Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: giorgos.thess στις 18/11/05, 11:03
-
Ο πόνος σβήνει στο κρασί
και το κορμί στο χάδι,
κι όσα τη μέρα κρύβονται,
λάμπουνε στο σκοτάδι.
Μα το δικό σου το φιλί,
όσο και να το πίνω,
μένει η αλήθεια σου κρυφή,
τη δίψα μου δεν σβήνω.
Η αγάπη είναι μυστικό
κι αιώνιο μονοπάτι,
το χάραξαν μικρές στιγμές,
από βροχή κι αλάτι.
Μα ο δρόμος σου που περπατώ,
δεν ξέρω που με βγάζει,
αν είσαι λύπης ερχομός
ή γέλιο που χαράζει.
-
Μου αρεσε..ετοιμο για τραγουδι...
-
Απλό και πλούσιο από εικόνες και αισθήματα....
Ναι...σίγουρα θα γινόταν πολύ εύκολα τραγούδι
( Γεια σου μάνα Σαλονίκη...... τι καλλιτέχνες βγάζεις ;D ;D ;D να ευλογήσουμε λίγο και τα γένια μας....ναι;;; ;D )
-
Nα είστε καλά.Πατριωτάκι,με συγκινείς :'( :'(,αν και υπερβάλεις.
-
Είναι απλό, λιτό, όμορφο και πιστεύω ότι πολλοί θα θελήσουν να το μελοποιήσουν! (Σου έκανα και ρίμα)!
-
πανεμορφο και λεει πολλα αντε να το ακουσουμε και τραγουδακι το θελει!!!!
-
Πάρα πολύ καλλλλλό!!! ;)
-
Παιδιά,ευχαριστώ πολύ.Να είστε καλά. :) :) :)
-
Απλό, ξεκάθαρο, εύστοχο. Μου αρέσει!
-
Μπραβο ρε γ....ω, μου άρεσε πολύ!
Μπράβο...
See ya!
-
Τι να πω κι εγώ;Πολύ όμορφο!Απλές λέξεις, καθημερινές που δίνονται όμως με ιδιαίτερα τρυφερό και εύστοχο τρόπο...Γεμάτο αποφθέγματα και νοήματα...Και άσε με να υποθέσω πως σε οδήγησαν σ΄αυτά μικρές στιγμές, εμπειριες, λάμψεις από αληθινή Ζωή!
Τι να πω;
Ευχαριστώ ίσως κείνο τον Θεο που υπάρχουν ακόμα Μούσες και Ποιητές..
(φιλιά στη Σαλονίκη!)