Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: moonflier στις 08/02/06, 18:10
-
Τα βροχερά απογέυματα κρύβουν το μυστικό τους,
Σε λασπωμένες γειτονιές με θαμπωμένα φώτα…
Πίσω απ’ τα τζάμια, τα θολά, ιδρωμέν΄ από τα χνώτα,
Που στέκονται δειλές γριές… και κάνουν το σταυρό τους…
Τα βροχερά απογεύματα κρύβουνε μιαν οδύνη…
Μες στις βιτρίνες μαγαζιών με ξηλωμένες τέντες…
Σε καφενεία θλιβερά, που ακούς δυό-τρείς κουβέντες…
Και σε τραπέζια που βρωμούν αλκοόλ και νικοτίνη…
Αυτά τα απογεύματα στάζουν τη μοναξιά τους,
Σ’ άδειες πλατείες, ερημικές με βρώμικα πλακάκια…
Σε ξεχασμένα « Σ’ αγαπώ », που μείναν στα παγκάκια
Κι οι ώρες τα σιγοσβήνουνε, δειλά στο πέρασμά τους…
Άλλοτε πάλι φέρνουνε μια θλίψη ή ένα αστείο…
Μες σε λιμάνια, σε σταθμούς, σε προσμονές μεγάλες…
Σε νοτισμένους χωρισμούς απ’ τις βροχής τις στάλες
Και σε σφιχταγκαλιάσματα με μουσκεμένα « …αντίο »
Τα βροχερά απογεύματα… Καταμεσίς του δρόμου,
Φοράω κοντόμανικο κι ίσως θα πείτε: «…τρέλλα…»,
στέκομαι κάτω απ΄ τη βροχή και δεν κρατώ ομπρέλα…
Τα βροχερά απογέυματα θρηνώ τον εαυτό μου…
-
όλα όσα έχεις ανεβάσει ως τώρα μου αρέσανε πάρα πολύ.....
....αλλά αυτό έχει ήδη κερδίσει μια θέση στο μυαλο και στην καρδια μου.....
Άλλοτε πάλι φέρνουνε μιαν θλίψη ή ένα αστείο…
Μες σε λιμάνια, σε σταθμούς, σε προσμονές μεγάλες…
Σε νοτισμένους χωρισμούς απ’ τις βροχής τις στάλες
Και σε σφιχταγκαλιάσματα με μουσκεμένα « …αντίο »
Τα βροχερά απογεύματα… Καταμεσίς του δρόμου,
Φοράω κοντόμανικο κι ίσως θα πείτε: «…τρέλλα…»,
στέκομαι κάτω απ΄ τη βροχή και δεν κρατώ ομπρέλα…
Τα βροχερά απογέυματα θρηνώ τον εαυτό μου…
-
φίλε με τσάκισες!!! με δεδομένη την αδυναμία μου στα απογεύματα και ειδικά στα βροχερά... έγραψες!!!
μου άρεσε που στην όλη εικόνα που τόσο πετυχημένα μας παρουσιάζεις (τι λέω ζωγραφίζεις) εμφανίζεσαι και συ στην τελευταία στροφή... όχι μόνο μου άρεσε, το περίμενα κιόλας... σαν λύτρωση!!!
...και τι να σου πω... δίχως ομπρέλλα θα με βρεις και μένα μουσκίδι κάπου εκεί γύρω!!!
Πάντα τέτοια!!! ;)
-
ένα θα πω...κι αν θες πίστεψέ το...δάκρυσα..
-
Τι έγραψες βρε καλό μου... Μπράβο σου...
-
Τα βροχερά απογεύματα είναι σαν παραμύθια,
βγαίνουν σεργιάνι οι μάγισσες, τα ξωτικά κι οι δράκοι,
βγαίνουν και στίχοι απ΄τις ψυχές, μ'ανάσα και μεράκι
μεσα απ'τις πένες ποιητώνπου ψάχνουν την αλήθεια...
Υπέροχο...βροχοεραστές ολων των χωρών ενωθείτε!!!
Υ.Γ: αποφάσισα πλέον να απαντώ μόνο με στίχους..πείτε το βλακεία, πείτε το ο,τι θέλετε μα έτσι αποφάσισα και κάνω την αρχη απο δω, απο σένα που πετάς στο φεγγάρι.
Υ.Γ: είδα και γω τον τίτλο και λεω: αυτό ειναι pimami και βάζω το χέρι μου στη φωτιά ::)
-
Υ.Γ: είδα και γω τον τίτλο και λεω: αυτό ειναι pimami και βάζω το χέρι μου στη φωτιά ::)
μην το βάζεις τόσο εύκολα στη φωτιά το χέρι σου γιατί είδες κάηκες!!! μακάρι να ήταν δικό μου sandunga... τόσο πολύ μ αρέσει!!! αλλά τελικά χαίρομαι διπλά που είναι κάποιου άλλου...
-
Twix...
Οι καρδιες των ανθρωπων είναι το καταφυγιο των στιχων...Να σαι καλα!
pimami...
Ευχαριστω για τα καλα σου λογια....Τελικα...ειμαστε πολλοι οι τρελλοι...ε?
Fusalida
Έγινε το δακρι σου ενα με τη βροχή μου...
Σε ευχαριστω....
pascal
Ευχαριστω...απλα....
Maria_Adouaneta...
Τι σημασια έχει ποιος το γραψε...
τώρα δεν ειναι ολονών μας?
Σε ευχαριστω για τους στιχους σου....
-
μου αρεσαν παρα πολυ οι εικονες των στιχων σου...
-
....μα πιο πολύ μου άρεσε εδώ....
..........
στέκομαι κάτω απ΄ τη βροχή και δεν κρατώ ομπρέλα…
Τα βροχερά απογέυματα θρηνώ τον εαυτό μου…
:)
-
Συγχαρητήρια !!!
-
ωραιο !! μιλτοπασχαλιδιον φαινεται αλλα εχεις καλο χερι...σε ολα οσα εγραψες
-
Τα βροχερά απογεύματα κρύβουνε μιαν οδύνη…
Μες στις βιτρίνες μαγαζιών με ξηλωμένες τέντες…
Σε καφενεία θλιβερά, που ακούς δυό-τρείς κουβέντες…
Και σε τραπέζια που βρωμούν αλκοόλ και νικοτίνη…
Αυτά τα απογεύματα στάζουν τη μοναξιά τους,
Σ’ άδειες πλατείες, ερημικές με βρώμικα πλακάκια…
Σε ξεχασμένα « Σ’ αγαπώ », που μείναν στα παγκάκια
Κι οι ώρες τα σιγοσβήνουνε, δειλά στο πέρασμά τους…
Άλλοτε πάλι φέρνουνε μια θλίψη ή ένα αστείο…
Μες σε λιμάνια, σε σταθμούς, σε προσμονές μεγάλες…
Σε νοτισμένους χωρισμούς απ’ τις βροχής τις στάλες
Και σε σφιχταγκαλιάσματα με μουσκεμένα « …αντίο »
Τα βροχερά απογεύματα… Καταμεσίς του δρόμου,
Φοράω κοντόμανικο κι ίσως θα πείτε: «…τρέλλα…»,
στέκομαι κάτω απ΄ τη βροχή και δεν κρατώ ομπρέλα…
Τα βροχερά απογέυματα θρηνώ τον εαυτό μου…
είναι πανέμορφο.. συγχαρητήρια..λατρεύω τα βροχερά απογεύματα, είναι λυτρωτικά μέσα στη σταύρωσή τους..
μπράβο σου..