Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: moonflier στις 26/01/06, 21:04
-
Όταν νυχτώνει,
όταν απλώνει
στους άδειους δρόμους
το Αυγουστιάτικο το φως,
το φως που αφήνει
χλωμή η σελήνη,
βγαίνω απ' το σπίτι
και σε ψάχνω σαν τρελλός!
Χάρτινα βράδια
μες στα σκοτάδια
και ζωγραφίζω
τη μορφή σου με πνοές.
Πάνω απ΄την πόλη
γυάλινοι θόλοι
τα δυό σου μάτια,
με γεμίζουν μ'ενοχές.
Σαν ξημερώνει
ξαναφουντώνει
τού ήλιου η φλόγα
και ζεσταίνει τις καρδιές.
Σκιές τού Αυγούστου,
για χάρη γούστου,
με ταξιδεύουν και...
με φέρνουνε στο χτές...
-
οι στίχοι σου έχουνε την απλότητα και τον ρυθμό μέσα τους....
βγάζεις μια γλύκα και μια τρυφερη θλίψη που μου αρέσει πολύ....
κάτι σαν να κοιτάς τον πόνο... αλλά όχι κατάματα....απο μακριά....
όμορφο....πολύ όμορφο...