγια σας, σας ευχαριστώ πολύ.
Ektor_S, ναι...των αισθήσεων και των ψευδαισθήσεων γέννημα... :)
-
Με κερδισε ηδη απ τον τιτλο...Ενδοχώρα, τι ομορφη λεξη!