Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: moonflier στις 31/01/06, 15:48
-
Εγώ ζητούσα
να γίνω σκέψη
στο μυαλό σου μια στιγμή.
Να είμαι σταγόνα
απ΄τού κορμιού σου την πηγή...
Και σαν δροσιά,
απ' τη δροσιά σου
να κυλούσα...
Εγώ ζητούσα
να μαι μια λέξη
στών χειλιών σου το σκοινί,
που μες στα λόγια σου
δειλά θ΄ακροβατεί.
Μόνο σαν λέξη
στις σιωπές σου
θα σιωπούσα...
Ότι ποθούσε η ψυχή μου να γευτεί
Ήταν μια σκέψη μοναχά και μια σιωπή
Σαν ένα όνειρο δειλό
Που αργοσαλεύει,
Μεσα στου ύπνου τον βυθό…
Και ταξιδεύει…
-
παράξενη η δομή στις δυο πρώτες στροφές κι ενδιαφέρουσα.... μου άρεσε πολύ....
Μόνο σαν λέξη
στις σιωπές σου
θα σιωπούσα...
αλλά αυτός ο στίχος - για μένα προσωπικά - καθώς κι ο τρόπος που ξεκινάς " Εγώ ζητούσα..." είναι εξαιρετικός.......
-
Και σαν δροσιά,
απ' τη δροσιά σου
να κυλούσα...
Πάρα πολύ καλό moonflier...!
Kαι μια ερώτηση.
Όταν έγραψες το "Ότι ζητούσα" είχες κάποια μελωδία κατά νου?
Ρωτάω γιατί "κυλάει" πανέμορφα χωρίς να έχει τυπικό μέτρο και ρίμα.
Να 'σαι καλά,
Βάγια
-
υπεροχο......
-
μου άρεσε ιδιαίτερα που δεν έβαλες συγκεκριμένο μέτρο στις στροφές. αυτό κάτι έχει να πει. αν και αρχικά μπορεί να δώσει την εντύπωση ότι γράφτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη, εμένα μου λέει το αντίθετο.
το δίστιχό σου είναι πανέμορφο.. :-[
-
Είναι πραγματικά πάρα πολύ καλό! Πάρα πολύ ερωτικό και ιδιαίτερο. Πολύ δικό σου. Και από όσα έχεις ανεβάσει, κατά τη γνώμη μου το κορυφαίο.
-
Σας ευχαριστώ όλους...
Το κομμάτι εχει μέτρο και ρυθμό....
Ειμαι μουσικος κι αυτο μου βγαινει αυθόρμητα....
Φτιαχνω τον στιχο με πρωτη υλη το ανειπωτο συναισθημα....
μετα τον ντυνω .....τη φορεσιά τής ρίμας....
λιτα πανωφορια...αν ειναι η καθημερινή μελαγχολια...
Τις κυριακατικες λιακάδες, τον ντυνω με τα γιορτινά......
-
Άφωνη...μουγγή .....χίλια μπράβο κι ένα φιλί χαράς
-
υπεροχο κ αληθινο!!!! μπραβο!
το εχεις μελοποιησει?ηχογραφησει ισως?αν ναι
πολυ θα ηθελα να μας το ανεβασεις!!(ελπιζω να εχω ηχεια μεχρι τοτε!!!) :D
-
Maria Antuaneta,σε ευχαριστώ....
Γιώτα....αν και είμαι μουσικός το άφησα ορφανό...δίχως νοτούλες!