Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Desert Rose στις 23/11/05, 22:08
-
Θέλω να σου γράψω απόψε ένα τραγούδι
με δυο στίχους να μιλούν για τη ζωή
και να στο χαρίσω σαν λουλούδι
για όλα όσα εμείς ζήσαμε μαζί...
Θέλω να μιλήσω πάλι στη σιωπή σου
για όλα αυτά που τώρα με πονούν
είναι σήμερα μαχαίρι η θύμισή σου
και γω χωρίς τίποτ' απ' αυτά που με παρηγορούν...
Θέλω να φωνάξω για ν' ακούσεις
όσα γράφω τώρα βγάζει η ψυχή
μοναχά φαρμάκι μη με λούσεις
γιατί δε μπορώ να φύγω απ' τη ζωή...
Θέλω να διαβάσεις όσα λέω
κι αν στο τέλος φύγεις από εδώ
μοναχά να ξέρεις πάλι πως για σένα κλαίω
κι είμαι ακόμα εδώ και τραγουδώ...
-
Με αγγιξε παρα πολυ το ποιημα σου... ειδικα οι 2 πρωτες στροφες ηταν.. θα μπορουσες να καταλαβεις την αξια αυτου του ποιηματος σου αν μπορουσες να κοιταξεις αυτη τη στιγμη τα ματια μου.. απλα ονειρικο... :,-) γραφεις με την καρδια σου... πραγματικα...
-
Χαΐδεύοντας την ευαίσθητη κιθάρα σου, δονείς όλων των εγχόρδων τις χορδές. Δεν είναι λίγο !!!
-
Υποκλίνομαι Σπήλιος... Ευχαριστώ!