Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ερεβος στις 29/01/06, 02:23
-
Βγες κόρη λευκή απο το σάβανο σου
τα κρύα σου δάχτυλα ν αγγίξω
Να θυμηθώ τα παιδικα σου μάτια
που δε γέλασαν ποτέ
Τα μάτια που στοιχείωσανε τα παιδικά μου όνειρα
μ ενα παράπονο γλυκόπικρο ανέκφραστο, βαθυ
Σπάσε του θανάτου σου τις πλάκες
στην αγκαλιά να σε κρατήσω
Να σε λούσω στην μαραμένη βρύση
να στεγνώσω τις ξανθές σου μπούκλες
Τα μάλλια που βλέπω κάθε μέρα στον καθρέφτη
και που άφησα μακριά για να σε βρω...
*Στην πρόωρα χαμένη μικρή μου αδελφή...
-
παρα πολυ ωραιο...
-
παρα πολυ ωραιο...
Σ' ευχαριστω πολυ....
Off Topic: Συμπτωση, τωρα ακουω το "νικνεημ" σου...
-
Δε θα σου ξαναπώ ποτέ να κόψεις τα μαλλιά...υπόσχομαι....
-
Χρήστο καλή σου μέρα! Ειλικρινά με συγκίνησε το τόσο γλυκό και τρυφερό ποίημά σου! Η αδερφούλα σου δεν έφυγε, είναι εδώ γιατί εσύ δεν την ξεχνάς!
Να είσαι καλά! ::)
-
δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό σήμερα...δεν έπρεπε....γμτ σου ρε Χρήστο!
-
με τσακισες.... βγαλμενο απο την ψυχή και δυνατό να τσακισει ακομη και τον πιό σκληρο χαρακτηρα.
τιποτα αλλο....
-
ΚΟΜΜΑΤΙΑ!!!!!
ετσι εγινα! :'(
-
δακρυσα...
δε θα πω τπτ αλλο....
-
Ευχαριστω ολους για το χρονο σας.... ;)
-
Ρε συ...συγκινήθηκα...
Μπράβο ρε Έρεβε!
Όσο πας γίνεσαι και ουσιαστικότερος!
Δε μου λες και μένα το μυστικό;
-
Με συγκίνησε πάρα πολύ! Πολύ τρυφερό! Θα συμφωνίσω με τη margarita paschou! Η αδερφή σου είναι εδώ γιατί εσύ τη θυμάσαι!
-
με άγγιξε όσο λίγα... :'(
-
Αχ μωρέ Χρήστο...με έκανες λιώμα...
-
Φιλαράκι μήπως είσαι ο Καβάφης?
Τρελοι στίχοι που αγγίζουν και τους πιο αναισθητούς ακροατές-θεατές!Μεγάλε συνέχισε να γράφεις ιστορία!!! ;)
-
.....μου άρεσε πολύ...... ......... ..........
-
και μ' αυτό το πανέμορφο ποιήμα αποφάσισε να μας εξηγήσει ο Χρήστος γιατι δεν κόβει τις ξανθές μπουκλίτσες του...
....... ναι ........... τόσο όμορφα δοσμένο........
-
"... Συμπτωση, τωρα ακουω το "νικνεημ" σου..."
Off Topic:
Χρήστο μου κι εγώ ακούω ακόμα την Tanita Tikaram σε αυτό το τραγούδι της
Δεκάξι χρόνια τώρα :)
-
Ευχαριστω ολους πολυ για τα σχολια σας με συγκινησαν ιδίαιτερα. ;)
-
Συγκλονιστικό, τα συγχαρητήριά μου, τίποτε παραπάνω.
-
Α, ρε Χρήστο... Μας έκανες όλους θρίψαλα...
-
τι να πω κι εγώ...κάπως έτσι φανταζόμουν την ελπίδα μα σίγουρα δε θα μπορούσα να την αποδόσω ποτέ έτσι...
είναι πολύ όμορφο...
-
Αυτά που δεν ξεχνάμε, συνεχίζουν να ζουν...
Ειλικρινά με συγκίνησες!!!
-
:o :o τι να πω...τα συγχαρητηρια μου...
μαλλον 'ετσι βγαινουν τα τραγουδια ματια μου
σε γνωριζει ο πονος κι ερχεται κοντα σου...'
...
-
Α ρε αφεντικό.....μας έκανες όλους κομμάτια να ουμ'....πολύ τρυφερό....με πολυυυυυύ συναίσθημα.... ;)
-
Δεν ξέρω αν "Ελπίδα" ήταν το όνομά της ή σκοπίμως τον επέλεξες έτσι. Όντως το ποίημα αυτό μπορεί να είναι μια ελπίδα που θα μας βγάζει από τις καθημερινές μας μικροπρέπειες...Ελπίδα όντως...
-
Δεν ξέρω αν "Ελπίδα" ήταν το όνομά της ή σκοπίμως τον επέλεξες έτσι. Όντως το ποίημα αυτό μπορεί να είναι μια ελπίδα που θα μας βγάζει από τις καθημερινές μας μικροπρέπειες...Ελπίδα όντως...
Μπορεις να το δεις κι ετσι..Παντως Ελπίδα ήταν το όνομα της.
-
Α, ρε Χρήστο... Μας έκανες όλους θρίψαλα...
Χρήστο μου , απλώς παραθέτω τα λόγια τής Anastrianna < Ηλέκτρας ? >
Άντε , άντε , παλιομακρυμάλλη , rastaman !!! :P
-
Μπραβο σου.. πολυ καλο! Θυμησες Αντωνη Φωστιερη..
Συγχαρητηρια..
-
Κρότος φίλε μου... ένας μεγάλος κρότος!
και ένας μικρός τρόμος! Είσαι αστέρι...
Μπράβο σου!!!