Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: isis στις 16/11/05, 20:48
-
Η Άγνωστη Ιθάκη
Σανίδα το φύλλο μου
και πέλαγος τριγύρω.
Θα μείνω πάνω
για να σώσω το τομάρι μου.
Τραβώ κουπί,
αλλάζω πανί,
γυρίζω το πιδάλιο
και πάω...
Πού;Μα Πού πάω;
Μέχρι να βρω Στεριά.
Μια όμορφη Στεριά.
Για να αράξω.
Αυτή την ευκαιρία
δεν θα τη χάσω.
Δε θα διστάσω,
θα την αρπάξω.
-
Το όνομά μου ειν' Μπετόβεν
Το όνομά μου ειν' Μπετόβεν
κι είμαι τόσο επιτυχείς,
και για μένα μην χαρείς.
Είμαι τόσο δυστυχής.
Νιώθω σαν ζωγράφος που δεν βλέπει,
μουσικός που δεν ακούει,
Αϊνστάιν χωρίς μυαλό.
Ένα θαύμα επιθυμώ
για ν'αλλάξω το σκοπό...
-
Με έχεις μπερδέψει λίγο με τους τίτλους που έχεις βάλει ως θέμα. Ποιος πάει πού? Ο "Αποδημητικός σπουργίτης" είναι άλλο ποίημα?
Επί της ουσίας των ποιημάτων, είναι πολύ πιο ελεύθερα απ' όσο αντέχω! Το 1ο έχει κατανοητό περιεχόμενο. Το 2ο δεν κατάλαβα καθόλου τι θέλει να πει. Το λέω με δισταγμό και ελπίζοντας να μη σε προσβάλλω με την ερώτησή μου: Έχει χιουμοριστικό τόνο;