Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: eleos* (Βάλια πια....) στις 02/02/06, 15:12
-
Το φως του ήλιου χάνεται αντίκρυ σου
Η γη σαστίζει, εμπόδια υψώνονται εμπρος μου
Η μορφή σου κάτι θυμίζει απ τα παλιά
Δε μπορώ να πιστεύψω πως έχουν αλλάξει όλα πια..
Δεν υπάρχεις πια εδώ..
Πού μ'αφήνεις, φοβάμαι, πονώ..
Δεν υπάρχεις πια εδώ..
Στα ονειρά μου θα σε ψάχνω
κι ας μαρτυρώ..
"Μείνε εδώ", "μη μ'αφησεις" μου χες πει..
Δε θες να γυρίσεις.. Κ με τρελαινει αυτή σου η σιωπή..
Φαντάσματα αναμνήσεις όπου κι αν γυρνώ..
Κάτι έχει αλλάξει, δεν είσαι όπως πρώτα θαρρώ...
γραμμένο για μια "αδερφή" μου...
-
Αχ αυτή η εκκωφαντική σιωπή που σε φτάνει στην τρέλα.....
-
Σαν γενική ιδέα φούλα....σταθερή στις αξίες ;) βγάζει πάλι αυτό που θέλει να βγάλει...ΑΛΛΑ....μου φαίνεται ότι είναι πιο αδύναμο από τα προηγουμενά σου...κάτι....δεν ξέρω τι....
συνέχισε πάντως ;) :-* :-* :-* :-*
-
FSL , ;)
thanx που το διαβασες..
φουληηηη, να σαι καλα..
Ναι.. :-\
ειναι "καπως" σε σχεση με τα προηγουμενα..
Μπορει επειδη δε το γραψα για μενα.. ::) :-\
:-*