Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: DEROS στις 14/11/05, 19:34
-
Με μία μηχανή, θεό, με προσπερνάς,
σαν άνεμος γυρίζεις σε βλέπω να γελάς,
στον ήχο που δακρύζει, θυμάται η καρδιά,
το δάκρυ του πατέρα, της μάνας που πονά.
Το γκάζι κολλημένο και εγώ σε ακολουθώ,
σε δρόμο μεθυσμένο σ’ βρίσκω και πονώ,
στη ρόδα που γυρίζει τα χρόνια σου κοιτώ,
τα χρόνια που χαρίζεις στον Χάρο που μισώ.
Κι απόψε για έναν φίλο θα κλάψω που αγαπώ,
κι απόψε θ’ ανάψω κερί να θυμηθώ.
Σαν μηχανή ο χρόνος κι απόψε σταματά,
μια καρδιά δακρύζει τους φίλους χαιρέτα,
σε ήχο που τρομάζει της νύχτας τα πουλιά,
σ’ ακούω να φωνάζεις στον Χάρο δυνατά,
μια μηχανή να φέρεις να πάω στα παιδιά !
Το γκάζι κολλημένο και εγώ σε ακολουθώ,
σε δρόμο μεθυσμένο σ’ βρίσκω και πονώ,
στη ρόδα που γυρίζει τα χρόνια σου κοιτώ,
τα χρόνια που χαρίζεις στον Χάρο που μισώ.
Κι απόψε για έναν φίλο θα κλάψω που αγαπώ,
κι απόψε θ’ ανάψω κερί να θυμηθώ.