Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Χρήστοςφλ στις 16/01/06, 09:48
-
Δεσμώτης μέσα στα νερά της Μεσογείου
δεμένος με σκοινί από φύκια που δε λύνει
εκεί στη ρίζα του μεγάλου του ηφαιστείου
που έκοψε κάποτε στα δυο τη Σαντορίνη
και πλέω πλάι στον φλεγόμενο κρατήρα
και βλέπω οράματα απ’ τις αναθυμιάσεις
με έλουζες ,λέει, σ’ αλαβάστρινο λουτήρα
κι ερχόσουνα μ’ αρώματα να με θυμιάσεις
μέσα στη θάλασσα του ύπνου και τ΄ ονείρου
ανακατεύονται η λήθη με τη μνήμη
το τέλος της ζωής μοιάζει η αρχή του απείρου
Θειάφι μυρίζουν τα νερά και μανταρίνι…
-
Μπράβο Χρήστο!
Μ' άρεσε ιδιαίτερα :)
Ειδικά οι δύο τελευταίες στροφές!
-
Θα συμφωνήσω με τον Ιανό, Χρήστο! ::)
-
η τελευταία σου στροφή είναι πολύ δυνατή και ξεχωριστή..... όχι οτι όλο βέβαια δεν είναι υπέροχο.....
μπράβο.....